Ο κ. Κουβέλης, που εσχάτως αυτο-χαρακτηρίστηκε ως η αντιμνημονιακή συνιστώσα της Κυβέρνησης κρατάει τη σφραγίδα της «αριστεροσύνης». Άσκησε βέτο, είτε για να καταλάβει το Υπουργείο Δικαιοσύνης, είτε για να αποκλείσει τον κ. Βορίδη. Θα περίμενε κανένας για τον οπαδό της κυβερνώσας Αριστεράς, τον κ. Κουβέλη, να αρπάξει την ευκαιρία και να ζητήσει να μπει αριστερός στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Σε αυτό του Υπουργείο είναι η αιχμή του δόρατος. Η επαναδιαπραγμάτευση που αποτελεί το βασικό σκοπό της κυβερνήσεως που σχηματίστηκε, στα αντικείμενα του Υπουργείου αυτού κυρίως αναφέρεται. Δηλαδή ο κατώτερος μισθός, οι συλλογικές συμβάσεις, η μετενέργεια, το ασφαλιστικό σύστημα, οι μειώσεις των συντάξεων κλπ. Μεγαλύτερη πρόκληση για έναν αριστερό να διαπραγματευθεί αυτά τα θέματα δεν υπάρχει και ανάλογη ευκαιρία δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν. Ο υποδειχθείς από τον κ. Κουβέλη κ. Ρουπακιώτης δεν θέλησε να δοκιμασθούν οι ικανότητές του σε αυτό το Υπουργείο και έκοψε δρόμο για το Υπουργείο Δικαιοσύνης, όπου ο κ. Κουβέλης έβαλε βέτο για να το αναλάβει. Κάπως έτσι φθάσαμε σε μια Κυβέρνηση κατ΄ ουσία της ΝΔ, σχηματισθείσα με τις ευλογίες του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ.
Ο κ. Σαμαράς φαίνεται ότι δεν αντελήφθη ότι σχεδόν το σύνολο ή πάντως η μεγίστη πλειοψηφία του επιπλέον 10% που πήρε στις εκλογές δεν τον εμπιστεύεται και εξ ανάγκης τον ψήφισε. Υπέλαβε εαυτόν ως παντοδύναμο και άρχισε να στελεχώνει τα Υπουργεία κατά τρόπο που δεν δείχνει διάθεση εξυπηρέτησης των τομέων στους οποίους αναφέρεται το κάθε Υπουργείο. Π.χ. δεν νομίζω ότι πείθεται κανένας από τον τρόπο στελέχωσης του Υπουργείου Υγείας, ενός άλλου βασικότατου τομέα του έργου το οποίο καλείται να επιτελέσει η Κυβέρνησή του. Ο κ. Λυκουρέντζος, πρώην Υφυπουργός Παιδείας, δεν έχει δείξει να έχει γνώση ή συνάφεια με τα θέματα υγείας, ούτε δημοσίως γνωρίζουμε να έχει ασχοληθεί ποτέ με αυτά τα θέματα. Η επιλογή του μάλλον οφείλεται στο πρόσωπο, που ως φίλος του κ. Σαμαρά έπρεπε να υπουργοποιηθεί. Το τι θα γίνει με την Υγεία είναι σε δεύτερο πλάνο. Για να είμαστε δίκαιοι ο κ. Σαλμάς, έχει πράγματι σχέση με το αντικείμενο και δίδεται η εντύπωση ότι η επιλογή του οφείλεται στη σχέση αυτή. Εκεί που τα πράγματα όμως είναι δηλωτικά των προθέσεων και των τριών αρχηγών είναι το Υπουργείο Παιδείας που συνενώθηκε (άγνωστο ποιοι λειτουργικοί λόγοι το επέβαλαν) με το Υπουργείο Πολιτισμού. Εκεί βρέθηκε ο κ. Τζαβάρας, μετά τον αποκλεισμό του από το Υπουργείο Δικαιοσύνης από τον κ. Κουβέλη. Τι σχέση έχει ο κ. Τζαβάρας, Δικηγόρος στο επάγγελμα με τα θέματα του Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού δεν γνωρίζουμε και δεν φαίνεται δημοσίως να έχει ασχοληθεί με τα θέματα αυτά.
Το σκάνδαλο όμως δεν είναι αυτό. Είναι η υπουργοποίηση με πρόταση του αριστερού κ. Κουβέλη του κ. Παπαθεοδώρου, Προέδρου των Πρυτάνεων που προέβαλαν λυσσώδη αντίδραση στην εφαρμογή του νέου Νόμου για την Παιδεία. Αντίδραση με βία και τραμπουκισμούς, και σε ανταμοιβή υπουργοποιήθηκε με πρόταση της Αριστεράς ο κ. Παπαθεοδώρου, συμφωνούντος του κ. Βενιζέλου και κ. Σαμαρά. Που το πάνε τελικά οι πολιτικοί αρχηγοί και τι θα κάνει η Κυβέρνηση εθνικής ευθύνης στον τομέα αυτόν; Προηγήθηκε του κ. Παπαθεοδώρου η κα Κιάου και ο κ. Μπαμπινίωτης. Είναι φανερό ότι μεθοδεύεται η αναίρεση βασικών διατάξεων και της ουσίας της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που ψηφίστηκε από 255 βουλευτές.
Παρά τις αρνητικές αυτές παρατηρήσεις, η Κυβέρνηση αυτή πρέπει και οφείλει να πετύχει και έχει τις ευχές, τις προσδοκίες και την ανοχή, μικρή εκ των πραγμάτων, από όλους. Αλίμονο εάν αποτύχει.