Υπεκφυγές της Τρικομματικής

17:55 - 13 Μαϊ 2013

Νικηφόρος Μαλεβίτης

Γράφει ο Νικηφόρος Μαλεβίτης

Σε πρόσφατη συνέντευξή του για το Παρατηρητήριο Κρίσης του ΕΛΙΑΜΕΠ (crisisobs.gr), ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, Στέλιος Σταυρίδης αναφέρει τέσσερις προϋποθέσεις για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας: «α) κλίμα που να ευνοεί την επιχειρηματικότητα. Εδώ το κλίμα είναι εχθρικό. Αρχικά λόγω του λαϊκισμού, αλλά και λόγω κακών επιχειρηματικών πρακτικών στο παρελθόν. β) Πρόσβαση σε χρηματοδότηση. Κάτι που είναι δύσκολο και στην Ελλάδα αλλά και από ξένες πηγές. γ) Πρέπει να έχεις μια δημόσια διοίκηση που να λειτουργεί. Χωρίς γραφειοκρατία, αντινομία, πολυνομία και ασύλληπτες καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης. δ) Θέλεις παιδεία. Θέλεις κουλτούρα. Με την έννοια της κοινωνικής ωριμότητας».

Θα παρατηρήσει κανείς ότι από τις τέσσερις προϋποθέσεις που ανέφερε ο κ. Σταυρίδης, μόνο για μία – την πρόσβαση στη χρηματοδότηση – χρειάζεται η συνδρομή των Ευρωπαίων και της Τρόικας. Πρόκειται πράγματι για μεγάλη πληγή για την οποία μπορούμε να ψέξουμε την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, που διστάζει να χρηματοδοτήσει έργα και μικρομεσαίες επιχειρήσεις στη χώρα μας, ενώ ταυτόχρονα ελπίζουμε ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί με την ολοκλήρωση της ανεκαφαλαιοποίησης των τραπεζών από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, την σταδιακή επιστροφή των καταθέσεων, λόγω της εμπέδωσης κλίματος εμπιστοσύνης και τις αλλεπάλληλες παρεμβάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για την ενίσχυση της ρευστότητας.

Για όλες τις υπόλοιπες προϋποθέσεις όμως, δεν μας φταίει, ούτε μπορεί να μας βοηθήσει καμία Τρόικα. Η επιτάχυνση και η απλοποίηση της απονομής δικαιοσύνης, ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης, η απλοποίηση της νομοθεσίας με στόχο την καταπολέμηση της πολυνομίας, η βελτίωση της παιδείας και η αλλαγή νοοτροπίας, ώστε πολίτες και πολιτικοί να μην αντιμετωπίζουν τους επενδυτές ως εν δυνάμει εγκληματίες και να εμπεδωθεί η αντίληψη ότι τα χρήματα δεν αρμέγονται το κράτος, αλλά από την παραγωγή πλούτου, είναι ζητήματα της ελληνικής κυβέρνησης και των πολιτών.

Ανάλογες – αν όχι ταυτόσημες – με του κ. Σταυρίδη είναι και οι διαπιστώσεις πολιτικών παραγόντων της «τρικομματικής», στις δημόσιες τοποθετήσεις τους. Το πρόβλημα είναι βεβαίως ότι οι πολιτικοί μας κάνουν τόσο πολύ παρέα με τους δημοσιογράφους, ώστε έχουν μπερδέψει τη δουλειά τους με του αρθρογράφου: σχολιάζουν και στηλιτεύουν δηλαδή τα κακώς κείμενα, αντί να κάνουν κάτι για να αλλάξει η κατάσταση. Πολύ φοβάμαι επομένως ότι οδεύουμε προς μία κατάσταση στην οποία η μόνη προσαρμογή η οποία θα έχει συντελεστεί θα είναι η δημοσιονομική. Η χώρα θα μείνει στο ευρώ, αλλά ημι-διαλυμένη, θα αναπτύσσεται αναιμικά και θα βασίζεται στις ίδιες πελατειακές δομές που οδήγησαν στην καταστροφή. Και οι πολικοί μας θα κατηγορούν την Ευρώπη που δεν τους αφήνει να ξοδέψουν, γιατί μόνο έτσι, υποτίθεται, θα έλθει η ανάπτυξη. Τι ευήκοη υπεκφυγή....