Θα μπορούσε να αντιτείνει κανείς βέβαια ότι το ζήτημα του καπνίσματος είναι δευτερεύον τούτη τη στιγμή, αφού άλλα είναι αυτά που μας καίνε: ο περιορισμός του ελλείμματος, η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δημοσίου χρέους, οι αποφάσεις που θα ληφθούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τα ευρωομόλογα, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, η αναπροσαρμογή της λίστας των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων και τόσα πολλά ακόμη, που σε πιάνει ίλιγγος ακόμη και να τα απαριθμήσεις.

Ωστόσο, ο πρωθυπουργός φαίνεται ότι το πίστευε βαθιά ότι το κάπνισμα πρέπει να απαγορευθεί στους δημόσιους χώρους. Εξάλλου, με δική του προσωπική παρέμβαση «επανήλθε» η απαγόρευση, η οποία είχε ακυρωθεί στην πράξη, με αποτέλεσμα να γίνει για μία ακόμη φορά ρεζίλι το κράτος. Ό,τι και να πιστεύει κανείς για τον κ. Παπανδρέου, στο συγκεκριμένο ζήτημα δεν μπορεί παρά να τον συγχαρεί, μόνο και μόνο επειδή έκανε αυτό που πίστευε και που ,αποδεδειγμένα από χιλιάδες έρευνες, είναι το σωστό. Από την εφαρμογή της απόφασής του θα κριθεί και το κατά πόσον ελέγχει τον κρατικό μηχανισμό (συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του Μεγάρου Μαξίμου, όπου, έως σήμερα τουλάχιστον, οι πολιτικοί συντάκτες ανέφεραν ότι το προσωπικό του κάπνιζε), ή αν προΐσταται ενός «τέρατος», το οποίο απλώς τον αγνοεί, όπως θα αγνοεί και τον επόμενο πρωθυπουργό.

Όσο για την ελληνική κοινωνία; Η αντίδρασή της θα δείξει πολλά. Δεν χρειάζεται καν να επαναλάβει κανείς το πόσο βλαβερό είναι το κάπνισμα και το πόσο επονείδιστο είναι να πηγαίνουν γονείς σε εστιατόρια-ντουμάνια μαζί με τα παιδιά τους και, μάλιστα, να καπνίζουν και οι ίδιοι στο τραπέζι τους. Οι ιδιοκτήτες των μπαρ έχουν άδικο που παραπονιούνται. Ο ελληνικός χειμώνας (όπου οι θαμώνες κάθονται μέσα) δεν κρατάει ούτε τρεις μήνες και ο κόσμος θα το συνηθίσει σύντομα, όπως το συνήθισαν σε όλο τον κόσμο.

Χειμώνας είναι λοιπόν, θα περάσει. Μέχρι τον επόμενο, θα έχουμε προσαρμοστεί. Αν βέβαια εφαρμοστεί το μέτρο. Είναι κάτι που εξαρτάται αποκλειστικά σχεδόν από τη στάση ημών των καπνιστών. Όσα κατασταλτικά μέτρα και να λάβει η Πολιτεία (που ελπίζουμε αυτή τη φορά ότι θα τα λάβει και δεν θα κλείσει το μάτι πονηρά στους παραβάτες), δεν γίνεται να έχουμε ο καθένας έναν δημοτικό αστυνομικό συνεχώς πάνω από το κεφάλι του.

Καθυβριζόμενοι από τους δικαιωμένους αντικαπνιστές και απόβλητοι πια από τους κλειστούς χώρους, οφείλουμε να δείξουμε ότι δεν γράφουμε τους νόμους στα παλαιότερα των υποδημάτων μας. Ότι δεν επιτρέπουμε πια αυτή η χώρα να λειτουργεί ως Μπανανία και να δείξουμε το δρόμο προς τη διαμόρφωση μίας συντεταγμένης πολιτείας. Λίγο με την καταστολή, λίγο με την αυτοσυγκράτηση, λίγο με το πείσμα, ας δείξουμε επιτέλους λίγη σοβαρότητα. Το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι να γλιτώσουμε μερικά αχρείαστα τσιγάρα. Από εκείνα που καπνίζεις μόνο και μόνο από συνήθεια του χεριού και του μυαλού.