Στην πιο κρίσιμη καμπή του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής και αναδιάρθρωσης της ελληνικής οικονομίας, το λιγότερο που θα περίμενε κανείς από υψηλόβαθμα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος είναι λίγη σοβαρότητα. Και η προκήρυξη εκλογών κάθε άλλο παρά σοβαρή ενέργεια είναι σε μία στιγμή που διακυβεύονται τα πάντα.

Επιπλέον, υπάρχει και ένα ηθικό ζήτημα: Ο κ. Παπανδρέου έχει κάνει σημαία του την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στους θεσμούς και την καταπολέμηση της ανομίας, όπως επανέλαβε χθες και κατά την ομιλία του στην ΠΗΔ συζήτηση στη Βουλή για τα εθνικά θέματα. Ο υπέρτατος θεσμός κάθε σοβαρού κράτους είναι, όπως γνωρίζουμε, το Σύνταγμα, παρά τις αδυναμίες που μπορεί να έχει (π.χ. στο άρθρο περί ευθύνης υπουργών). Αν λοιπόν ο πρωθυπουργός εννοεί τα όσα λέει, καλά θα κάνει να ξεκινήσει, ξεκαθαρίζοντας σε όλους τους τόνους ότι στο εξής το Σύνταγμα θα γίνεται σεβαστό. Και το Σύνταγμα λέει ότι εκλογές προκηρύσσονται μόνο όταν μία κυβέρνηση απολέσει τη δεδηλωμένη, ή για εθνικό θέμα «εξαιρετικής σημασίας» (άρθ. 41). Τόσα χρόνια, συνηθίσαμε να διαλύεται η Βουλή και να προκηρύσσονται εκλογές, χωρίς να συντρέχει κανένας από τους παραπάνω λόγους. Μόνο και μόνο επειδή οι εκάστοτε κυβερνήσεις νόμιζαν ότι «έτσι τις βόλευε». Μήπως είναι καιρός λοιπόν να τελειώσει αυτό το καλαμπούρι με τις πρόωρες; Η κυβέρνηση έχει χάσει τέσσερις βουλευτές, αλλά τη δεδηλωμένη δεν την έχει απολέσει. Παράλληλα, το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών έδειξε ότι το ΠΑΣΟΚ παραμένει πρώτο κόμμα στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων. Επομένως, προς τι η προσφυγή;

Τέλος, η άνευ λόγου και αιτίας προκήρυξη πρόωρων εκλογών, θα αποβεί και πολιτικά επιζήμια. Όχι μόνο θα πληγεί το προφίλ του «υπεύθυνου ηγέτη» που συστηματικά οικοδομεί σε εσωτερικό και εξωτερικό ο κ. Παπανδρέου, αλλά θα δημιουργηθεί και η εντύπωση ότι παίζει με το μέλλον της χώρας, προκειμένου να εκμεταλλευθεί το δημοσκοπικό προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ και να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία. Αν δεν πήγαν να ψηφίσουν οι μισοί Έλληνες τον Νοέμβριο, αυτή τη φορά δεν θα πάει ούτε ένας στους τρεις, αφού οι πολίτες εισέρχονται πλέον σε φάση  καθυστερημένης αυτογνωσίας και δεν έχουν καμία όρεξη για πολιτικά παιχνίδια. To πιθανότερο είναι ότι κανένα κόμμα δεν θα έχει την αυτοδυναμία και, με δεδομένη την ελληνική πολιτική κουλτούρα, θα επικρατήσει χάος (όσο και αν προετοιμάζει το έδαφος η κυβέρνηση, χαϊδεύοντας συστηματικά τα αυτιά  του κ. Καρατζαφέρη). Αν λοιπόν ο κ. Παπανδρέου τους σύρει στις κάλπες, θα εδραιωθεί για τα καλά η εντύπωση ότι «τελικά τίποτε δεν άλλαξε» και ότι μοναδικός στόχος της εκάστοτε κυβέρνησης δεν είναι το καλό της χώρας, αλλά η επανεκλογή της. Και όταν η δημοκρατία απαξιώνεται σε τέτοιο βαθμό, τότε τα πολιτικά πράγματα μπορεί να πάρουν επικίνδυνη τροπή.

Όσο για το επιχείρημα ότι αν η αναμέτρηση γίνει τώρα, o πρωθυπουργός θα μπορεί να κατέβει στις εκλογές με λίστα, είναι τόσο αστείο, όσο και εκείνοι που το υποστηρίζουν. Διότι φανταστείτε τι θα γίνει αν κάποιοι εκλεγμένοι σήμερα βουλευτές (όχι διαγεγραμμένοι), μείνουν εκτός λίστας. Θα γίνει κακός χαμός εν μέσω προεκλογικής περιόδου. Κανονικά, θα έπρεπε άπαντες να το κατανοούν. Αλλά, ως γνωστόν, το σύμπαν είναι πεπερασμένο, αλλά η βλακεία όχι.