Πρώτον διότι, από το 2008 υπάρχει καταδικαστική και τελεσίδικη απόφαση του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με την οποία η Ελλάδα είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ να αναγνωρίσει ως «τουρκική» την μουσουλμανική ένωση Ξάνθης, μετά την καταδικαστική απόφαση που εκδόθηκε στην υπόθεση Μπεκίρ Ούστα και άλλοι κατά Ελλάδος.
Δεύτερον διότι, όπως αποκάλυψε πέντε χρόνια αργότερα, ο πρόεδρος της αποκαλούμενης Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Τούρκων Δυτικής Θράκης (Ελευθεροτυπία-3 Σεπτεμβρίου 2013) σύμφωνα με έγγραφο που κατέθεσαν οι ελληνικές αρχές στο Γραφείο του Επιτρόπου του ΟΗΕ για τ' ανθρώπινα δικαιώματα στη Γενεύη, η Ελλάδα προσανατολίζονταν ήδη, από τότε, προς την κατεύθυνση της αλλαγής της σχετικής νομοθεσίας στο εσωτερικό της, προκειμένου να αναγνωρίσει τις μουσουλμανικές ενώσεις στη Θράκη, με τον όρο «τουρκικός».
Τρίτον διότι, κι’ αυτό δεν επιδέχεται αμφισβήτησης, από τις 6 Δεκεμβρίου 2010, η ελληνική κυβέρνηση δια του Μονίμου Αντιπροσώπου της στο Συμβούλιο της Ευρώπης, είχε διαβεβαιώσει ότι “ η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη προχωρήσει στην αναγνώριση δεκάδων μειονοτικών ενώσεων στην Ελλάδα, που άλλες φέρουν την ένδειξη «τουρκικός» και άλλες όχι”.
Εκείνη την περίοδο, μάλιστα, η Επιτροπή των Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης, που είναι αρμόδια για την ορθή εκτέλεση των αποφάσεων του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, είχε απευθύνει αυστηρές συστάσεις προς τις ελληνικές αρχές, με τις οποίες τις καλούσε να εγγράψουν στα μητρώα των ελληνικών ενώσεων, όχι μόνον την “Τουρκική Ενωση Ξάνθης” αλλά και την “Πολιτιστική Μειονότητα Δυτικής Θράκης”, “Την Ενωση Νέων της τουρκικής μειονότητας στη Θράκη” και την “Πολιτιστική Ενωση τούρκων γυναικών Ροδόπης.
Όπως είχε γραφθεί και δεν είχε διαψευσθεί, οι εν λόγω πιέσεις της Επιτροπής Υπουργών του ΣτΕ υπαγορεύθηκαν από τις καταδικαστικές αποφάσεις που είχε εκδώσει το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατά της Ελλάδος και με τις οποίες είχε υποχρεωθεί, από τότε, η χώρα ν' αναγνωρίσει και να εγγράψει στο μητρώο ενώσεων, τις μουσουλμανικές ενώσεις που εδρεύουν στην ευρύτερη περιοχή της Θράκης, ως τουρκικές.
Τέταρτον διότι, μία ημέρα πριν, την 6η Δεκεμβρίου του 2010, με απόφαση που έλαβε η υπό τουρκική-τότε-προεδρία της Επιτροπής Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης, τέθηκε σε πλήρη αμφισβήτηση, η αρχή της αμοιβαιότητας της Συνθήκης της Λωζάνης, με βάση την οποία αντιμετωπίζονται θέματα θρησκευτικών μειονοτήτων σε Ελλάδα και Τουρκία, με την έννοια ότι διαμηνύθηκε στην Ελλάδα, με κατηγορηματικό τρόπο, να πάψει να εγείρει προσκόμματα και να προχωρήσει στην αναγνώριση όλων των μειονοτικών θρησκευτικών και άλλων ενώσεων στο έδαφός της.
Η απόφαση, τότε, πάρθηκε, ύστερα από την εξέταση της συμπεριφοράς της χώρας μας στην εκτέλεση των καταδικαστικών αποφάσεων του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στις υποθέσεις: Μπεκίρ Ούστα κατά της Ελλάδας και Τουρκική Ενωση Ξάνθης κατά της Ελλάδας.
Τότε ήταν που βρέθηκε πλήρως ευθυγραμμισμένη με τις apriori, σχετικές, αποφάσεις της επιτροπής και η Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στο Στρασβούργο, ο επικεφαλής της οποίας διαβεβαίωσε ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη προχωρήσει στην αναγνώριση δεκάδων μειονοτικών ενώσεων στην Ελλάδα, που άλλες φέρουν την ένδειξη «τουρκικός» και άλλες όχι.
Κι’ ένα χρόνο πριν, το 2009, είχε κατοχυρωθεί, με έμμεσο αλλά σαφή τρόπο, σε Ψήφισμα που ενέκρινε η Ολομέλεια της Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, ο όρος «τουρκική», ως προσδιορισμός στην Μουσουλμανική μειονότητα στην Δυτική Θράκη.
Αυτήν, λοιπόν, την «υποχρέωση» ανέλαβε να εκπληρώσει η παρούσα κυβέρνηση, εν γνώσει, προφανώς, όλων των όψιμα διαμαρτυρομένων, με την επίμαχη τροπολογία που κατέθεσε στη Βουλή.
Δεν χρειάζονται άρα, κλαυθμοί και πατριωτικοί οδυρμοί, μιας και τόσον οι πρώην όσον και οι νυν, είναι υπέρ της αναγνώρισης των μουσουλμανικών ενώσεων της Θράκης ως τουρκικών.
Λίγο προσοχή, μόνον, χρειάζεται διότι, η τουρκική διπλωματία που βρίσκεται τουλάχιστον εκατό χρόνια μπροστά από την ελληνική, δεν αποκλείεται καθόλου, μετά απ’ αυτή την αναγνώριση, να θέσει και σε πλήρη αμφισβήτηση την Συνθήκη της Λωζάνης...και σ’ αυτήν την περίπτωση, ουδείς εκ των προαναφερθέντων, θα μπορεί να ψελίσει, έστω και μία λέξη!