Μόνο για το μήνα Μάιο σημειώθηκαν στην περιοχή της Αττικής συνολικά 578 τροχαία δυστυχήματα και ατυχήματα. Έχασαν τη ζωής τους 21 άτομα, ενώ ακόμα 654 τραυματίστηκαν (τα 19 σοβαρά).
Σύμφωνα με την Διεύθυνση Τροχαίας Αττικής, τα κυριότερα αίτια των τροχαίων αυτών ήταν η οδήγηση χωρίς σύνεση και προσοχή, η παραβίαση ρυθμιστικών πινακίδων και η παραβίαση των κανόνων κυκλοφορίας από πεζούς.
Η μη χρήση προστατευτικού κράνους από τους οδηγούς και επιβάτες των δικύκλων επέτεινε, επίσης, σε πολλές περιπτώσεις, τη σοβαρότητα του τραυματισμού τους.
Τι λένε άραγε τα κόμματα για τα παραπάνω; Στην Ελλάδα του «πάμε κι όπου βγει» υπάρχει κάποιο πλάνο για να βελτιώσουμε την οδηγική μας συμπεριφορά, που αποδεδειγμένα παίρνει βαθμό κάτω από τη βάση; Υπάρχει κάποιο πλάνο για να είναι οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια σωστά φτιαγμένα, ώστε οι πεζοί να μην αναγκάζονται να ρισκάρουν τη ζωή τους κυκλοφορώντας στην πόλη;
Μία βόλτα στην Αθήνα με τα πόδια, θα σας πείσει. Θα χρειαστεί πολλές φορές να κάνετε παράκαμψη μέσα από το δρόμο για να αποφύγετε εμπόδια στα πεζοδρόμια. Το τελευταίο διάστημα τα εμπόδια έχουν μάλιστα πληθύνει στο κέντρο της πόλης με τον περιβόητο Μεγάλο Περίπατο που ακόμα φτιάχνεται.
Όπως λένε σχεδόν ομόφωνα οι συγκοινωνιολόγοι, ποινές και έλεγχοι υπάρχουν. Αλλά δεν είναι αυτή η (μόνη) λύση στο πρόβλημα.
Αντίθετα, το πρόβλημα είναι ότι η μόνη βελτίωση που υπήρξε τα τελευταία χρόνια έχει να κάνει με την αυστηροποίηση των ποινών του ΚΟΚ. Η τιμωρία, όμως, δεν αρκεί.
Η έννοια της «βιώσιμης» πόλης είναι η λύση και φυσικά είναι παντελώς άγνωστη στην Ελλάδα. Δεν έχουμε εναλλακτικούς τρόπους μετακίνησης, δεν έχουμε ποδηλατόδρομο, δεν έχουμε πεζόδρομο, δεν έχουμε καν όσες διαβάσεις πεζών θα έπρεπε.
Ακόμα και οι ράμπες στα πεζοδρόμια δεν τυγχάνουν του απαραίτητου σεβασμού από τους οδηγούς. Και φυσικά εκεί χρειάζεται έλεγχος, αλλά ποτέ δεν θα είναι αρκετός.
Αποτελεί συνεπώς, απόλυτη προτεραιότητα η βελτίωση των υποδομών των πόλεων και η σωστή εκπαίδευση των πολιτών από πολύ μικρή ηλικία. Γιατί σκεφτείτε πως τα οχήματα εξελίσσονται τεχνολογικά και γίνονται ολοένα και πιο γρήγορα. Μόνο που η παιδεία των ελλήνων οδηγών παραμένει... ξεπερασμένη.
Η ταχύτητα αποτελεί ασφαλώς πηγή κινδύνων και δεν είναι τυχαίο ότι στη Σκανδιναβία τα ανώτατα όρια έχουν πέσει πολύ (30 χιλιόμετρα μόλις στο κέντρο των πόλεων). Το ίδιο συζητά και η Γερμανία, παρότι βρίσκει αντίσταση στις αυτοκινητοβιομηχανίες.
Vision Zero
Οι Νορβηγοί δείχνουν το δρόμο με την εθνική στρατηγική, «Vision Zero», που έχει ως στόχο ότι «δεν θα σκοτώνεται και δεν θα τραυματίζεται σοβαρά κανείς».
Τι περιλαμβάνει το νορβηγικό όραμα, που ακολουθούν (μεταξύ πολλών άλλων) οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί; Μείωση του μέσου όρου για τα όρια ταχύτητας σε εθνικό επίπεδο, επιπλέον κάμερες και αυστηρή αστυνόμευση σε ολόκληρη την επικράτεια της χώρας, μείωση της παρουσίας αυτοκινήτων στο κέντρο των μεγάλων πόλεων, ώστε αυτές να γίνουν πολύ φιλικές στο ποδήλατο και το περπάτημα.
Σημειώστε ότι το «Vision Zero», ξεκίνησε να σχεδιάζεται από το 2001 εφαρμόζεται στο Όσλο από το 2015 με πρώτο στόχο να μειωθεί η χρήση αυτοκινήτων μέσα στην πόλη. Δημιουργήθηκαν 60 χλμ. ποδηλατοδρόμων και οι αρχές της πόλης έριξαν μεγάλο βάρος στη σωστή λειτουργία των συγκοινωνιών, καταργώντας παράλληλα και πολλές θέσεις στάθμευσης στο κέντρο της πόλης!
Αποτέλεσμα των παραπάνω; Στο Όσλο το μόνο άτομο που πέθανε το 2019 ήταν ένας ενήλικας οδηγός, του οποίου το αυτοκίνητο έπεσε σε έναν φράκτη τον περασμένο Ιούνιο. Στην πόλη δηλαδή δεν σκοτώθηκε κανένας πεζός, κανένα παιδί και κανένας ποδηλάτης. Μηδέν νεκροί σε αυτές τις κατηγορίες. Στο σύνολο της χώρας χάθηκαν 108 άνθρωποι και επικρατεί προβληματισμός για το τι ακόμη μπορούν να βελτιώσουν. Αντίστοιχες επιδόσεις καταγράφονται μέχρι και σήμερα.
Αυτός είναι ο ορισμός του κράτους που νοιάζεται για τους πολίτες του και φυσικά οι επιτυχίες έρχονται με εθνική στρατηγική, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων και με σωστή συνεργασία κεντρικής εξουσίας και τοπικής αυτοδιοίκησης.
Συνεπώς, το παρόν κείμενο μπορεί να μοιάζει ότι είναι εκτός πολιτικής επικαιρότητας, αλλά μήπως τελικά δεν είναι; Μήπως πρέπει να επιβάλλουμε και τέτοια ατζέντα στην πολιτική αρένα; Γιατί τα κόμματα συζητούν δυο μήνες τώρα τα ίδια και τα ίδια, με γενικούρες για ανάπτυξη και καλύτερους μισθούς. Για ποιότητα ζωής και βιώσιμες πόλεις έχουν τίποτα στα προγράμματά τους; Κι ας μην ειναι κοστολογημένα, δεν πειράζει.
