Ας τα πάρουμε με τη σειρά: το 2009 χρεοκοπημένοι όπως είμαστε, χρειαζόμασταν δάνειο. Η ελεύθερη αγορά ούτε που να το ακούσει δεν ήθελε. Επομένως, στραφήκαμε στους εταίρους μας και τους ζητήσαμε να γίνουν και δανειστές μας. Το δάνειο, ως γνωστόν, είναι σύμβαση: σου δίνουν χρήματα έναντι όρων και δεσμεύσεων, που αποσκοπούν να εξασφαλίσουν ότι οι δανειζόμενοι θα εξασφαλίσουν τα χρήματα που χρειάζονται για να κάνουν τη δουλειά τους ενώ οι δανειστές θα πάρουν κάποτε πίσω τα χρήματά τους μαζί με τους τόκους. Αυτή είναι η συμφωνία την οποία, λανθασμένα και παραπλανητικά, κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος, αποκαλούμε "μνημόνιο". Τη συμφωνία αυτή την έχουμε τιμήσει με την υπογραφή μας.

Και τώρα που φτάσαμε εδώ πως γίνεται η διακυβέρνηση της χώρας; Μήπως απλά με βάση το σχέδιο της Τρόϊκας που έχουμε υιοθετήσει με τα αντανακλαστικά της ζαλάδας μας μετά τη σφαλιάρα που φάγαμε; Μήπως δηλαδή, επειδή προφανώς εμείς μόνοι μας δεν μπορούμε, μας λένε αυτοί τι πρέπει να κάνουμε προκειμένου να είμαστε κάποτε σε θέση να τους ξοφλήσουμε; Και μεις; Εμείς, ως συνεπείς ραγιάδες και επειδή προφανώς ακόμη δεν έχουμε συνέλθει από τη σφαλιάρα που έχουμε φάει, κάνουμε κάθε λίγο και λιγάκι τις διαπραγματεύσεις μας με τους Τροϊκανούς για να πειστούν να κόψουνε κάτι ή να δεχτούν ακόμη μία καθυστέρηση στις μεταρρυθμίσεις. Έτσι παρατάσσουμε απέναντί τους ενδεκάδες από επίλεκτους πολιτικούς και τεχνοκράτες που ευελπιστούμε ότι θα τους πείσουν ότι λογιστικά καλά τα καταφέρνουμε και δεν χρειάζεται ν' ανησυχούν πια τόσο πολύ για τα χρήματά τους...Προσοχή: δεν λέω ότι η Κυβέρνηση δεν πρέπει να ασχολείται με τις διαπραγματεύσεις ούτε ότι δεν κάνει καμία άλλη δουλειά. Ωστόσο, δεν έχω πειστεί ότι κατανέμει με ορθολογικό και αναλογικό τρόπο το βάρος του κυβερνητικού της έργου ανάμεσα στις διαπραγματεύσεις με τους Τροϊκανούς και τις υπόλοιπες τομεακές της προτεραιότητες. Με συγχωρείτε, αλλά εσείς όταν πήρατε δάνειο από την Τράπεζα, (συχνά δε, με δυσβάσταχτους όρους ) έτσι κάνατε; Δηλαδή παρατήσατε τη δουλειά σας και τρέχατε να περνάτε τον χρόνο σας στις Τράπεζες για να επαναδιαπραγματεύεστε συνεχώς το δάνειό σας; Μπορεί να ξαναπήγατε μία-δύο φορές, αλλά υποθέτω, συνεχίσατε και να δουλεύετε παράλληλα ...αν μη τι άλλο, για να έχετε χρήματα να το ξοφλήσετε μία μέρα και ν' απαλλαγείτε. Αυτό δεν ήταν το σχέδιό σας;
Εσάς σας φαίνεται ότι η Κυβέρνηση ( ή η αντιπολίτευση) έχει ένα τέτοιο σχέδιο, δηλαδή ένα σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας; Ε λοιπόν, διάβασα τη συνέντευξη που έδωσε πρόσφατα ο Γιώργος Ντόνας που πέτυχε πρώτος στην Ιατρική Αθηνών. Ο νεαρός φοιτητής δήλωσε, φαίνεται, ανάμεσα σε άλλα στη σωστή και μετρημένη του συνέντευξη, ότι μετά το πέρας των σπουδών του στην Ιατρική, έχει σκοπό να πάει στο εξωτερικό να συνεχίσει με την ειδικότητα και, ίσως, να παραμείνει και να εργαστεί εκεί, χωρίς να αποκλείει βέβαια το ενδεχόμενο να επιστρέψει κάποτε στην Ελλάδα.
Λίγες μέρες μετά την επέτειο της περίφημης ομιλίας του Martin Luther King " I have a dream..." ( "έχω ένα όραμα") και διακόσια σχεδόν χρόνια από την ίδρυση του Ελληνικού κράτους, επιτρέψτε μου και μένα να σας αποκαλύψω το δικό μου ταπεινό όραμα και να σας πω ποιοί θα έπρεπε, κατά την ταπεινότατη γνώμη μου, να είναι oι δύο βασικoί στόχοι ενός εθνικού σχεδίου για την ανασυγκρότηση της χώρας μας. Πρώτον, ότι μέσα στην επόμενη δεκαετία θα έχουμε σταματήσει να χρειαζόμαστε τη συνδρομή των διαρθρωτικών αναπτυξιακών ταμείων της ΕΕ που συγχρηματοδοτούν αναγκαία έργα υποδομών στις φτωχότερες περιφέρειες της ΕΕ. Δεύτερον, ότι στον ίδιο χρονικό ορίζοντα, δηλαδή μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του και της ειδικότητάς του στο εξωτερικό, ο Γιώργος Ντόνας να θέλει και να μπορεί να επιστρέψει να ζήσει και να εργαστεί στην Ελλάδα. Ότι μέχρι τότε η χώρα μας θα μπορεί δηλαδή να δίνει ευκαιρίες αξιοποίησης στο ανθρώπινο δυναμικό της και θα έχει ανακοπεί η διαρροή εγκεφάλων (brain drain). Για να πετύχουμε κάτι τέτοιο, χρειάζεται ν' ανασκουμπώσουμε σήμερα τα μανίκια μας και να συμφωνήσουμε σε ένα εθνικό διαπαραταξιακό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας μας με συγκεκριμένους μετρήσιμους τελικούς και ενδιάμεσους στόχους και δείκτες που θα σηματοδοτήσουν την πορεία της χώρας μέχρι εκεί.
Αυτό είναι το δάσος στο οποίο πρέπει να φτάσουμε για να βρούμε την πηγή όπου θα πιούμε νερό. Τα περί διαπραγματεύσεων με την Τρόϊκα καθώς και τα περί μνημονιακών και αντιμνημονιακών συμπολιτών μας είναι απλά τα δέντρα που μας κρύβουν το δάσος και τροφοδοτούν το λαϊκισμό και τον διχασμό.