«Χθες το βράδυ, η σύζυγός μου και ‘γω είδαμε, με κάποια καθυστέρηση, την ταινία the Artist που είχε τιμηθεί και με Οσκαρ. Λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου: ο πρωταγωνιστής, παλιά δόξα του βωβού κινηματογάφου, στην αρχή αντιστάθηκε και χλεύασε με αλαζονεία την καινοτομία του ομιλούντος. Στη συνέχεια και από φόβο και ανασφάλεια ότι δεν τα κατάφερνε στον ομιλούντα κινηματογραφο, παρέμεινε προσκολημένος σε μία τεχνολογία του παρελθόντος και οδηγήθηκε στην ανεργία και στην εξαθλίωση. Σώθηκε στο τέλος από τον πιστό του σκύλο και τον εξίσου πιστό του μπάντλερ, οι οποίοι προκάλεσαν την έξωθι παρέμβαση που οδήγησε σε "διαρθρωτική αναπροσαρμογή" του σε ηθοποιό-χορευτή κλακέτας, και ετσι βρήκε πάλι δουλειά και τον εαυτό του, χωρίς, σε πρώτη φάση, να χρειαστεί και να μιλάει.... Τυχόν ομοιότητες και αναλογίες με τη σημερινή πραγματικότητα στη χώρα μας είναι εντελώς τυχαίες».
Νομίζω ότι πρόκειται για πολύ καλή παρομοίωση. Η ταινία είναι πράγματι διδακτική για τη χώρα μας. Η Ελλάδα «έμαθε» επί χρόνια να αναπτύσσεται μέσω της δημόσιας και ιδιωτικής κατανάλωσης, η οποία τροφοδοτούνταν με φθηνά δανεικά. Μάλιστα αρίστευσε σε αυτό που έκανε, φτάνοντας να συγκαταλέγεται στις 20 πιο ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου, σύμφωνα με τη σχετική κατάταξη του ΟΗΕ. Ωστόσο, αυτή η εποχή τέλειωσε, όπως ο βουβός κινηματογράφος, στο Artist. Οπότε, θέλουμε δεν θέλουμε, πρέπει να προσαρμοστούμε στη νέα πραγματικότητα. Όπως και ο πρωταγωνιστής του Artist, έχουμε πλεονεκτήματα και ταλέντα: ένα ικανοποιητικά καταρτισμένο εργατικό δυναμικό, σχετικά σύγχρονες υποδομές, ιδανική γεωγραφική θέση για την ανάπτυξη του εμπορίου, των μεταφορών, της γεωργίας και του τουρισμού, τη βοήθεια των Ευρωπαϊκών διαρθρωτικών ταμείων, κλπ. Θα πρέπει να εκμεταλλευθούμε αυτούς τους παράγοντες για να κάνουμε «κάτι άλλο» από αυτό που είχαμε μάθει να κάνουμε. Μπορεί να μην καταφέρουμε ποτέ να γίνουμε εξαγωγική υπερδύναμη, όπως νομίζουν οι Γερμανοί ότι πρέπει, αλλά κάπως θα πρέπει να προσαρμόσουμε τις ικανότητές μας στις ανάγκες μας.
Διαφορετικά, ο κοινωνικός ιστός θα καταρρεύσει πλήρως και η χώρα θα εξαθλιωθεί. Ο χρόνος που έχουμε μπροστά μας πριν την καταστροφή, μετράει αντίστροφα...