Με εξαίρεση τους τομείς της φορολογίας και της δημοσιονομικής διαχείρισης πρόκειται για μια λίστα ευχών και αοριστολογιών με ανύπαρκτες ή χωρίς σοβαρές υποθέσεις εργασίας και χωρίς να αναφέρονται μετρήσιμα αναμενόμενα αποτελέσματα για την αναμόρφωση της διοίκησης ή την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Πουθενά δεν είδαμε να συνοδεύονται από δείκτες αποτελεσματικότητας της εφαρμογής τους. Είναι αλήθεια ότι σε κάποιες περιπτώσεις έχουν ποσοτικοποιηθεί κάποιες δημοσιονομικές επιπτώσεις, οι οποίες όμως είναι ανεπαρκώς αιτιολογημένες. Υπάρχουν βέβαια και τομείς, όπως αυτός της Δημόσιας Διοίκησης, όπου επισημαίνεται ότι υπάρχουν στη διάθεση των εταίρων μας 17 συμπληρωματικά μέτρα για την επίτευξη του στόχου. Θα προτιμούσαμε να είχαν συμπεριληφθεί στη λίστα ή έστω σε παράρτημα για να βλέπαμε και μεις.
Αν κρίνουμε από άλλα κεφάλαια της λίστας, το όποιο δημοσιονομικό όφελος που θα μπορούσε, ενδεχομένως, να προκύψει από τα φορολογικά μέτρα και τα μέτρα δημοσιονομικής διαχείρισης, υπό την προϋπόθεση βέβαια της σωστής εφαρμογής τους, θα αντισταθμιστεί από τον υπέρμετρο κρατισμό και τα λοιπά βάρη που θα προκύψουν από τις «μεταρρυθμίσεις» που προβλέπονται σε άλλους τομείς. Τυπικό παράδειγμα η σειρά μέτρων για την «αντιμετώπιση κρίσιμων προβλημάτων» του τραπεζικού τομέα, η οποία παρά την, μεταξύ άλλων, προβλεπόμενη σύσταση Εθνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας ή Φορέα, κατά τα άλλα...δεν προβλέπεται να έχει δημοσιονομικές επιπτώσεις...
Τα μέτρα για τη δικαστική μεταρρύθμιση μας φαίνονται δειλά και οι εκτιμήσεις για τα μέτρα του ασφαλιστικού τομέα βγαλμένες από παρωχημένες εποχές, αντιπαραγωγικές και με δημοσιονομικές επιπτώσεις εξωπραγματικά υποτιμημένες. Προσοχή, διότι αν δεν αναμορφωθεί ριζικά, αυτός είναι ο τομέας που θα έχει τη μεγαλύτερη συμβολή όχι μόνο στην επικείμενη αλλά και στην επόμενη μετά από δέκα - δεκαπέντε χρόνια χρεοκοπία της χώρας...
Το σημαντικότερο, ωστόσο είναι άλλο: έχει αντιληφθεί άραγε η Κυβέρνησή μας σε ποιά πραγματικότητα ζούμε; Σε μία χώρα όπου η ανεργία υπερβαίνει το 25%, ο γράφων περίμενε να δει περισσότερα για τη ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, και του επιχειρησιακού περιβάλλοντος καθώς και την απελευθέρωση των επαγγελμάτων και των εργασιακών σχέσεων. Τα μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση στους σχετικούς τομείς είναι στην καλύτερη περίπτωση ανεπαρκή ( Επιχειρηματικό κλίμα και Ανταγωνισμός) και στη χειρότερη θα λειτουργήσουν ως αντικίνητρο στις προσλήψεις (Εργασιακές σχέσεις). Πράγματι, από τα προτεινόμενα μέτρα, ο γράφων συμπεραίνει πως η κυβέρνηση είτε δεν ενδιαφέρεται για τους ανέργους, ή έχει σκοπό να καταπολεμήσει την ανεργία λαμβάνοντας μέτρα για να τους απορροφήσει σε κρατικές υπηρεσίες, εντείνοντας έτσι τον κρατισμό και επιταχύνοντας τον εκτροχιασμό του προϋπολογισμού ή να ευνοήσει την απασχόληση τους σε... νέες καφετέριες είτε, τέλος...να τους εξαγάγει σε άλλες χώρες.
Το τελευταίο αυτό σενάριο είναι που ανησυχεί περισσότερο τον γράφοντα. Διότι αυτοί που μεταναστεύουν είναι συνήθως οι πλέον μορφωμένοι και ικανότεροι νέοι. Πρόκειται για το περίφημο φαινόμενο “brain drain” (φυγή εγκεφάλων), το οποίο ασφαλώς αποφέρει πολύτιμο μεταναστευτικό συνάλλαγμα στις χώρες καταγωγής τους. Δυστυχώς όμως είναι ταυτόχρονα μία από τις συνιστώσες της ανακύκλωσης της υπανάπτυξης σε πολλές χώρες της Αφρικής της Ασίας και της Καραϊβικής, αφού τις στερεί από το νέο και υγιές αίμα που χρειάζονται για να ξεφύγουν από τον φαύλο κύκλο.
Το άλλο που με ανησυχεί είναι, πως σύμφωνα με τους εταίρους μας, η τελευταία λίστα είναι κατά πολύ βελτιωμένη σε σχέση με τις προηγούμενες. Να τους πιστέψουμε άραγε; Αν ναι, πως ήταν οι προηγούμενες; Είναι αλήθεια ότι ανάμεσα στο «δεν πληρώνω» του κυβερνώντος κόμματος, όταν ακόμη ήταν αντιπολίτευση, και στην επαπειλούμενη στάση πληρωμών, η απόσταση δεν ήταν μεγάλη. Με τη λίστα του Μαρτίου τη μεγαλώσαμε τουλάχιστον κάπως ή μήπως την καλύψαμε ήδη;