Χωρίς καμία διάθεση να μειώσουμε το πολιτικό μέγεθος του Τζο Μπάιντεν, η αλήθεια είναι πως δύσκολα θα κατέγραφε τέτοιο ρεκόρ υπό «φυσιολογικές» συνθήκες. Δεν υπήρχαν πολλοί Αμερικανοί που μόλις του δόθηκε το χρίσμα από τους Δημοκρατικούς είπαν «ουάου»! Και στην προεκλογική εκστρατεία δεν έκανε καμία «μαγική» εμφάνιση.
Αυτές οι εκλογές, όμως, έμοιαζαν περισσότερο με δημοψήφισμα για το «αν θέλετε τον Τραμπ Πρόεδρο ή όχι», παρά με κούρσα δύο υποψήφιων Προέδρων.
Ακόμα και στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του Μπάιντεν, περισσότερο ακουγόταν το «διώξτε τον Τραμπ», παρά το «ψηφίστε τον Μπάιντεν».
Στις καμπάνιες των celebrities το «Vote against Trump» («Ψηφίστε εναντίον του Τραμπ») ήταν το βασικό σύνθημα. Και ευτυχώς ο περισσότερος κόσμος ψήφισε εναντίον του Τραμπ, γεγονός που τώρα φέρνει τον Μπάιντεν στην εξουσία.
Στις ΗΠΑ υπήρξαν επίσης πολλές έρευνες που έδειξαν ότι ήταν πολλοί οι Αμερικανοί πολίτες που δήλωσαν στα exit polls ότι βασικά ψήφισαν για να φύγει ο Τραμπ και όχι επειδή είχαν κάποια ιδιαίτερη προτίμηση στον Μπάιντεν.
Ίσως λοιπόν ο Μπάιντεν να είναι τελικά ο πλανητάρχης που πήρε τις λιγότερες ψήφους στην ιστορία των εκλογών των ΗΠΑ, γιατί οι περισσότερες από όσες του πιστώθηκαν ήταν αρνητικές εναντίον του Τραμπ, παρά θετικές υπέρ του ίδιου.
Ωστόσο, το γεγονός αυτό δεν έχει σημασία και κυρίως δεν σημαίνει πως δεν θα πρέπει να έχουμε υψηλές προσδοκίες από τη θητεία του. Το αντίθετο. Έπειτα από μία εποχή υψηλών τόνων ενός φωνακλά, λαϊκιστή και υπερσυγκεντρωτικού προέδρου, η επιλογή Μπάιντεν μπορεί να είναι και η καταλληλότερη.
Ένας πιο «φαντεζί» ή «στάρ» Πρόεδρος, όπως ο Μπαράκ Ομπάμα, μπορεί σε αυτή τη φάση να τροφοδοτούσε τον διχασμό σε μία πληγωμένη από τον Τραμπισμό Αμερική. Αντίθετα, ένας Πρόεδρος χαμηλών τόνων είναι αυτός που έχει περισσότερες πιθανότητες να φέρει εις πέρας την αποστολή της επιστροφής των ΗΠΑ στην «κανονικότητα».
Ο Μπάιντεν με την Καμάλα Χάρις στο πλευρό του, που κάθε άλλο παρά «γλάστρα» δεν μοιάζει, μπορεί να «τρέξει» μια διακυβέρνηση που θα ενώσει ξανά τους Αμερικανούς. Στο βαθμό που αυτό είναι δυνατό.
Αυτή είναι η βασική του κυβερνητική αποστολή, καθώς από τις κάλπες των ΗΠΑ προκύπτει ξεκάθαρα πως δύο διαφορετικοί «κόσμοι» κατοικούν αυτή τη στιγμή στην ίδια χώρα.
Γιατί πρέπει να σημειώσουμε πως ταυτόχρονα με τον Μπάιντεν, έσπασε και ο Τραμπ το φράγμα των 70 εκατομμυρίων ψήφων (75 εναντίον 70 συγκεκριμένα έγραψε το σκορ), γεγονός που αποδεικνύει πως και από τη μεριά του Τραμπισμού υπήρξε μεγάλη συσπείρωση.
Και ο Τραμπ βάσει Συντάγματος, μπορεί να ξαναβάλει υποψηφιότητα για Πρόεδρος το 2024. Δεν πρέπει να πιστέψουμε πως τελείωσε έτσι απλά αυτός ο «πορτοκαλί» εφιάλτης.
Συνεπώς, είναι μεγάλη η ευθύνη του Μπάιντεν να αναδείξει τις διαφορές των δύο κόσμων και να υπογραμμίσει τη σημασία της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας.
