Γιατί κάποιοι άνθρωποι απλά έρχονται και φεύγουν σε αυτή τη ζωή, ενώ κάποιοι άλλοι αφήνουν πίσω τους ένα χνάρι αξιοσημείωτο. Η αξιοπρέπεια είναι που κάνει τη διαφορά.
Υπηρεσιακό όχημα βουλευτή, έστριψε παράνομα την περασμένη Παρασκεύη για να μπει στη Βουλή και συγκρούστηκε με τη μηχανή που οδηγούσε ο 23 ετών Ιάσονας, ο οποίος αν και φορούσε κράνος έχασε τη ζωή του.
Ο οδηγός "εξαφανίστηκε", μπαίνοντας με το όχημα μέσα στη Βουλή, ενώ την ίδια ώρα, ο τροχονόμος που βρισκόταν στο σημείο προσπάθησε να διώξει τους αυτόπτες μάρτυρες. Αντί δηλαδή να τους πάρει στοιχεία και να μαζέψει καταθέσεις για το τι συνέβη, αποφάσισε να τους διώξει όλους και μάλιστα με άγριο ύφος. Γιατί δεν τους πέφτει λόγος. Προφανώς, γιατί ο άνθρωπος ήξερε πως πρέπει να δημιουργήσει συνθήκες συγκάλυψης.
Δεν είναι ότι είχε πάρει (απαραίτητα) τέτοια εντολή, αλλά το έκανε για παν ενδεχόμενο. Γιατί σκέφτηκε πως αυτό θα ήθελαν τα "αφεντικά" του. Μόνο που ξέχασε πως είναι τροχονόμος και "αφεντικό" του είναι πάνω απ' όλα το θύμα στην άσφαλτο. Τόσα χρόνια, όμως, στην υπηρεσία είχε αποκτήσει λάθος συνείδηση. Γιατί άραγε;
Αντίστοιχα, ο οδηγός του υπηρεσιακού αυτοκινήτου, όπως είπαμε "εξαφανίστηκε" και ακόμα βρίσκεται σε "φούσκα" προστασίας από την ΕΛΑΣ. Δεν εργάζεται φυσικά, αλλά δεν γνωρίζουμε και τίποτα για τα στοιχεία του. Ούτε καν αν του έγινε έλεγχος για το αν ήταν νηφάλιος την ώρα του συμβάντος. Όσο για το ότι δεν συνελήφθη εκείνη τη στιγμή, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της αστυνομίας, ο λόγος είναι ότι δεν πέθανε ακαριαία ο Ιάσονας και δεν δικαιολογούνταν το αυτόφορο. Ο εισαγγελέας έκτοτε δεν έχει ακόμα απαγγείλει κατηγορίες στον οδηγό.
Σε κάθε περίπτωση δεν δικάζουμε, αλλά οφείλουμε να υπογραμμίσουμε πως ο οδηγός (ανεξάρτητα με το αν και πόσο φταίει) έχει επιλέξει να κρυφτεί και να μην αναλάβει την ευθύνη του. Αφήστε δε που αν ήταν απλός πολίτης, μάλλον δεν θα είχε τύχει τόσο "χαλαρής" συμπεριφοράς. Με τη βοήθεια της αστυνομίας ο συγκεκριμένος κρύβεται. Και κρίνεται...
Όλα τα παραπάνω είχε να διαχειριστεί η οικογένεια του θύματος, σα να μην ήταν αρκετή η τραγική απώλεια του νεαρού παιδιού της.
Η αντιεπαγγελματική συμπεριφορά των αστυνομικών δημιούργησε την ανάγκη στην οικογένεια για επιπλέον βάρη, που είχε χρέος η αστυνομία να διευθετήσει, σχετικά με τις συνθήκες του δυστυχήματος. Τίποτα δεν έγινε, όμως, σωστά και η οικογένεια αναγκάζεται τώρα να κάνει και τη δουλειά της αστυνομίας. Να ερευνήσουν αυτοί οι άνθρωποι μόνοι τους την υπόθεση, να κάνουν έκκληση για αυτόπτες μάρτυρες και για βίντεο από το συμβάν.
Μέσα στο πένθος τους, πρέπει να βρουν το καθαρό μυαλό να κινήσουν τις διαδικασίες, ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη για το παιδί τους. Και είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο τα καταφέρνουν. Η αξιοπρέπεια με την οποία διαχειρίζονται το πένθος τους είναι αξιοθαύμαστη. Με ηρεμία, χωρίς κραυγές, χωρίς λαϊκισμούς και ισοπεδώσεις. Με ουσία. Αποκορύφωμα αποτελεί ασφαλώς η απόφαση για να δωρίσουν τα όργανά του.
Η καρδιά του Ιάσονα χτυπάει ήδη στο σώμα ενός άλλου ανθρώπου.
Το ήπαρ του είναι στο Λαϊκό νοσοκομείο, οι νεφροί του στο Ιπποκράτειο.
Οι πνεύμονές του θα δοθούν σε ασθενή στην Ιταλία και το δέρμα του σε ασθενείς με σοβαρά εγκαύματα.
Στην πρώτη καραντίνα είχε γίνει "καραμέλα" ότι ήταν μια ευκαιρία να κοιτάξουμε "μέσα μας", να ορίσουμε νέες προτεραιότητες και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Όμορφα λόγια... του αέρα. Το θέμα είναι τι κάνεις τη δύσκολη στιγμή. Πώς διαχειρίζεσαι το μέσα σου τέρας, είτε είσαι θύτης, είτε είσα θύμα. Η ιστορία του Ιάσονα και της οικογένειάς του είναι διδακτική και είναι χρέος μας να ακουστεί. Ίσως έτσι πάψουν να υπάρχουν οι συμπεριφορές των "μοιραίων" ανθρώπων και να επικρατήσουν αυτές των "σπουδαίων".
