Μα καλά η Κυβέρνηση δεν είχε σχδιάσει από πριν το κλείσιμο της ΕΡΤ; Τέλος πάντων, δεν έπρεπε από κάπου ν'αρχίσει τη μεταρρυθμιστική προσπάθεια στο Δημόσιο; Γιατί τέτοια αντίδραση; ΄Ετσι θα γίνεται κάθε φορά και με τους άλλους οργανισμούς που χρειάζονται αναδιοργάνωση; Δηλαδή η Κυβέρνηση δεν είχε υπολογίσει σωστά τις συνέπειες; Δηλαδή, αν δεν γινόταν να σπάσει ο Σαμαράς τ'αυγά για να κάνει την ομελέτα τώρα, πότε έπρεπε να περιμένει να το κάνει επιτέλους; Δηλαδή τίποτα πια δεν μπορεί 'αλλάξει σ'αυτόν τον τόπο;
Για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, προτείνω να επιχειρήσουμε να δώσουμε μερικούς ορισμούς: αν είχαμε μία πλάνη και πιστεύαμε ότι η Κυβέρνηση αυτής της χώρας ήταν ικανή να σχεδιάσει σωστά μία τόσο λεπτή κίνηση που προφανώς θα είχε ένα σωρό συνέπειες σε πολλούς και διάφορους τομείς, αυτό στην ορολογία της διαχείρισης του έργου λέγεται λάθος υπόθεση εργασίας ή λάθος παραδοχή. Μα καλά, στη χώρα του Αριστοτέλη, του μεγάλου νοικοκύρη της ανθρώπινης σκέψης; Και όμως φίλε μου! Όταν οι αρνητικές συνέπειες είναι τόσο μεγάλες έστω και όταν το έργο, δηλαδή εν προκειμένω το εγχείρημα του κλεισίματος τηε ΕΡΤ, είναι αυτό καθαυτό σωστό, η πλάνη αυτή του εσφαλμένου σχεδιασμού αποκαλείται λάθος παραδοχή, που μπορεί ακόμη και να ματαιώσει την πραγματοποίηση του έργου ( killer assumption στα Αγγλικά).
Πράγματι, η υπόθεση όλων μας είναι ότι η Κυβέρνηση γνωρίζει με ποιό τρόπο να σχεδιάζει το έργο της. Όταν όμως δεν υπάρχει αυτή η ικανότητα διαχείρισης του έργου από μία Διοίκηση, από μία Κυβέρνηση, τι γίνεται; Τότε οι ειδικοί θα μας πουν ότι χρειάζεται ένα επί μέρους έργο που θα βοηθήσει να αναπτυχθούν οι σχετικές δεξιότητες και να καλυφθούν τα κενά που υπάρχουν, πριν από την έναρξη του έργου.
Φυσικά ο σχεδιασμός του έργου δεν εξαντλείται στις παραδοχές. Ένα έργο, όπως το κλείσιμο της ΕΡΤ, για να πετύχει χρειάζεται , μεταξύ άλλων, να περιλαμβάνει στο σχεδιασμό του στόχους, προϋπολογισμό δαπανών, ανθρώπινους πόρους που θα διατεθούν για την υλοποίησή του, χρονοδιαγράμματα εφαρμογής, δείκτες προόδου που ενσωματώνονται στα διάφορα κομβικά σημεία της εφαρμογής του, ελέγχους προόδου και διαχείρισης, μεταβατικά μέτρα και μέτρα αντιμετώπισης μεσο-μακροπρόθεσμων συνεπειών. Πόσα άραγε από τα στοιχεία αυτά υπήρχαν στο σχεδιασμό κλεισίματος της ΕΡΤ και με πόση επάρκεια είχε γίνει η επεξεργασία τους; Κάθε σχεδιασμός έργου πρέπει βέβαια να περιλαμβάνει και μία στοιχειώδη έστω, επικοινωνιακή πολιτική καθώς και τα στοιχεία πάνω στα οποία θα βασίζεται η μελλοντική αξιολόγηση του έργου. Θα σταθώ μόνο στα δύο τελευταία:
Επικοινωνιακή πολιτική: δεν γνωρίζουμε αν υπήρξε. Αν όχι, τι είδους Κυβέρνηση έχουμε; Αν ναι, τι είδους σχεδιασμός συνοδευτικής επικοινωνιακής πολιτικής έργου ήταν αυτός όταν ακόμη και όσοι συμφωνούσαν με την απόφαση ξεχύθηκαν στους δρόμους; Έστω και εκ των υστέρων, τι εντολές δόθηκαν άραγε στους διπλωμάτες μας να δικαιολογήσουν στους Ευρωπαίους εταίρους και δανειστές μας τη μαγειρική ατζαμοσύνη της Κυβέρνησης και το χωρίς τεφλόν τηγάνι που επέλεξε για να σπάσει τα αυγά της με αποτέλεσμα, τόσες μέρες τώρα, η ομελέτα της να παραμένει με επιμονή κολλημένη στο τηγάνι;
Αξιολόγηση: τι έμαθε η Κυβέρνηση από αυτό της το λάθος; Πώς θ'ανακτήσει την αξιοπιστία της; Πώς, δηλαδή με ποιά κριτήρια και με ποιούς στόχους θα αξιολογηθεί αυτή η ιστορία ενόψει της ανάγκης μεταρρυθμίσεων σε άλλες τομεακές πολιτικές; Πως θα χτιστεί συναίνεση γύρω από τις μεταρρυθμιστικές προτεραιότητες;

Στέλιος Χριστόπουλος