Για να το κάνουμε λιανά και σε στιλ… Παϊσιου. Οι κληρικοί δεν θα ανήκουν στο Δημόσιο, αλλά θα πληρώνονται από το Δημόσιο!

Ας δούμε όμως αναλυτικότερα τι αναφέρει η συμφωνία:

Αναφέρει πως επειδή το 1939 το κράτος είχε λάβει μέρος της εκκλησιαστικής περιουσίας έναντι ανταλλάγματος που υπολείπεται της αξίας της, το Δημόσιο ανέλαβε τη μισθοδοσία των κληρικών.

Τόσα χρόνια προφανώς δεν έχουμε ξεχρεώσει και γι’ αυτό θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε τους κληρικούς, έστω κι αν δεν θα «φαίνονται» στο μισθολόγιο του Δημοσίου.

Η διαπραγματευτική δεινότητα του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου δεν σταματά, όμως, εδώ, καθώς στη συμφωνία με τον Πρωθυπουργό προβλέπεται επίσης η δημιουργία Ταμείου Αξιοποίησης της Εκκλησιαστικής Περιουσίας.

Πρόκειται για αμφισβητούμενη περιουσία από το 1952, όπως αναφέρεται στο κοινό ανακοινωθέν Τσίπρα-Ιερώνυμου. Για δείτε όμως… Τα οφέλη από την αξιοποίηση της περιουσίας θα τα μοιράζονται Εκκλησία και Πολιτεία.

Δηλαδή, το Δημόσιο θα πληρώνει για πάντα τους κληρικούς επειδή απέκτησε το 1939 εκκλησιαστική περιουσία με μικρότερο αντίτιμο και παράλληλα θα αξιοποιήσει από κοινού με την Εκκλησία περιουσία που ήδη εν μέρει αξιοποιούσε, αλλά δεν θα παίρνει όλα τα οφέλη και θα τα μοιράζεται με την Εκκλησία.

Ο Αρχιεπίσκοπος δεν το έκρυψε στις κοινές δηλώσεις που έκανε με τον Πρωθυπουργό πως η Εκκλησία με αυτή τη συμφωνία γίνεται πλουσιότερη.

Τι κερδίζει λοιπόν ο Τσίπρας που σχεδόν πανηγυρικά ανακοίνωσε τη συμφωνία;

Προφανώς, καλές σχέσεις με την Εκκλησία που έχει ανάγκη, ενόψει εκλογών.

Επίσης, μπορεί να προωθήσει τις αλλαγές που προτείνει για τη συνταγματική αναθεώρηση και τρίτον και κυριότερο ανοίγει χώρο στο Δημόσιο.

Οι θέσεις των κληρικών αδειάζουν, το μισθολόγιό τους δεν θα συνυπολογίζεται και έτσι (έστω και εικονικά) υπάρχει χώρος για προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων.