Ο Χρήστος έχει καφέ-μπαρ στο Παγκράτι μαζί με δύο φίλους του. Ο λογαριασμός του ρεύματος στο μαγαζί έφτασε «στο θεό» τον περασμένο Μάιο και παράλληλα του ήρθε και στο σπίτι ένα ενισχυμένο μπουγιουρντί με ρήτρα αναπροσαρμογής γύρω στα 800 ευρώ.
Οι λογαριασμοί του μαγαζιού ασφαλώς δεν μπορούν να περιμένουν. Έξυσαν τον πάτο του βαρελιού και βρήκαν τα χρήματα να τον πληρώσουν. Για το σπίτι, όμως, ο Χρήστος αποφάσισε αρχικά να βάλει το μισό ποσό της οφειλής, με την ελπίδα πως δεν θα του το κόψουν.
Λίγες ημέρες αργότερα, εκπρόσωπος της ιδιωτικής εταιρείας ρεύματος με την οποία έχει συμβόλαιο, τον κάλεσε στο τηλέφωνο και τον προειδοποίησε πως αν δεν πληρώσει ολόκληρο το ποσό, θα του το κόψουν. Εκνευρισμένος ο Χρήστος και αφελής πως η προειδοποίηση δεν θα γινόταν πράξη, έκλεισε το τηλέφωνο. Την επόμενη, όμως, κιόλας ημέρα το ρεύμα κόπηκε στο σπίτι.
Ο Χρήστος και η σύντροφός του προφανώς δεν μπορούσαν να μείνουν χωρίς ρεύμα. Μάζεψαν το απαιτούμενο ποσό και εξόφλησαν την ίδια ημέρα το λογαριασμό, με αίτημα επανασύνδεσης.
Και τώρα αρχίζει το καλό...
Την επομένη, ο Χρήστος ντύθηκε, στολίστηκε και περίμενε τους τεχνικούς του ΔΕΔΔΗΕ στην είσοδο της πολυκατοικίας για να τους ανοίξει να κάνουν την επανασύνδεση. Οι τεχνικοί, όμως, χωρίς να δώσουν περαιτέρω εξηγήσεις, του είπαν ότι υπάρχει ένα ζήτημα που πρέπει να ρυθμίσουν και αποχώρησαν άπραγοι. Τον άφησαν συνολικά τρεις ημέρες χωρίς ρεύμα μέχρι να επανέλθουν.
Ο Χρήστος στήθηκε και πάλι να τους περιμένει. Έφτασαν σχετικά νωρίς το πρωί και άρχισαν να δουλεύουν, αλλά η διαδικασία καθυστερούσε και πάλι. «Όλα καλά;», ρώτησε ο Χρήστος. Τον διαβεβαίωσαν πως όλα ήταν ΟΚ, ωστόσο, λίγη ώρα αργότερα δύο αστυνομικοί εμφανίστηκαν στο σημείο. Είχαν λάβει κλήση από τους τεχνικούς, οι οποίοι είχαν διαπιστώσει ότι ήταν σπασμένο το ρολόι της ΔΕΗ.
Η διαδικασία σε αυτές τις περιπτώσεις προβλέπει αυτόφωρο, παρότι ο Χρήστος δεν ήξερε καν πού βρισκόταν το ρολόι και φυσικά αν έκανε ρευματοκλοπή δεν θα του ερχόταν 800 ευρώ ο λογαριασμός. Ούτε θα πλήρωνε αμέσως μόλις του το έκοψαν, ούτε και θα περίμενε σαν τον χαζό να έρθουν να τον συλλάβουν. Δεν πέρασε καν από το μυαλό του αυτό το σενάριο. Οι αστυνομικοί πιο κοντά στην πραγματικότητα, φάνηκαν να τον πιστεύουν και ήταν διατεθειμένοι να παρακάμψουν τη διαδικασία, αλλά οι τεχνικοί επέμειναν.
