Ενωμένοι, τώρα, όλοι σαν γροθιά σκέπτονται λέει, να απομονώσουν τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής από τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και να τους επιβάλλουν πειθαρχικές ποινές για να …στρώσουν.
Αγνοώντας, ενδεχομένως, ότι οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, αποτελούσαν, πάντοτε, δεξαμενή άντλησης ψήφων, για όλα τα πολιτικά κόμματα αυτού του δημοκρατικού τόξου και αυτό αποδεικνύεται από τις ψήφους που έλαβαν στις τελευταίες εκλογές άπαντες, από μετακινούμενους ψηφοφόρους του νεοναζιστικού μορφώματος.
Αρκεί, μόνον, για του λόγου του αληθές, ότι και καλά όλα τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα, αντιμετώπιζαν με μία …στοργή την εκλογική πελατεία αυτού του μορφώματος, να υπενθυμισθεί η δημόσια προεκλογική δήλωση του Πάνου Σκουρλέτη πως «Οποια ψήφος φύγει από την ΧΑ και έλθει στον Σύριζα, είναι νίκη της δημοκρατίας»!
Ανατρέχοντας, όμως, στο πρόσφατο παρελθόν και στα όσα συνέβησαν, εδώ στο Στρασβούργο, σχετικά με την Χρυσή Αυγή, πρέπει να πούμε ότι, αυτοί οι βουλευτές του «δημοκρατικού τόξου», που σήμερα είναι σε κυβερνητικά πόστα και τώρα δείχνουν σαν να έπεσαν από τα σύννεφα, δεν είχαν δείξει ανάλογη ζέση, όταν και όποτε τέθηκε θέμα αποκλεισμού της Χρυσής Αυγής από τα πολιτικά δρώμενα στην Ελλάδα και στο Συμβούλιο Ευρώπης.
Προφανώς διότι, αυτή ήταν η πολιτική που ακολουθούσαν τα πολιτικά κόμματα που υπηρετούσαν και εκπροσωπούσαν στα ευρωπαϊκά «φόρα».
Με ονόματα και διευθύνσεις λοιπόν:
*Στις 25 Ιανουαρίου 2013 και μία ημέρα μετά την αποδοχή της Ελένης Ζαρούλια και του Ούγγρου ακροδεξιού ομοϊδεάτη της Ναγκί ως μελών στη Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, ο Γερμανός σοσιαλιστής βουλευτής Γιέρζι Μοντάγκ και 49 ακόμη βουλευτές-μέλη της Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, από διαφορετικές πολιτικές ομάδες και χώρες, κατέθεσαν πρόταση ψηφίσματος (motion) και ζητούσαν την άμεση λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της δημοτικότητας των ακροδεξιών εξτρεμιστικών πολιτικών κομμάτων σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, και ιδιαίτερα στην Ελλάδα και την Ουγγαρία.
Την πρόταση ψηφίσματος, με την οποία ζητείτο ουσιαστικά από το Συμβούλιο της Ευρώπης να υψώσει τείχη στη δράση των νεοναζιστικών, ρατσιστικών και ξενοφοβικών κομμάτων στην Ευρώπη, την υπέγραψε μόνον ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Κωνσταντίνος Τριαντάφυλλος και κανένας από τους υπόλοιπους 13 βουλευτές της ελληνικής κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας που συμμετέχει στις εργασίες της Συνέλευσης του Οργανισμού.
Οπως προκύπτει από τη λίστα των υπογραφών, την πρόταση ψηφίσματος δεν την υπέγραψαν βουλευτές όπως η Μαρία Γιαννακάκη της ΔΗΜΑΡ και οι Γ. Δραγασάκης, Δ. Παπαδημούλης και Π. Τατσόπουλος του ΣΥΡΙΖΑ, που έσπευσαν, μετά την αποδοχή της Ζαρούλια ως μέλους στη Συνέλευση του ΣτΕ, να χαρακτηρίσουν ως θετικό βήμα την απόφαση, διότι, όπως υποστήριξαν, «επί της ουσίας καταδικάζει και απομονώνει τις φασιστικές απόψεις».
*Δύο μέρες πριν (23 Ιανουαρίου 2013), επικαλούμενη τις... υποπαραγράφους των άρθρων του Κανονισμού της Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, η Επιτροπή Θεσμικών Σχέσεων, Κανονισμού και Ασυλίας του Σώματος είχε εγκρίνει τη συμμετοχή της Ελένης Ζαρούλια και του ακροδεξιού ομοϊδεάτη της, Ούγγρου βουλευτή Γκάουντι Ναγκί, στις εργασίες των επιτροπών και της Ολομέλειας της Συνέλευσης του Οργανισμού.
Οι 37 βουλευτές-μέλη της Επιτροπής υποστήριξαν στην απόφασή τους ότι, παρά τις ενστάσεις που υποβλήθηκαν προχθές από πλειάδα βουλευτών-μελών της Συνέλευσης, είναι υποχρεωμένοι να επικυρώσουν τη διαπίστευση των δύο ακροδεξιών και ευφορούμενων από ρατσιστικά ιδεώδη συναδέλφων τους, διότι η αμφισβήτηση των διαπιστευτηρίων τους δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή ατομικώς.
