Δεν γνωρίζουν οι ημιμαθείς αυτοί άνθρωποι ότι, η Ελλάδα έχει υπογράψει και έχει αποδεχθεί την Σύμβαση Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στο Άρθρο 10 της οποίας ρητά αναφέρεται:
“Ελευθερία έκφρασης
1. Παν πρόσωπον έχει δικαίωμα εις την ελευθερίαν εκφράσεως. Το δικαίωμα τούτο περιλαμβάνει την ελευθερίαν γνώμης ως και την ελευθερίαν λήψεως ή μεταδόσεως πληροφοριών ή ιδεών, άνευ επεμβάσεως δημοσίων αρχών και ασχέτως συνόρων. Το παρόν άρθρον δεν κωλύει τα Κράτη από του να υποβάλωσι τας επιχειρήσεις ραδιοφωνίας, κινηματογράφου ή τηλεοράσεως εις κανονισμούς εκδόσεως αδειών λειτουργίας.
2. Η άσκησις των ελευθεριών τούτων, συνεπαγομένων καθήκοντα και ευθύναςδύναται να υπαχθή εις ωρισμένας διατυπώσεις, όρους, περιορισμούς ή κυρώσεις, προβλεπομένους υπό του νόμου και αποτελούντας αναγκαία μέτρα εν δημοκρατική κοινωνία δια την εθνικήν ασφάλειαν, την εδαφικήν ακεραιότητα ή δημοσίαν ασφάλειαν, την προάσπισιν της τάξεως και πρόληψιν του εγκλήματος, την προστασίαν της υγείας ή της ηθικής, την προστασίαν της υπολήψεως ή των δικαιωμάτων των τρίτων, την παρεμπόδισιν της κοινολογήσεως εμπιστευτικών πληροφοριών ή την διασφάλισιν του κύρους και αμεροληψίας της δικαστικής εξουσίας.”
Εν προκειμένω λοιπόν-και μακριά από μας η υπεράσπιση των διαγραφέντων- οι εν λόγω αποφάσεις διαγραφής δημοσιογράφων από το Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ, παρά την επίκληση της ήδη καταρρακωμένης και σε πλήρη αμφισβήτηση ευρισκόμενης δημοσιογραφικής δεοντολογίας, δείχνουν τον δρόμο στους διαγραφέντες να προσφύγουν στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και να αναζητήσουν εκεί το δίκιο τους υποστηρίζοντας, δικαίως, ότι στην περίπτωση τους παραβιάσθηκε το δικαίωμα της ελευθερίας στην έκφραση.
...και θα δικαιωθούν!!!
Καθόσον η “προπαγάνδα” των διαγραφέντων, ούτε την εθνική ασφάλεια έβλαψε, ούτε έθεσε σε κίνδυνο την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, ούτε την δικαστική εξουσία προσέβαλλε και ούτε έθεσε σε κυκλοφορία εμπιστευτικές πληροφορίες του κράτους.
Μία “προπαγάνδα” ήτανε, ευθέως ανάλογη με την “προπαγάνδα” που άσκησαν άλλοι “συνάδελφοι” δημοσιογράφοι υπέρ του “Οχι”, που στην συνέχεια έγινε “Ναι” από εκείνους που προκάλεσαν τις πειθαρχικές διώξεις εκείνων που υπεραμύνθηκαν υπέρ αυτής της άποψης.
Οι ημιμαθείς περί της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων “συνάδελφοι” λοιπόν, θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι, με παρόμοιες καθεστωτικές αποφάσεις, που δεν λαμβάνουν υπόψη τους το τεκμήριο της αθωώτητας και τον σεβασμό της ελευθερίας της έκφρασης “απ όπου κι αν προέρχεται”, εκθέτουν την ελεύθερη δημοσιογραφία και κατά δεύτερον εκθέτουν την χώρα.
...και όταν αυτές οι καθεστωτικές αποφάσεις καταδικασθούν, αυτοί δεν θα βρίσκουν μέρος να κρυφθούν.
Και κάτι τελευταίο
Η δημοσιογραφική δεοντολογία που επικαλούνται, ως αίτιο της διαγραφής, οι "συνάδελφοι" του Πειθαρχικού της ΕΣΗΕΑ δεν μπορεί, σε καμία περίπτωση, να είναι πάνω από τα όσα ορίζει η Σύμβαση Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για την ελευθερία της έκφρασης!