Η νέα κυβέρνηση της ΝΔ έχει σημαία της τις επενδύσεις και αυτός ασφαλώς είναι ένας από τους λόγους που εκλέχθηκε, αλλά και συνεχίζει να έχει τη στήριξη της κοινωνίας, με την ελπίδα ότι η οικονομία θα αναπτυχθεί και θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.Οι ιδιωτικές επενδύσεις, ιδιαίτερα με χρήματα που μπαίνουν στη χώρα μας από το εξωτερικό είναι βέβαια σημαντικές. Δεν το αμφισβητεί κανείς και ελπίζουμε οι προσπάθειες της κυβέρνησης να αποδώσουν καρπούς.

Ωστόσο, μία κυβέρνηση μίας χώρας σαν την Ελλάδα, που προέρχεται από μία μακρόχρονη κρίση πρέπει να επενδύσει και στους πολίτες της. Πρέπει να αναλάβει δράσεις για να βελτιώσει την καθημερινότητα των πολιτών και να κάνει τομές που είναι απαραίτητες (και έμειναν πίσω λόγω κρίσης), ιδιαίτερα στην πόλη της Αθήνας, που θέλει να θεωρείται ευρωπαϊκή πρωτεύουσα και που επιπρόσθετα καλείται να υποδεχθεί κάθε χρόνο εκατομμύρια επισκέπτες.

«Η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει αιώνα», όπως σωστά παρατήρησε σε κυριακάτικη συνέντευξή του ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης, κ. Πιερρακάκης, ο οποίος αναφερόταν στον τομέα της αρμοδιότητάς του και τις υπηρεσίες που παρέχει το κράτος στους πολίτες του. Αυτή είναι μία μεταρρύθμιση-επένδυση που μπορεί να αλλάξει τη χώρα και τους πολίτες της, αλλά δεν είναι η μόνη που πρέπει να γίνει και μάλιστα άμεσα.

Η παραδοχή ότι έχουμε «χάσει» την αλλαγή του αιώνα και έχουμε μείνει πίσω, ιδιαίτερα σε σχέση με τις αναπτυγμένες χώρες της  Δύσης είναι μια καλή αρχή και με αφορμή το αναβατόριο που λέγαμε στην αρχή του κειμένου είναι καιρός να επενδύσουμε και για τα ΑΜΕΑ, που καθημερινά ζουν έναν εφιάλτη, σκεπτόμενα τις μετακινήσεις τους.

Οι ανάπηροι στην Αθήνα, αλλά και σε άλλες μικρότερες πόλεις της χώρας είναι πρακτικά αδύνατο να ζήσουν τη ζωή τους όπως θέλουν και το γεγονός ότι αποτελούν μειοψηφία, δεν μας επιτρέπει να κάνουμε πως δεν υπάρχουν.

Μία ματιά γύρω μας, σε χώρες που «άλλαξαν έγκαιρα αιώνα» θα μας κάνει να καταλάβουμε πως δεν είναι τόσο δύσκολο να κάνουμε κι εμείς κάτι αντίστοιχο.

Με τις μπάρες στα πεζοδρόμια έχει γίνει μία προσπάθεια είναι η αλήθεια, αλλά από εκεί και πέρα επικρατεί χάος. Στα πεζοδρόμια, στα ΜΜΜ (πλην μετρό), στις δημόσιες υπηρεσίες, στις τράπεζες, στα μουσεία, σε αρχαιολογικούς χώρους και φυσικά σε καφετέριες, εστιατόρια και χώρους διασκέδασης, η πρόσβαση για τα άτομα με αναπηρία είναι εξαιρετικά δύσκολη έως και πολλές φορές αδύνατη. Η πρόσβαση σε τουαλέτες δε, δυσεύρετη και σπάνια.

Στο Μιλάνο για παράδειγμα, τα άτομα με καροτσάκι πάνε στη δουλειά με το αυτοκίνητό τους, έχουν πρόσβαση παντού και φυσικά σε κάθε χώρο που βρίσκονται υπάρχει και αναπηρική τουαλέτα. Ακόμα και στα καφέ ή τα εστιατόρια. Όσο για αναβατόρια; Υπάρχουν παντού στα αξιοθέατα της πόλης. Ακόμα και σε σημεία που υπάρχουν μόνο τέσσερα-πέντε σκαλάκια. Αδιανόητο βέβαια για εμάς, που θεωρούμε ότι αν πρέπει να πάνε κάπου, θα πρέπει να έχουν πάντα μαζί τους κάποιον για να τους «κουβαλάει».

Ένας ανάπηρος μπορεί να ταξιδέψει άνετα στο Μιλάνο και να κάνει τουρισμό, όπως όλοι οι υπόλοιποι παραθεριστές. Κάπως έτσι είναι τα πράγματα και στις Βρυξέλλες, το Λονδίνο, το Παρίσι, το Λουξεμβούργο, αλλά και αλλού. Στην Ελλάδα, που έχουμε επιβιώσει χάρη στο τουρισμό μας στα χρόνια της κρίσης δεν είμαστε ικανοί ούτε την Ακρόπολη να αξιοποιήσουμε σωστά. Πάλι καλά δηλαδή που το Μουσείο της Ακρόπολης είναι σύγχρονο και φτιαγμένο με τις σωστές προδιαγραφές.

Η επένδυση σε πόλεις λειτουργικές για τους ανάπηρους επιμένουμε πως είναι απαραίτητη, αν θέλουμε να δικαιούμαστε να λέμε πως ανήκουμε στην Ευρώπη και που τόσα πολλά θυσιάσαμε για να μείνουμε σε αυτή. Και έχουμε μόνο να κερδίσουμε από αυτή την επένδυση.

Αν η Πολιτεία επιδιώξει να σεβαστεί το δικαίωμα των αναπήρων στη μετακίνηση, τη διασκέδαση, την…. κανονική ζωή, τότε θα περάσει κι ένα μήνυμα σε όλους τους πολίτες πως νοιάζεται για όλους. Πως υπάρχει σχέδιο για να αλλάξουμε κάποια στιγμή αιώνα και να μην είμαστε εκτός από «φτωχός συγγενής», ένα κράτος που δεν σέβεται τη διαφορετικότητα.

Έτσι, θα μάθουν και οι πολίτες να σέβονται και θα πάψουν να παρκάρουν σε μπάρες και θέσεις αναπήρων. Θα αποκτήσουν κι αυτοί ευθύνες, δεν θα μπορούν να κάνουν ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι. Θα εκπαιδευτούν και θα καταλάβουν πως είναι πολλοί αυτοί που έχουν κλειστεί μέσα στα σπίτια τους επειδή δεν τους δίνουμε το δικαίωμα να ξεμυτίσουν.

Και μιας και μιλάμε για ανάπτυξη, οικονομία, επενδύσεις, έτσι θα προσελκύσουμε ακόμη περισσότερους τουρίστες, που μέχρι τώρα διστάζουν να επισκεφθούν την Ελλάδα, γνωρίζοντας πως δεν υπάρχουν οι απαραίτητες υποδομές για να περάσουν καλά εδώ και να χαρούν τις ομορφιές της χώρας μας.

Είναι καιρός να βάλουμε τις βάσεις για να έχουμε μία… άλλη χώρα σε δέκα χρόνια από τώρα. Που δεν θα ντρεπόμαστε γι’ αυτήν. Που οι πολίτες της θα είναι εκπαιδευμένοι να σέβονται ο ένας τον άλλον. Που τα ΑΜΕΑ θα μπορούν να κυκλοφορούν στις πόλεις, που οι πολίτες θα σέβονται το περιβάλλον, που οι δήμοι θα ανακυκλώνουν με σωστό τρόπο τα σκουπίδια, που οι Αρχές θα δουλεύουν στον τομέα της πρόληψης για τις πυρκαγιές, που θα χρησιμοποιούμε λιγότερο πλαστικό, που θα τρώνε πρόστιμο όσοι πετάνε σκουπίδια από το αμάξι τους στους δρόμους, που δεν θα τσακωνόμαστε στις ουρές στις δημόσιες υπηρεσίες γιατί θα μπορούμε να κάνουμε τις δουλειές μας χωρίς να χρειάζεται να ξεροσταλιάζουμε στα γκισέ τους.

Και να είστε σίγουροι πως με τέτοιες «επενδύσεις» θα ζούμε όλοι πολύ καλύτερα την κάθε μας μέρα.