Επί της ουσίας όμως, με την απόφασή τους άνοιξαν την κερκόπορτα για την είσοδο και συμμετοχή στη Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης βουλευτών όπως η Ελένη Ζαρούλια, που είναι υπέρ του βιασμού των μεταναστών, και του Γκάουντι Ναγκί, που οραματίζεται μια Ουγγαρία απαλλαγμένη από τους Ρομά.
Τότε, κι’ αυτό δεν επιδέχεται διάψευση, την απόφαση σχολίασαν ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, εκφράζοντας ικανοποίηση. Επί της ουσίας αναφέρονται στο σκέλος εκείνο σύμφωνα με το οποίο «η απόφαση δεν πρέπει να ερμηνευτεί ως έκφραση υποστήριξης ή αναγνώρισης έστω και εμμέσως της δράσης, των ιδεωδών, των πράξεων ή των πολιτικών τους θέσεων που η Συνέλευση καταγγέλλει κατά τα 63 έτη της ύπαρξής της».
Συγκεκριμένα:
-Με κοινή τους δήλωση οι Γ. Δραγασάκης, Δ. Παπαδημούλης και Π. Τατσόπουλος χαρακτήρισαν ως θετικό βήμα την απόφαση, διότι επί της ουσίας καταδικάζει και απομονώνει τις φασιστικές απόψεις.(?)
-Την ικανοποίηση για την απόφαση εξέφρασε το ΠΑΣΟΚ με δήλωση της Φώφης Γεννηματά και κάλεσε τη Βουλή των Ελλήνων να τοποθετηθεί απέναντι στο ζήτημα που ενεργοποίησε τα πανευρωπαϊκά δημοκρατικά αντανακλαστικά.
- Πρόκειται για μια αυτονόητη απόφαση που συμβαδίζει πλήρως με τις ιδέες και τις αρχές της δημοκρατίας και αποτελεί όχι μόνο ένα πρώτο βήμα, αλλά και ένα σαφές μήνυμα πως στην Ευρώπη δεν έχει θέση ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία, ανέφερε σε ανακοίνωσή της η ΔΗΜΑΡ.
* Μία ημέρα πριν (22 Ιανουαρίου 2013), εδώ στο Στρασβούργο, τριάντα
και πλέον βουλευτές, μέλη της Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, με πρωτοβουλία τους είχαν θέσει θέμα αποβολής της βουλευτή της Χρυσής Αυγής Ελένης Ζαρούλια από τη Συνέλευση.
Υπογραμμίσθηκε τότε ότι, υπόσχεση για τη μη συμμετοχή της Ελένης Ζαρούλια είχε δώσει ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Αντιρατσιστικού Κινήματος (EGAM) Μπενζαμάν Αμπτάν, που τον είχε επισκεφθεί στο Μαξίμου, καθώς και η τότε επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στο Συμβούλιο της Ευρώπης, Ντόρα Μπακογιάννη, υπόσχεση που όμως ποτέ δεν πραγματοποίησαν. Η Μπακογιάννη ωστόσο είχε σημειώσει ότι δεν μπορεί να παρέμβει για τον αποκλεισμό της Ελένης Ζαρούλια, γιατί οι βουλευτές μετέχουν με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα.
*Από τις 23 Δεκεμβρίου 2013 αλλά και μέχρι πρόσφατα, συχνές και ενοχλητικές για το «γκοβέρνο» ήταν οι παρεμβάσεις του Επιτρόπου για τ’ ανθρώπινα δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης Νίλς Μουϊζνιες, ότι «Η Ελλάδα έχει το δικαίωμα, αν χρειαστεί, ν' απαγορεύσει τη λειτουργία ενός κόμματος, που δείχνει σαφή περιφρόνηση προς τη δημοκρατία και αποτελεί απειλή για την κοινωνική συνοχή και τη σταθερότητα».
Σε διπλωματικό επίπεδο, όμως, οι ελληνικές κυβερνήσεις της τελευταίας πενταετίας, ισχυρίσθηκαν ότι «η αντιμετώπιση της «ακραίας οργάνωσης», η οποία εν τούτοις, όπως υπογραμμίσθηκε, εξασφάλισε την είσοδό της στη Βουλή, «αποτελεί θέμα περίπλοκο για προφανείς λόγους, σχετιζομένους με τη λειτουργία του δημοκρατικού συστήματος». Συμπέραναν, δε, ότι «οι λύσεις δεν θα μπορούσαν να είναι προϊόν συναισθηματικών αντιδράσεων που θα μπορούσαν να έχουν αντιπαραγωγική επίδραση και να οδηγήσουν σε μη επιθυμητά αποτελέσματα».
Τώρα, δηλαδή, τι θένε και γιατί κλαίνε….
ΥΓ: Για την ιστορία να σημειώσουμε ότι ακόμη και σήμερα η Χρυσή Αυγή εκπροσωπείται στην ελληνική κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία στο Συμβούλιο της Ευρωπης με τον βουλευτή Παναγιώτη Ηλιόπουλο και με τρείς ευρωβουλευτές στο Ευρωκοινοβούλιο.