Η συμφωνία, όμως, δεν συνοδεύεται μόνο από καλά νέα. Αντίθετα, για μια ακόμη φορά, η ελληνική κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με επώδυνα περιοριστικά μέτρα, όπως η μείωση των συντάξεων και η μείωση του αφορολογήτου. Η πρόβλεψη για ίσης αξίας αντισταθμιστικά μέτρα, είναι ασφαλώς ένα θετικό σημείο, το οποίο ωστόσο παραμένει υπό την αίρεση της επίτευξης των εξαιρετικά υψηλών στόχων στους οποίους έχει δεσμευθεί η χώρα, ως προς το πρωτογενές πλεόνασμα.
Η ελληνική οικονομία χρειάζεται να τρέξει με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, προκειμένου η χώρα να βγει κάποια στιγμή από την κρίση και τη μιζέρια.
Όμως, όσο οι ελληνικές κυβερνήσεις αποφεύγουν τις γενναίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και προτιμούν να τις «ανταλλάσσουν» με σκληρά, μέτρα λιτότητας – με μεγάλη ευθύνη και των δανειστών που τα αποδέχονται – η ανάπτυξη αυτή θα καθυστερεί. Και κάθε νέα συμφωνία θα φέρνει όλο και βαρύτερο λογαριασμό στους Έλληνες.