Πρόκειται ουσιαστικά για μία πολύ γενναιόδωρη και ανιδιοτελή πράξη, καθώς ο ανάδοχος αναλαμβάνει την ευθύνη του παιδιού για κάποιους μήνες ή χρόνια, αλλά γνωρίζει πως ανά πάσα στιγμή ενδέχεται να πρέπει να το επιστρέψει στην οικογένειά του, εφόσον οι φυσικοί του γονείς ορθοποδήσουν. Υπάρχει άλλωστε και η αναδοχή ολίγων ημερών, όπου τα παιδιά αντί να περνούν Χριστούγεννα, Πάσχα ή καλοκαιρινές διακοπές, μέσα σε ιδρύματα, βρίσκουν στήριγμα σε αναδόχους.
Το νέο νομοσχέδιο λοιπόν του υπουργείου Εργασίας που έχει προκαλέσει αρκετές αντιδράσεις δίνει και σε ομόφυλα ζευγάρια το δικαίωμα στην αναδοχή. Βασικά, δίνει το δικαίωμα στην αναδοχή σε όποιο ζευγάρι έχει κάνει σύμφωνο συμβίωσης. Συνεπώς θα ήταν παράλογο, άδικο και αντισυνταγματικό να υπάρξει ειδική διάταξη που να εξαιρεί τα ομόφυλα ζευγάρια από την αναδοχή. Εκτός, αν δεν αποδεχόμαστε το νόμο που δίνει δικαίωμα στα ομόφυλα ζευγάρια να κάνουν σύμφωνο συμβίωσης.
Ενάντια στο νομοσχέδιο τάσσονται φυσικά οι χρυσαυγίτες, το ΚΚΕ που έχει τα κολλήματά του, η Ένωση Κεντρώων που δεν τα πηγαίνει καλά με αυτά τα προοδευτικά και φυσικά οι ΑΝΕΛ που δεν ψηφίζουν τίποτα που δεν αρέσει στην εκκλησία.
Υπέρ του νομοσχεδίου τάσσεται ξεκάθαρα το Ποτάμι, ενώ εντός της ΔΗΣΥ υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και να δούμε πού θα καταλήξει το μπρα ντε φερ με τον Ευάγγελο Βενιζέλο..
Ως εδώ τα πράγματα είναι λογικά και αναμενόμενα. Δεν είναι, όμως, λογική η αντίδραση περίπου δέκα βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που απειλούν πως δεν θα υπερψηφίσουν, αλλά και της Νέας Δημοκρατίας του φιλελεύθερου Κυριάκου Μητσοτάκη.
Υπάρχει άραγε κάποιος που πιστεύει πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσωπικά είναι κατά της αναδοχής σε ομόφυλα ζευγάρια; Προφανώς και όχι. Ωστόσο, η Νέα Δημοκρατία θα καταψηφίσει το νομοσχέδιο και μάλιστα με επιχειρήματα σχεδόν αστεία.
Το βασικότερο εξ αυτών είναι ότι τα παιδιά που θα έχουν ανάδοχους ομοφυλόφιλους γονείς θα δέχονται bullying στο σχολείο. Με τη λογική αυτή δεν θα πρέπει να είναι αποδεκτοί για ανάδοχοι, ούτε οι υπέρβαροι, ούτε οι ανάπηροι, ούτε οι ψευδοί, ούτε αν θέλετε και… πολιτικοί. Γιατί και τέτοιους γονείς να έχει ένα παιδάκι, ενδέχεται να το κοροϊδεύουν οι συμμαθητές του.
Ο Πρόεδρος της ΝΔ επιλέγει απλώς να μη σπάσει αυγά, καθώς πλησιάζουμε σε εκλογές, Ούτε έχει τη διάθεση να δημιουργήσει μέτωπα να αντιπαράθεσης εντός του κόμματός του, ούτε, όμως και με την Εκκλησία έχει σκοπό να διαφωνήσει σε αυτή την κρίσιμη πολιτικά στιγμή.
Θυσιάζει λοιπόν το κατά τη γνώμη του σωστό για να αποφύγει το πολιτικό κόστος, που εκτιμά πως στην περίπτωση που καταψηφίσει η ΝΔ το νομοσχέδιο, θα είναι μικρότερο από το να το υπερψηφίσει.
Μόνο που έτσι απογοητεύει όσους τον ψήφισαν στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ για να αλλάξει το κόμμα. Απογοητεύει ακόμα και όσους δεν τον ψήφισαν, που δεν ψηφίζουν καν ΝΔ, αλλά έβλεπαν στο πρόσωπό του έναν διαφορετικής ποιότητας πολιτικό. Πιο σύγχρονο και λιγότερο συμπλεγματικό.
Το ίδιο συμπλεγματικοί μοιάζουν και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που δηλώνουν αντίθετοι στο νομοσχέδιο. Ενώ έχουν ψηφίσει όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, στην πραγματικότητα κάνουν την επανάστασή τους σε ένα από τα λίγα καλά νομοσχέδια που φέρνει το κόμμα τους, τα χρόνια που κυβερνά. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, όμως, δεν αποτελεί επιταγή της τρόικα. Δεν είναι «υποχρεωμένοι» να το ψηφίσουν. Οπότε αποφασίζουν να αντισταθούν στην ηγεσία, για να δείξουν ότι έχουν και αυτοί φωνή, έστω κι αν έχουν «καταπιεί» τα πάντα μέχρι σήμερα.
Τέλος, εκλογές έρχονται και ξέρουν πως η επανεκλογή τους δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ίσως, το να μη διαταράξουν άλλο τη σχέση τους με την Εκκλησία, θα μπορούσε να τους βοηθήσει στις εκλογικές περιφέρειες που θα είναι υποψήφιοι.
Για ακόμη μία φορά το πολιτικό προσωπικό της χώρας εμφανίζεται κατώτερο των προσδοκιών, γιατί με την καραμέλα ότι «η κοινωνία δεν είναι ακόμα έτοιμη», αδυνατεί να περάσει το πραγματικό μήνυμα που χρειάζεται η κοινωνία. Ότι οι πολιτικοί μας έχουν το σθένος να κάνουν τις τομές που έχει ανάγκη η Ελλάδα, για να γίνει μία «κανονική» χώρα σε πολιτικό, κοινωνικό και φυσικά οικονομικό επίπεδο.
Την ίδια ώρα η επιστημονική κοινότητα της χώρας εκθέτει το πολιτικό σύστημα, λέγοντας κατηγορηματικά ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός των γονέων δεν έχει μετρήσιμες επιπτώσεις στην ποιότητα των σχέσεων γονέα-παιδιού, στην ψυχική υγεία των παιδιών ή στην κοινωνική τους προσαρμογή. Θεωρούν δηλαδή ότι όχι μόνο η αναδοχή, αλλά και η υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια δεν κρύβει κινδύνους για τα παιδιά.
“Οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι είναι τόσο κατάλληλοι και ικανοί ως γονείς όσο είναι και οι ετεροφυλόφιλοι”, σημειώνουν 55 Έλληνες ψυχολόγοι που εργάζονται στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Οι πολιτικοί μας είναι κατάλληλοι και ικανοί για να λάβουν την ψήφο μας; Είναι αξιόπιστοι ανάδοχοι της ψήφου μας; Αξίζουν για να τους επιλέξουμε ώστε να ορίσουν το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας; Ας το αποδείξουν…