Κάτι σαν τη γνωστή ατάκα του Γκάρι Λίνεκερ πως «το ποδόσφαιρο είναι απλό άθλημα, 22 παίκτες κυνηγούν μια μπάλα για 90 λεπτά και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί».
Απλά είναι τα πράγματα και στην Ελλάδα. «Στο τέλος κερδίζουν πάντα οι παπάδες». Ιδιαίτερα αν αναφερόμαστε στους κανόνες σχετικά με τον έλεγχο της διασποράς της πανδημίας του κορονοϊού.
Τελευταίο τρανό παράδειγμα ο εορτασμός των Θεοφανείων. Η κυβέρνηση αποφάσισε σκληρό lockdown και υπάκουσαν όλοι εκτός από την Εκκλησία. Η κυβέρνηση αντιστάθηκε και επέμεινε στην απόφασή της, αλλά τελικά η Εκκλησία έκανε το δικό της.
Η Εκκλησία είναι ασφαλώς η κερδισμένη της διαμάχης, καθώς αρχικά υπήρχε απόφαση της κυβέρνησης να μη λειτουργήσουν οι ναοί τα Θεοφάνεια, λόγω των μέτρων για τον κορονοϊό. Η Ιερά Σύνοδος αρνήθηκε να συμμορφωθεί στα μέτρα και δήλωσε πως οι λειτουργίες θα γίνουν με τα περιοριστικά μέτρα που ίσχυαν τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Η κυβέρνηση δεν το αποδέχθηκε, τονίζοντας πως οι κανόνες δεν μπορεί να εφαρμόζονται κατά το δοκούν. Τελικά, η Ιερά Σύνοδος επέστρεψε στην προ lockdown απόφαση να τελέσει τις λειτουργίες με κανόνες.
Έκανε δηλαδή το δικό της. Αυτό που είχε αποφασίσει εξ αρχής, αδιαφορώντας πλήρως για τις κυβερνητικές αποφάσεις και για το γεγονός φυσικά ότι όλοι οι Έλληνες πολίτες εδώ και μήνες έχουν αποδεχθεί δυσβάσταχτους περιορισμούς.
Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που η Εκκλησία κοιτάει μόνο την πάρτη της.
Το ίδιο είχε συμβεί και πριν από τα Χριστούγεννα, όταν κατόπιν παρέμβασης του Αρχιεπισκοπου αυξήθηκε ο επιτρεπόμενος αριθμός πιστών σε κάθε εκκλησία.
Αλλά και ακόμη πιο πίσω αν πάμε, θα δούμε πως η Εκκλησία εξαρχής έκανε αντάρτικο με τις λειτουργίες του Πάσχα και τη Θεία Κοινωνία, ενώ και για τον εορτασμό του Αγίου Δημητρίου, «ομολογήθηκε» πια ότι οι πιέσεις ήταν τέτοιες που απέτρεψαν την κυβέρνηση από το να επιβάλλει lockdown στη Θεσσαλονίκη πριν από τις 26 Οκτωβρίου. Με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα.
Είναι ξεκάθαρο πως η Εκκλησία έχει αυτονομηθεί και δεν αποτελεί κομμάτι του Κράτους. Το αντίθετο. Επιδεικνύει αντικοινωνική συμπεριφορά. Αναρωτιόμαστε, λοιπόν, γιατί η πλειοψηφία Μητροπολιτών και ιερέων αντιδρά στον επίσημο διαχωρισμό κράτους-Εκκλησίας.
Επίσης, αναρωτιόμαστε αν έχει αναλογιστεί η κυβέρνηση πως με τις απανωτές ήττες από την Εκκλησία γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να πείσει τους πολίτες να συμμορφωθούν στα μέτρα. Πολίτες που ήδη έχει διαλύσει με τη βία σε πλατείες και πορείες, παρότι τηρούνταν οι αποστάσεις. Πολίτες στους οποίους μοιράζει πρόστιμα, πολίτες τους οποίους έχει απειλήσει πως θα μπει μέσα στα σπίτια τους, αν μαζευτούν μαζί περισσότεροι από 9 για να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα.
«Σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να έρθουμε σε αντιπαράθεση με τους πολίτες. Πρέπει όλοι να δείξουν την ανάλογη ευθύνη στην κοινή προσπάθεια για την αποφυγή διάδοσης του κορονοϊού», ανέφεραν αστυνομικές πηγές για τα Θεοφάνεια στις εκκλησίες, ενώ για τα Χριστούγεννα δήλωναν αμείλικτοι και έτοιμοι για ελέγχους ακόμα και μέσα σε σπίτια.
«Όπου τους παίρνει» κουνάνε το δάχτυλο.
Αν οι έμποροι δηλαδή έλεγαν «δεν κλείνουμε, θα τηρήσουμε τις αποστάσεις στα καταστήματα και θα δουλέψουμε», η κυβέρνηση τι θα έκανε; Θα έκανε «αβαβά», όπως κάνει τώρα με τους παπάδες; Ευτυχώς, υπάρχει η «ατομική ευθύνη» και δεν θα το ζήσουμε. Απλώς, η κυβέρνηση να μην το ξεχνά και να είναι ευγνωμονούσα προς τους πολίτες της.
Όσο για την Εκκλησία και την ηγεσία της, είναι λυπηρό ότι αντιδρά χωρίς αίσθημα ευθύνης και φυσικά μόνο όταν θίγονται τα δικά της συμφέροντα. Γιατί δεν θυμόμαστε όλο αυτό το διάστημα μια παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου ή της Ιεράς Συνόδου για το κοινό καλό.
Να διεκδικήσει κάτι πέρα από το δικό της συμφέρον και αυτό είναι το πιο λυπηρό απ’ όλα. Να έχεις τόση δύναμη και να την αξιοποιείς με τόσο λάθος τρόπο. Τόσο αντικοινωνικό τρόπο.
