Πώς αλλιώς να σχολιάσει κανείς το αποτέλεσμα της Συνόδου που έμεινε... κολλημένη στις προηγούμενες αποφάσεις της, χωρίς να λαμβάνει καθόλου υπόψιν την πανθομολογούμενη πια αναξιοπιστία της Τουρκίας;

Προσερχόμενος στη Σύνοδο Κορυφής την Πέμπτη ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε θέσει τα πράγματα στη σωστή τους βάση, λέγοντας πως περιμένει από την ΕΕ να είναι συνεπής στις δεσμεύσεις της και να κάνει πράξη όσα είχε αποφασίσει στην προηγούμενη Σύνοδο στις 2 Οκτωβρίου.

Τότε θυμίζουμε το Ορούτς Ρέις δεν έπλεε στην ανατολική Μεσόγειο και η ΕΕ είχε αποφασίσει ότι αν η Τουρκία προκαλέσει, θα υποστεί τις συνέπειες. Ότι υπάρχουν τα απαιτούμενα εργαλεία και ότι όπως και να 'χει, θα ξαναδούμε το θέμα τον Δεκέμβριο. Τελικά, στις 16 Οκτωβρίου η ΕΕ αποφάσισε τα ίδια και... χειρότερα, καθώς πλέον με το Ορούτς Ρέις στο Καστελόριζο και τα Βαρώσια "ανοιχτά", δεν έκανε καμία αναφορά σε κυρώσεις και έδωσε... αέρα στην Τουρκία μέχρι τον Δεκέμβριο, που δεν τον είχε λάβει τόσο ξεκάθαρα με την προηγούμενη απόφαση.

Να το κάνουμε λιανά: Στις 2 Οκτωβρίου είχε προειδοποιήσει την Τουρκία πως "αν κάνεις φάουλ, θα φας κίτρινη κάρτα". Στις 16 Οκτωβρίου το φάουλ είχε γίνει και η ΕΕ το καταλόγισε, αλλά η απόφαση για το αν θα βγάλει κάρτα ή όχι θα ανακοινωθεί το νωρίτερο τον Δεκέμβριο. Μπορεί και ποτέ...

Και εύλογα αναρωτιέται κανείς... Αν μέχρι τις 30 Νοεμβρίου η Τουρκία έχει το Ορούτς Ρέις να κόβει βόλτες μέχρι τη Ρόδο και το αποσύρει πριν από τη Σύνοδο του Δεκεμβρίου, ποιος θα την τιμωρήσει; Και μετά ποιος θα την εμποδίδει να στείλει ξανά το Ορούτς Ρέις στο Καστελόριζο την Πρωτοχρονιά; Αυτό το φαύλο κύκλο θα έχουμε, αν η ΕΕ επιμείνει στην ίδια λογική, που φυσικά καθοδηγείται από την Άνγκελα Μέρκελ και αποτελεί στρατηγική της επιλογή.

Είναι, όμως, άκρως προβληματική η στάση που κρατά η ΕΕ έναντι της Τουρκίας και αποτυπώνει περίτρανα την ατολμία της. Αυτή που σε προηγούμενο άρθρο είχαμε επισημάνει ως τον βασικό λόγο που ο Ερντογάν δεν φοβάται να ρισκάρει με μία άγαρμπη διπλωματία, που εκθέτει ακόμα και τις φιλικές προς αυτόν χώρες, όπως η Γερμανία.

Την ίδια ώρα η Ελλάδα περιμένει καρτερικά να στρίψει το "υπερωκεάνιο" της ΕΕ, που όπως είπε ο Πρωθυπουργός, αργεί, αλλά "αν στρίψει το εννοεί..."

Προς το παρόν, όμως, στην Τουρκία δεν βλέπουν το υπερωκεάνιο ούτε με τα κυάλια, οπότε δεν ανησυχούν.

Και το συμπέρασμα που προκύπτει από τη Σύνοδο είναι βασικά ένα και ξεκάθαρο: