Θα καταλάβει η Ρωσία ολόκληρη την Ουκρανία; Θα στήσει δικό του καθεστώς, με δικό του εκλεκτό πρόεδρο; Θα αρκεστεί στο Ντονμπάς; Θα υπάρξει πολεμική αντίδραση του ΝΑΤΟ, που μπορεί να σημάνει έναν μεγάλο πόλεμο;

Δύσκολο να απαντήσει κανείς με σιγουριά. Όλα τα παραπάνω σενάρια είναι ανοιχτά.

Υπάρχουν, όμως και ορισμένες εξελίξεις που μπορούμε να προβλέψουμε:

Για παράδειγμα, είναι δεδομένο πως ο λαός της Ουκρανίας, δυστυχώς, θα υποφέρει. Πείνα και δυστυχία είναι οι βέβαιες συνέπειες. Είναι σοφό το ρητό του Σαρτρ ότι "όταν οι πλούσιοι κάνουν πόλεμο, οι φτωχοί πεθαίνουν".

Θα προκύψουν βέβαια και μεγάλες προσφυγικές ροές, καθώς πολλοί Ουκρανοί θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.

Παράλληλα, η παγκόσμια οικονομία θα επιβαρυνθεί. Οι πολίτες στις περισσότερες χώρες του κόσμου θα αντιμετωπίσουν επιπλέον ζητήματα ανατιμήσεων βασικών προϊόντων (κυρίως αγροτικών).

Οι χρηματιστηριακές αγορές θα βιώσουν μεγάλη αναστάτωση και η ρωσική οικονομία θα υποστεί πολύ τεράστιες ζημιές.

Επίσης, η κατάσταση σχετικά με την ενεργειακή κρίση θα γίνει ακόμα χειρότερη, με τις τιμές πετρελαίου, βενζίνης και φυσικού αερίου να εκτοξεύονται σε δυσθεώρητα ύψη.

Αυτή η εξέλιξη είναι δεδομένο πως θα οδηγήσει τη Δύση σε άμεσες κινήσεις και επενδύσεις ενεργειακής... απεξάρτησης από τη Μόσχα.

Μία ακόμα... παρενέργεια της εισβολής, θα είναι εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, η επιτάχυνση της ευρωπαϊκής ενοποίησης και της δημιουργίας ενός ευρωπαϊκού στρατού.

Επίσης, οι μεγάλες διαφορές στην οπτική της Δημοκρατίας, είναι πιθανό να θωρακίσουν ακόμη περισσότερο τις δυτικές δημοκρατίες, σε αντίθεση με τις απολυταρχικές, τύπου Ρωσίας, Κίνας και Τουρκίας.

Οι αντιθέσεις πια είναι τόσο μεγάλες που δεν μπορεί παρά να βοηθήσουν την Ευρώπη να κινηθεί ακόμα πιο δημοκρατικά. Το ερώτημα είναι πως θα κινηθούν η Κίνα και η Ρωσία. Θα συνυπάρξουν με το δικό τους τρόπο (όπως έκαναν μέχρι σήμερα) ή θα επιστρέψουν στο παλιομοδίτικο, στρατιωτικό μοτίβο που επέλεξε στην περίπτωση της Ουκρανίας ο Πούτιν;

Αυτό είναι το μεγάλο και το βασικό ερωτηματικό που θα κρίνει τελικά και το μέλλον του πλανήτη... Αν η συγκεκριμένη κρίση θα είναι μια παρένθεση στην ειρηνική Ευρώπη ή αν θα ανοίξει έναν πιο μεγάλο κύκλο γεωπολιτικών κρίσεων.

Το μόνο σίγουρο είναι, πάντως, ότι η Ευρώπη οφείλει να επιμείνει ειρηνικά και δημοκρατικά, όπως κινείται χρόνια τώρα (με εξαίρεση ίσως τον τρόπο που διαχειρίστηκε μαζί με τις ΗΠΑ την Ουκρανία και τώρα το πληρώνει). Δεν πρέπει ηγέτες όπως ο Πούτιν να την... εκτροχιάσουν. Αντίθετα, οφείλει και μπορεί να μη χάσει το δρόμο της. Να διασφαλίσει την ειρήνη και να γίνει ακόμη πιο δημοκρατική.