Όταν ξεκίνησε το Πρόγραμμα Προσαρμογής, η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πέτυχε μία εντυπωσιακή μείωση του ελλείμματος και ψήφισε μία ασφαλιστική μεταρρύθμιση, η οποία θεωρήθηκε απολύτως επαρκής. Η πρώτη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος από την Τρόικα ήταν διθυραμβική, η δόση καταβλήθηκε χωρίς καμία καθυστέρηση και τα spread είχαν μειωθεί στις 600 και κάτι μονάδες βάσης, αν θυμάμαι καλά. Μετά ήλθε ο εφησυχασμός, οι υπαναχωρήσεις, οι προσπάθειες να νερώσουμε τις μεταρρυθμίσεις, οι αντιδράσεις των συντεχνιών και τη συνέχεια όλοι την ξέρουμε.
Αξίζει να σημειωθεί ότι για όσο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εφάρμοζε δίκαια και απαρέγκλιτα το Πρόγραμμα, προηγούταν και στις δημοσκοπήσεις. Ο κόσμος ήθελε ομαλότητα και οι επιχειρήσεις ομαλή ροή χρηματοδότησης προς την ελληνική οικονομία. Η εκλογική κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ ήλθε μετά και όχι πριν την μεταρρυθμιστική κόπωση.
Ανάλογη – θνησιγενής – προσπάθεια σταθεροποίησης έγινε και επί κυβέρνησης Παπαδήμου. Και φοβάμαι μην έχουμε και πάλι τα ίδια: δηλαδή η κυβέρνηση να τα πάει καλά στην πρώτη αξιολόγηση της Τρόικας, η πρώτη δόση να καταβληθεί χωρίς προβλήματα, μετά να κουραστεί από τις διαρκείς συγκρούσεις και από τον Μάρτιο να έχουμε πάλι τα γνωστά. Να χυθεί δηλαδή η καρδάρα με το γάλα...
Για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμη, δεν τελειώσαμε με την Τρόικα και τις αξιολογήσεις: η Ελλάδα έχει πολλά ακόμη να κάνει στο μέτωπο των μεταρρυθμίσεων, της συρρίκνωσης του δημοσίου και της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, ενδεχομένως δε να χρειαστεί και ένα «μικρό» (σχετικά με τα όσα έχουν ήδη εφαρμοστεί) πακέτο λιτότητας ακόμη. Πρέπει να αποδείξουμε στους δανειστές μας ότι κάποια στιγμή θα έχουμε μία οικονομία αρκετά ανταγωνιστική ώστε να επιβιώνει χωρίς τα δικά τους χρήματα. Και αυτό δεν το έχουμε καταφέρει ακόμη.
Επιπλέον, είμαι βέβαιος ότι η ελληνική κοινωνία δεν θα αντέξει μία ακόμη επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης και ένα νέο δράμα με την Τρόικα. Θα οδηγηθούμε σε πολιτική αποσταθεροποίηση και τελικά κατάρρευση.
Μήπως, λέω τώρα, ήλθε η ώρα για έναν στοχευμένο ανασχηματισμό και την αντικατάσταση όσων υπουργών εμφανίζονται «κουρασμένοι», ή δεν μπήκαν καν στο γήπεδο να παίξουν από την πρώτη στιγμή;
Να τονίζω πάντως ότι αν γίνει τελικά ανασχηματισμός μέσα στις επόμενες εβδομάδες ή μήνες, τότε και πάλι η κυβέρνηση θα πρέπει να θυμηθεί το παράδειγμα του ΠΑΣΟΚ, με τον "αστείο" πρώτο ανασχηματισμό του Σεπτεμβρίου τις "διακοπές" των υπουργών και τα υπόλοιπα τραγελαφικά. Όταν ο στόχος είναι να ξαναμοιραστούν καρέκλες, τότε είναι βέβαιο ότι η προσπάθεια θα αποτύχει.