Ο Χρήστος μεταφέρθηκε στο ΑΤ Παγκρατίου, έδωσε κατάθεση και στη συνέχεια μεταφέρθηκε με χειροπέδες (!) στο ΑΤ Κολωνού.
Εκεί τον έκλεισαν σε ένα κελί με άθλιες συνθήκες υγιεινής, παρέα με άτομα που ήταν "θαμώνες", εξοικειωμένοι στο χώρο. Δύο μέλη συμμορίας που έκλεβαν κόσμο στο δρόμο, κάποιους τοξικομανείς και έναν... εγκληματία «Γιάννη Αγιάννη», που είχε «σουφρώσει» κάτι κονσέρβες για να φάει.
Ο Χρήστος σοκαρισμένος, ψαρωμένος και φυσικά αηδιασμένος από τη βρώμα στο κελί, πέρασε εκεί ένα ολόκληρο βράδυ, άυπνος, βιώνοντας μία καφκική εμπειρία άνευ προηγουμένου.
Δεν πλήρωσε έναν λογαριασμό και βρέθηκε με χειροπέδες στο κρατητήριο. Θα περάσει και δίκη. Για ένα σπασμένο ρολόι παροχής ρεύματος, που όπως διαπίστωσα συζητώντας με άλλα άτομα για το περιστατικό, αποτελεί σύνηθες φαινόμενο.
Κι όλα αυτά χωρίς αποδείξεις: Η δικάσιμος άλλωστε πήρε αναβολή επ’ αόριστον, αφού για να γίνει η δίκη θα πρέπει πρώτα εμπειρογνώμονες του ΔΕΔΔΗΕ να αποφανθούν για τη ζημιά στο ρολόι. Τη ζημιά με την οποία ο Χρήστος δεν είχε καμία σχέση.
Κι αν το ρολόι σου δηλαδή είναι σπασμένο και καλέσεις για να το επισκευάσουν; Πάλι θα πας φυλακή;
Θυμίζουμε δε ο Χρήστος είναι ένας επιχειρηματίας. Ένας ευυπόληπτος πολίτης, που είχε ασφαλώς βοήθεια, από τη σύντροφό του, τους φίλους του και το δικηγόρο του, στον οποίο χρειάστηκε να πληρώσει άλλα 400 ευρώ από το πουθενά. Φανταστείτε σε τι περιπέτειες μπλέκουν καθημερινά συμπολίτες μας κατώτερης κοινωνικής και οικονομικής στάθμης.
Μιας και... παραμιλάμε τελευταία για το κοινό περί δικαίου αίσθημα, εδώ είναι κλασική περίπτωση μιας νόμιμης διαδικασίας που όμως είναι άδικη. Και είναι συνέπεια ενός εξωφρενικού ντόμινο. Ενός κράτους που δεν έχει ίσα μέτρα και σταθμά για όλους.
Ούτε καν για επιχειρηματίες που έμειναν χωρίς την απαραίτητη στήριξη στη διάρκεια της πανδημίας και που στη συνέχεια βρέθηκαν αντιμέτωποι με απαράδεκτα υπερβολικές χρεώσεις στους λογαριασμούς ρεύματος. Παρότι προσπαθούν να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους, δέχονται τη μία κατραπακιά μετά την άλλη. Και είναι άδικο.
Αυτός είναι και ο λόγος που ζήτησα από το Χρήστο να δημοσιεύσουμε την ιστορία του. Όχι για να ξετυλίξει το προσωπικό του δράμα, αλλά για να κάνουμε σαφές πως οι ισορροπίες δυστυχώς έχουν ανατραπεί. Λίγο αν σκοντάψεις, είναι πιθανό να σε σπρώξουν και να φας τα μούτρα σου. Το δίχτυ ασφαλείας για τη μεσαία τάξη μοιάζει να έχει κοπεί. Και αυτό είναι επικίνδυνο για την κοινωνική συνοχή.
