Καταρχάς, στο πρώτο κύμα της πανδημίας η Ελλάδα κινήθηκε γρήγορα και κατάφερε να αποτρέψει τα χειρότερα, με τους Έλληνες πολίτες να αποδεικνύονται εξαιρετικά πειθαρχημένοι και υπάκουοι.
Αυτό βέβαια δεν συνέβη τυχαία, καθώς υπήρχε ο φόβος του.. αγνώστου της πανδημίας και του... γνωστού προβλήματος στο σύστημα υγείας.
Κανείς πολίτης δεν ήθελε να μπλέξει με νοσοκομεία και φυσικά υπήρχε η συνείδηση πως πρέπει να βάλουμε πλάτη ώστε να είναι σε θέση τα νοσοκομεία να εξυπηρετήσουν όσους πολίτες νοσήσουν σοβαρά.
Έτσι κυβέρνηση και λαός συνεργάστηκαν αναπάντεχα αρμονικά.
Η πρώτη περίοδος καραντίνας είχε άλλωστε και λίγη πλάκα. Για πολλούς ήταν και μία ευκαιρία για ξεκούραση, ενώ υπήρξαν και τα επιδόματα που βοήθησαν στο να περάσει ο καιρός χωρίς μεγάλες αναταράξεις.
Υπήρξαν βέβαια και πολλοί συμπολίτες μας που υπέφεραν ψυχολογικά, αλλά και πολλοί που "μάτωσαν" οικονομικά, ωστόσο, σε γενικές γραμμές η κοινωνία είχε αντοχές και ήξερε πως κάνει κάτι σωστό για να έχει ένα καλύτερο μέλλον.
Είναι, όμως, τα πράγματα ίδια και σήμερα; Μάλλον όχι... Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι τα μέτρα οικονομικής στήριξης από τη μεριά της Πολιτείας αρκούν (που δεν αρκούν), το lockdown νούμερο 2 είναι πολύ διαφορετικό σε σχέση με το πρώτο.Οι αντοχές του κόσμου είναι πολύ μικρότερες, υπάρχει κούραση, στερήσεις, οικονομικά προβλήματα και μία γενικότερη ανασφάλεια.
Υπάρχει επίσης και μία επιπλέον καθοριστική παράμετρος. Ότι υπάρχει ο φόβος της απαγόρευσης κυκλοφορίας. Οι βραδινές μετακινήσεις θα γίνονται υπό αυστηρή επιτήρηση, κάτι που προφανώς σημαίνει ότι μόλις γεμίσουν οι πλατείες και ξεκινήσουν τα party (αναπόφευκτο κατά τη γνώμη μου), θα επιβληθεί ολική απαγόρευση κυκλοφορίας τα βράδια. Η κυβέρνηση δεν το έκανε σε πρώτη φάση αντιλαμβανόμενη τη δυσαρέσκεια του κόσμου, αλλά είναι εξαιρετικά πιθανό να αναγκαστεί να σκληρύνει αυτό το μέτρο, αν δεν δει βελτίωση της κατάστασης.
Τα αποθέματα γενικώς, ψυχολογικά και οικονομικά είναι πολύ λιγότερα σε σχέση με την πρώτη φάση της πανδημίας.
Πρόκειται για τεράστια διαφορά που επηρεάζει την ψυχολογία του κόσμου, που ήλπιζε πως δεν θα ξαναζήσει lockdown και τελικά θα ζήσει κάτι αναγκαίο μεν, αλλά (ολίγον) χειρότερο.
Όπως στον κινηματογράφο (πού τον θυμήθηκα;) τα περισσότερα sequel είναι συνήθως χειρότερα από το πρώτο έργο (εξαίρεση ο Νονός), έτσι θα συμβεί και στη ζωή... Το lockdown2 δεν αναμένεται να πάρει πολύ καλές κριτικές. Την ευθύνη θα αναλάβει ο... σκηνοθέτης.
