Διά στόματος Κουμουτσάκου, η κυβέρνηση λανσάρει το σχέδιο των έξι «έψιλον» για το προσφυγικό, που περιλαμβάνει:
-Ενίσχυση ελέγχου των συνόρων.
-Επιστροφές όσων δεν δικαιούνται άσυλο.
-Επιτάχυνση των διαδικασιών ασύλου.
-Έλεγχος των ΜΚΟ.
-Επιτηρούμενα κέντρα με κλειστές δομές.
-Ευρωπαϊκή συζήτηση του θέματος.
Αν είναι πράγματι αυτό το σχέδιο, έχει σοβαρές ελλείψεις, με πρώτη και κυριότερη αυτή της Ενσωμάτωσης, που βέβαια είναι η πιο δύσκολη διαδικασία και που η κυβέρνηση μάλλον θεωρεί πως δεν «πουλάει» στους ψηφοφόρους της.
Από το σχέδιο της κυβέρνησης απουσιάζει επίσης το «έψιλον» της Εμπιστοσύνης, που έχει χαθεί, ιδιαίτερα στα νησιά του βορείου Αιγαίου όπου το πρόβλημα έχει πάρει απίστευτες διαστάσεις. Είναι αποδεδειγμένο ιστορικά, αλλά και στη διάρκεια της προσφυγικής κρίσης του 2015 πως οι κάτοικοι της Λέσβου είναι βαθιά Δημοκρατικοί πολίτες, αλλά έχουν ήδη κάνει πολλά. Κουράστηκαν και βλέπουν ότι παλεύουν μόνοι. Η υπόλοιπη Ελλάδα απλώς... παρακολουθεί.
Όπως σωστά είπε πρόσφατα ο Πέτρος Ευθυμίου «Οπως η Ευρώπη “έλυσε” το Προσφυγικό με την Ελλάδα, έτσι η Ελλάδα το “λύνει” με τα νησιά του Αιγαίου».
Και δυστυχώς το σχέδιο της κυβέρνησης με τα κλειστά κέντρα μοιάζει να κινείται ακριβώς προς αυτή την κατεύθυνση. Να δημιουργήσει συνθήκες μόνιμης παραμονής 40.000 και πλέον προσφύγων και μεταναστών σε δομές- φυλακές. «Μην ανησυχείτε», λέει. «Θα τους προσέχουμε, θα τους φρουρούμε, δεν θα βγαίνουν έξω το βράδυ. Οι παραβατικοί δεν θα βγαίνουν ποτέ». «Ωραία» λύση. Βασικά είναι η μόνη εύκολη επιλογή, αλλά δεν αποτελεί λύση. Σχέδιο επιστροφής, ασύλου, ενσωμάτωσης; Ανύπαρκτο.
Ευτυχώς, όμως, δεν κυνηγούν όλοι τον εύκολο δρόμο. Υπάρχουν και οι πιο "Καζαντζατζικοί" που πιστεύουν ότι ο σωστός δρόμος είναι ο δύσκολος δρόμος, Σε εκδήλωση για το προσφυγικό την Πέμπτη είχα την ευκαιρία να συναντήσω και να ακούσω τις απόψεις της Ειρήνης Αγαπηδάκη, επικεφαλής της προσπάθειας που γίνεται για τα ασυνοδεύτα παιδιά. Ομολογώ πήγα να την ακούσω με προσδοκίες, αλλά και με καχυποψία. Εθνική Συντονίστρια με τις ευλογίες Μητσοτάκη, θα λειτουργεί κι αυτή ως κομματικό και κυβερνητικό στέλεχος.
Την άκουσα όμως να λέει πως το σχέδιό της ασφαλώς έχει ως προτεραιότητα τη στέγαση των 5.000 και πλέον ασυνόδευτων προσφυγόπουλων που βρίσκονται στην Ελλάδα, αλλά ο τελικός στόχος είναι αυτός της ενσωμάτωσης. Της ένταξης. Όσα παιδιά δεν έχουν οικογένειες σε άλλες χώρες προκειμένου να μετεγκατασταθούν, θα πρέπει να δημιουργηθούν συνθήκες να ζήσουν αξιοπρεπώς στη χώρα μας. Να έχουν στήριξη, πρόσβαση στην Παιδεία και τελικά να γίνουν Έλληνες πολίτες. Να αγαπήσουν τη νέα και μελλοντική τους πατρίδα. «Όραμά μου είναι να αγαπήσουν τα προσφυγόπουλα την Ελλάδα», είπε.
Η παρουσία της Ειρήνης Αγαπηδάκη -τουλάχιστον από αυτά που άκουσα- δημιουργεί θετικές προσδοκίες και ελπίδες. Μένει να μας αποδείξει ότι πράγματι αξίζει το «έψιλον» της Εμπιστοσύνης μας.