Οι ειδικοί το λένε πια καθαρά. Η Αττική δεν έχει πολλά περιθώρια. Το περιβαλλοντικό της σύστημα είναι «υπό κατάρρευση», όπως τόνισε χαρακτηριστικά ο Ευθύμης Λέκκας, καθηγητής Γεωλογίας και Διαχείρισης φυσικών καταστροφών.
Και ποιες είναι οι εναλλακτικές; Είτε να παλέψουμε για να το σώσουμε, είτε να γίνουμε (στην καλύτερη περίπτωση) Ντουμπάι.
Ακόμα το στοίχημα (μάλλον) δεν έχει χαθεί, αλλά πλέον η συζήτηση πρέπει να γίνει ουσιαστική και να υπάρξει πλήρης συντονισμός της πολιτικής ηγεσίας με τους επιστήμονες, που θα μας βοηθήσουν να χαράξουμε ένα νέο στρατηγικό σχέδιο προστασίας των δασών μας. Ένα σχέδιο για να παρατείνουμε τη ζωή κρίσιμων πράσινων εστιών. Ένα σχέδιο για την προστασία του περιβάλλοντος.
Ένα σχέδιο που φυσικά πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερο από «να βρούμε μια πλαγιά να βάλουμε πέντε ανεμογεννήτριες».
Δεν πρέπει να περιοριστούμε σε όσα μας ζητά η ΕΕ να κάνουμε για την Κλιματική Κρίση. Πρέπει παράλληλα με τις ευρωπαϊκές δεσμεύσεις, να χαράξουμε και ένα δικό μας στρατηγικό πλάνο που θα αφορά αποκλειστικά και μόνο την Ελλάδα.
Είναι ευχάριστο το γεγονός ότι σε αυτές τις φωτιές -τουλάχιστον για την ώρα- το πολιτικό σύστημα επιδεικνύει ψυχραιμία και αποφεύγονται οι «κραυγές» ανούσιας κριτικής μόνο και μόνο για την πώλωση και τους συμψηφισμούς για το ποιος είναι χειρότερος στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών.
Αυτό φυσικά συμβαίνει επειδή οι εκλογές μόλις έγιναν. Αν είχαμε εκλογές πχ τον Σεπτέμβριο, το κλίμα δεν θα ήταν το ίδιο. Συνεπώς είναι μία καλή ευκαιρία να εκμεταλλευθούμε τη συγκυρία ώστε να γίνει ουσιαστικός διάλογος.
Είναι μία καλή ευκαιρία να συνεργαστούν τα κόμματα για να υπάρξει ένα εθνικό σχέδιο που θα έχει στόχο να προστατεύσει το φυσικό περιβάλλον της χώρας μας από την καταστροφή.
Γιατί και να θέλουμε να γίνουμε Ντουμπάι, λεφτά δεν υπάρχουν. Συνεπώς ή θα σώσουμε το περιβάλλον μας ή θα γίνουμε ένα κακέκτυπο που φυσικά θα αποδυναμώσει και το τουριστικό μας προϊόν, που αποτελεί την κινητήριο δύναμη της οικονομικής μας ανάπτυξης.
Πλέον κάθε νοήμων άνθρωπος καταλαβαίνει πως οι πυρκαγιές απαιτούν άλλου είδους διαχείριση. Υπάρχουν φυσικά αδυναμίες, ελλείψεις προσωπικού κλπ, ωστόσο, είναι επιτακτική η ανάγκη να υπάρξει μία νέα αμυντική γραμμή στην Κλιματική Κρίση συνολικά. Γιατί δεν είναι μόνο οι πυρκαγιές. Είναι οι καύσωνες, η ξηρασία, τα ακραία καιρικά και φυσικά φαινόμενα.
Πρέπει λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης να κάνει αυτή τη φορά μία διαφορετική επιλογή σε σχέση με την προηγούμενη θητεία του και να μην επιλέξει και πάλι το μοναχικό δρόμο. Πρέπει να επιδιώξει συνεργασίες με τα άλλα κόμματα. Πρέπει με διακομματικές επιτροπές να χαράξουμε νέα πορεία και να στήσουμε μία επιστημονική ομάδα που θα μας δείξει το δρόμο προτείνοντας συγκεκριμένες κινήσεις.
Είναι αλήθεια πως λίγες ημέρες πριν από τις πυρκαγιές ο Πρωθυπουργός πήγε στο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας και έκανε λίγες αναφορές σχετικά με την κλιματική αλλαγή, υποσχόμενος απλώς αυτό που θέλει να ακούσει ο κόσμος, ότι «θα πάρουμε καινούρια πυροσβεστικά αεροσκάφη και ελικόπτερα».
Είναι φανερό, όμως, πως οι συνθήκες πια έχουν αλλάξει. Ασφαλώς χρειαζόμαστε και εναέρια μέσα, αλλά περισσότερο χρειαζόμαστε μία νέα πυροσβεστική, με περισσότερο προσωπικό που θα έχει στη διάθεσή του και νέες τεχνολογίες. Νέες υπηρεσίες για την πρόληψη των καταστροφών. Για φύλαξη των δασών. Για προληπτικές δράσεις, αλλά φυσικά και για δράσεις επέμβασης με προηγμένα τεχνολογικά μέσα.
Ψηλά στη λίστα πρέπει να μπει επίσης η σοβαρή ενασχόληση της τοπικής αυτοδιοίκησης με το θέμα. Γιατί μόλις πρόσφατα έτυχε να περάσω από τις περιοχές που καίγονται κοντά στη Μάνδρα και είδα με τα μάτια μου πολλά σκουπίδια και άκοφτα χορτάρια που έφταναν μέχρι το δρόμο. Ιούλιο μήνα κανείς δεν είχε πάει να τα καθαρίσει.
Η λογική των εκκενώσεων είναι ασφαλώς σημαντική και σώζει ζωές, αλλά το οξυγόνο ΕΙΝΑΙ οι ζωές. Αν θέλουμε να συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε αυτό τον ευλογημένο τόπο χρειάζεται άμεση δράση σαν αυτή που περιγράψαμε παραπάνω. Διαφορετικά, ας ξεκινήσουμε να χτίζουμε από τώρα καταφύγια με air condition.
