Είναι αλήθεια ότι παρά τις προετοιμασίες επί χάρτου, η αποχώρηση κράτους-μέλους από το κοινό νόμισμα θα συνιστά εξέλιξη πρωτοφανή και άπαντες παραδέχονται ότι «τα νερά που πλέουμε είναι αχαρτογράφητα». Παράλληλα, η δραματική τροπή των πραγμάτων στην Ισπανία αναδεικνύει το μέγεθος των κινδύνων που αντιμετωπίζει η ευρωπαϊκή οικονομία. «Πιθανή επαλήθευση των συναρίων για διάσπαση της ευρωζώνης θα οδηγούσε σε πρωτοφανή ύφεση την Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο», δήλωσε ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Όλι Ρεν, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο Οικονομικό Φόρουμ των Βρυξελλών, την προηγούμενη Πέμπτη, προειδοποιώντας παράλληλα ότι το κοινό νόμισμα κινδυνεύει με αφανισμό. Εξ ου και παρά την αντίθετη προσωπική άποψη υψηλόβαθμων αξιωματούχων τόσο στη Γερμανία, την Ολλανδία, τη Φιλανδία και την Αυστρία, όσο και στην Κομισιόν, η ενιαία γραμμή στην οποία έχει καταλήξει η Ευρώπη είναι ότι η επιθυμητή εξέλιξη είναι η παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Όταν φτάνουν τα πράγματα σε οριακό σημείο δηλαδή, οι Ευρωπαίοι το σκέφτοναι δύο φορές, πριν κάνουν το τελικό βήμα. Από εκεί και πέρα όμως, τα πάντα θα εξαρτηθούν από το αποτέλεσμα των προσεχών εκλογών στην Ελλάδα.
Σημειώνεται ότι από καμία δήλωση, ανεπίσημη τοποθέτηση, off the record συνομιλία, ή άλλη πληροφορία δεν προκύπτει το συμπέρασμα (ούτε καν η υπόνοια) ότι είτε τα κράτη της ευρωζώνης, είτε οι κοινοτικοί θεσμοί (Κομισιόν, ΕΚΤ) είναι διατεθειμένοι να συνεχίσουν τη χρηματοδότηση του ελληνικού κράτους σε περίπτωση που η επόμενη κυβέρνηση δηλώσει αδυναμία ή απροθυμία να εφαρμόσει το Μνημόνιο. Διότι όσο αποσταθεροποιητικά ενδέχεται να λειτουργήσει η «εκπαραθύρωση» της Ελλάδας από το ευρώ, άλλο τόσο αποσταθεροποιητικό για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα είναι να υποκύψουν σε τυχόν ελληνικό «εκβιασμό» για συνέχιση της χρηματοδότησης, χωρίς τήρηση των δεσμεύσεων από την πλευρά της Αθήνας για μείωση των ελλειμμάτων.
Επομένως, η συγκρότηση κυβέρνησης διατεθειμένης να εφαρμόσει τα συμπεφωνημένα μέτρα θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ για τη συνέχιση της στήριξης της Ελλάδας και επομένως για την παραμονή της στο ευρώ. Πρόκειται όμως για μία αναγκαία, αλλά όχι ικανή προϋπόθεση. Όπως υπογραμμίστηκε στην Έκθεση της Κομισιόν για την Ελλάδα που δημοσιεύθηκε την περασμένη Τετάρτη, «η ολοκληρωμένη χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας μπορεί να συνεχιστεί μόνο εφόσον βελτιωθεί η εφαρμογή του Μνημονίου». Η φρασεολογία απηχεί στην άποψη ισχυρών παραγόντων τόσο στις Βρυξέλλες, όσο και σε άλλες Βορειοευρωπαϊκές πρωτεύουσες ότι σε περίπτωση που επαναληφθούν οι κωλλυσιεργείες του παρελθόντος, τότε η παροχή ρευστότητας προς το ελληνικό κράτος θα πρέπει να σταματήσει, εξέλιξη που θα πυροδοτήσει τις διαδικασίες για το «διαζύγιο» της χώρας με το ευρώ, αφού η Ελλάδα δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες της εκ των ενόντων και καμία οικονομία δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς ρευστότητα. Ορισμένοι μάλιστα ερμηνεύουν και τις γνωστές αμφιλεγόμενες δηλώσεις Λαγκάρντ για τη φοροδιαφυγή στην Ελλάδα μέσα σε αυτό το πλαίσιο: ότι δηλαδή οι δικαιολογίες από την Αθήνα δεν θα γίνονται στο εξής ανεκτές.
Εν ολίγοις, όπως έχει διαφανεί και τις δύο τελευταίες εβδομάδες, οι Βρυξέλλες θα τηρήσουν στάση αναμονής έως τις 17 Ιουνίου και οι δημόσιες δηλώσεις για την Ελλάδα θα είναι αραιές, χωρίς βέβαια να αποκλείονται μεμονωμένα ξεσπάσματα. Το αποτέλεσμα των εκλογών και οι επόμενες κινήσεις αναμένεται να συζητηθούν πιο διεξοδικά στη Σύνοδο Κορυφής που θα πραγματοποιηθεί στα τέλη Ιουνίου, όταν και θα υπάρχει πιο πλήρης εικόνα για την πολιτική πραγματικότητα στην στη χώρα μας. Εκτός απροόπτου ατυχήματος, οι Ευρωπαίοι δεν θα σπρώξουν την Ελλάδα εκτός πριν τις εκλογές. Αν όμως η επόμενη κυβέρνηση όμως δεν εφαρμόσει τις δεσμεύσεις της, τότε θα κλείνουν τη στρόφιγγα των χρημάτων σιγά-σιγά, ώστε μπροστά στον κίνδυνο ασφυξίας, η Ελλάδα να εξαναγκαστεί μόνη της να φύγει.