Η τηλεοπτική δημοκρατία βέβαια αποτελεί παγκοσμίως το… φυτώριο του πολιτικού συστήματος και δεν προκύπτουν μόνο στην Ελλάδα βουλευτές και ευρωβουλευτές τηλεπωλητές. Ίσως εμείς το ζούμε τώρα πιο έντονα από ποτέ και δυσκολευόμαστε να το… χωνέψουμε, αλλά στην πραγματικότητα απλώς ακολουθούμε ένα ακόμη παγκόσμιο trend.

Το βασικό πρόβλημα δεν είναι όμως οι συνάδελφοι δημοσιογράφοι που συναλλάσσονται με την εξουσία (άλλωστε είναι μειοψηφία), αλλά το γεγονός ότι έχουμε χάσει γενικώς τον προσανατολισμό του επαγγέλματός μας και παρέχουμε κακές υπηρεσίες στην κοινωνία. Χρήστες social media που έχουν γνώμη για όλους και για όλα, sites με πυκνή ροή ειδήσεων που είναι αδύνατο να μην πέσουν στα δίχτυα των fake news, κακοί μισθοί, πολύωρη εργασία, μηδέν ρεπορτάζ και έρευνα, εύκολες επικρίσεις από ξερόλες αναγνώστες, κυνήγι για likes και clicks με θύμα την αξιοπιστία, πιέσεις ή έστω «μουρμούρες» από εκδότες, επιχειρηματίες και πολιτικούς. Αυτή είναι η καθημερινότητα για τους περισσότερους εργαζομένους στον Τύπο σήμερα.

Ούτε τα παραπάνω αποτελούν ωστόσο ελληνική αποκλειστικότητα. Έρευνα της αμερικανικής μη κερδοσκοπικής οργάνωσης Freedom House έρχεται να προστεθεί στις ήδη υπάρχουσες  που δείχνουν πως η ελευθερία του Τύπου βρίσκεται… υπό πίεση παγκοσμίως. Φυσικά, από το γενικό κλίμα δεν ξεφεύγει και η Ελλάδα, κάτι που φαίνεται στο σχετικό χάρτη που δόθηκε στη δημοσιότητα, με τα σκορ των χωρών στην ελευθεροτυπία.

 Και καθώς απαξιώνεται η δημοσιογραφία, αφού φαντάζει απολύτως ελεγχόμενη και διαπλεκόμενη, αυτόματα κλονίζεται και η δημοκρατία. Δεν είναι βέβαια αυτή η πραγματική εικόνα και πρέπει να υπερασπιστούμε την αλήθεια μας. Είναι στρεβλή η εικόνα που υπάρχει για τους δημοσιογράφους. Δεν βγαίνουμε όλοι στα κανάλια, δεν διεκδικούμε θέση στο κοινοβούλιο, δεν θέλουμε να βολευτούμε. Δουλεύουμε σκληρά για τα προς το ζην και νιώθουμε την ευθύνη να ενημερώσουμε όσο πιο σωστά γίνεται τους πολίτες.

Με αφορμή όλα τα παραπάνω, όμως, ας κάνουμε μία προσπάθεια να ξεφύγουμε λίγο από το θλιβερό μικρόκοσμό μας και να παρακολουθήσουμε τις διεθνείς εξελίξεις, όπως αυτές διαμορφώνονται με αφορμή την υπόθεση του Τζούλιαν Άσανζ, ο οποίος στις 14 Ιουνίου θα δικαστεί στη Βρετανία και θα αποφασιστεί το αν θα εκδοθεί τελικά στις ΗΠΑ ή όχι.

Ο ιδρυτής των  Wikileaks με επιστολή του μέσα από τη φυλακή, η οποία πέρασε στα ψιλά από τα ελληνικά ΜΜΕ, λόγω των ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων, περιγράφει τις συνθήκες κράτησής του και σημειώνει πως επί της ουσίας του έχει στερηθεί το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

Ένας δημοσιογράφος αιχμάλωτος, φυγάς, ετοιμάζεται να απολογηθεί στις κατηγορίες των ΗΠΑ, της μεγαλύτερης χώρας στον κόσμο και περιγράφει τις συνθήκες της κράτησής του:

«Είμαι απομονωμένος χωρίς  καμία δυνατότητα να προετοιμάσω την υπεράσπιση μου. Χωρίς λάπτοπ, χωρίς Ίντερνετ, χωρίς υπολογιστή, χωρίς βιβλιοθήκη έως τώρα. Ακόμα και να μου επιτραπεί όμως, θα είναι για μισή ώρα μαζί με όλους τους άλλους, μία φορά την εβδομάδα. Και στην άλλη πλευρά βρίσκεται μία υπερδύναμη που προετοιμάζεται για αυτό για εννιά χρόνια, έχοντας στη διάθεση της εκατοντάδες ανθρώπους και αναρίθμητα εκατομμύρια να ξοδέψει στην υπόθεση» γράφει. 

«Δεν έχω σπάσει όμως, παρότι περιτριγυρίζομαι  από δολοφόνους, όμως οι μέρες που μπορούσα να διαβάσω, να μιλήσω και να οργανώσω την υπεράσπιση μου έχουν σταματήσει μέχρι να είμαι ελεύθερος. Καθένας πρέπει να έρθει στη θέση μου». 

Ο Ασάνζ βρίσκεται στη βρετανική φυλακή έχοντας καταδικαστεί σε φυλάκιση 50 εβδομάδων για παραβίαση των περιοριστικών του όρων όσο βρισκόταν στη Μεγάλη Βρετανία, όμως αντιμετωπίζει και το ενδεχόμενο έκδοσης στις ΗΠΑ.

 «Η αμερικανική κυβέρνηση, ή μάλλον εκείνα τα κομμάτια της που σιχαίνονται την αλήθεια, την ελευθερία και τη δικαιοσύνη, θέλουν να φθάσουν με ύπουλο τρόπο στην έκδοση μου και τον θάνατο μου, αντί να αφήσουν την κοινή γνώμη να ακούσει την αλήθεια, την αλήθεια για την οποία έχω πάρει τα μεγαλύτερα βραβεία στη δημοσιογραφία και ήμουν 7 φορές υποψήφιος για Νόμπελ Ειρήνης. Η αλήθεια είναι το μόνο που έχουμε», καταλήγει στην επιστολή που απέστειλε στον Βρετανό δημοσιογράφο Γκόρντον Ντίμακ.

Είτε υπερασπίζεται κανείς τον Άσανζ είτε όχι, τα όσα γράφει πρέπει να μας προβληματίζουν. Τίποτα δεν μας χαρίστηκε και τίποτα δεν είναι δεδομένο απ’ όλα τα κεκτημένα μας. Δημοκρατία, ελευθερία, δικαιοσύνη, αλήθεια…

Λαϊκιστές, εθνικιστές, ακροδεξιοί, ψεκασμένοι δηλητηριάζουν με ψέματα τις κοινωνίες μας και θέλουν να μας τα πάρουν.

«Η αλήθεια είναι το μόνο που έχουμε» και πρέπει να την υπερασπιστούμε.