Το κράτος μας, ωστόσο, το οποίο μολονότι στενάζει κάτω από το χρέος του 180% του ΑΕΠ του, αποφάσισε να δώσει αύξηση στους χαμηλοσυνταξιούχους με ένα κόστος που υπολογίζεται στα 617 εκ.Ευρώ. Το αποφάσισε η Κυβέρνησή μας ενώ συζητιόταν ο προϋπολογισμός του 2017 και μεσούσης της δεύτερης αξιολόγησης των μεταρρυθμίσεων, που θα επιτρέψει την ομαλή ροή της εκταμίευσης των δόσεων που απομένουν ακόμη από το τρίτο δανειακό πρόγραμμα των 86 δις. Ευρώ μέχρι τα μέσα του 2018. Και τα χρήματα που απομένουν να εκταμιευτούν είναι ακόμη περισσότερα από τα μισά!
Θα μου πείτε, καλά, ο γράφων είναι ανάλγητος; Όχι, και πιστεύει πως το κοινωνικό αυτό μέτρο θα ανακουφίσει σ’ ένα βαθμό κάποιους από τους πολλούς που δυσκολεύονται να τα φέρουν βόλτα αυτές τις μέρες των γιορτών. Απλά, δεν αντιλαμβάνεται για ποιό λόγο οι χαμηλοσυνταξιούχοι αποτελούν μεγαλύτερη προτεραιότητα από τους ανέργους, το ποσοστό των οποίων παραμένει σταθερά πάνω από το 25%. Η, αν προτιμάτε, για ποιό λόγο κρίθηκε αυτό σημαντικότερο από την ανάγκη να διαθέσει η κυβέρνηση τα χρήματα αυτά για να λάβει μέτρα για την αύξηση των θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό
τομέα, οι οποίες συνεχίζουν να μειώνονται ανησυχητικά τα πέντε τελευταία χρόνια.
Με τέτοια μέτρα θα καταφέρουμε να αναστρέψουμε την ύφεση και να μπούμε σε ανάπτυξη; Διότι χωρίς ανάπτυξη, το χρέος μας δεν πρόκειται να μειωθεί.
Όταν από την αρχή της κρίσης οι εταίροι και δανειστές μας μάς ζητούσαν να μειώσουμε τις δαπάνες του δημοσίου και να αυξήσουμε τα έσοδα του κράτους, λέτε εσείς ότι εννοούσαν κάθετη και τυφλή αύξηση των φόρων και μείωση των συντάξεων; Μήπως, αντίθετα, εννοούσαν την κατάργηση περιττών οργανισμών του Δημοσίου και ιδιωτικοποιήσεις μαζί με δικαιότερο καταλογισμό των φορολογικών βαρών και αποτελεσματικότερη είσπραξή τους;
Αλλά βέβαια εμείς συνεχίζουμε σταθερά την παράδοση των προηγουμένων κυβερνήσεων. Αντί να λάβουμε αναπτυξιακά μέτρα μέσω διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, προτιμάμε ακόμη τα περίφημα «ισοδύναμα», δηλαδή νέους φόρους και μειώσεις μισθών και συντάξεων.
Παράδοση που εγκαινίασε ο Ευ. Βενιζέλος, ο ίδιος που σε πρόσφατα και ομολογουμένως εμπεριστατωμένα άρθρα του μας εξηγεί με απτό τρόπο ότι η επαναδιαπραγματευση για την αναδιάρθρωση του χρέους που έκανε η παρούσα μας Κυβέρνηση στο Eurogroup της 5 Δεκεμβρίου δεν ήταν πολύ περισσότερο από μία τρύπα στο νερό. Και ως προς αυτό έχει δίκιο. Πράγματι, η μόνη μέχρι τώρα άξια λόγου μείωση του χρέους μας ήταν αυτή του 2012.
Ωστόσο, το κατά Βενιζέλο Ευαγγέλιο είναι ελλιπές! Δεν μας λέει τίποτε για τη λαϊκίστικη εμμονή των προηγουμένων κυβερνήσεων, στις οποίες συμμετείχε, να μην προχωρήσουν σε μεταρρυθμίσεις. Παραλείπει όλα τα εδάφια που κάνουν λόγο για τα «ισοδύναμα μέτρα», που έλαβαν προκειμένου να αποφευχθούν πάση θυσία οι διαρθρωτικές αλλαγές που θα καθιστούσαν τη Διοίκησή μας αποτελεσματικότερη και την οικονομία μας ανταγωνιστικότερη.
Και γιατί τα παραλειπόμενα αυτά είναι σημαντικά; Μα, διότι αν είχαν προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις, τώρα θα είχαμε βγει από την κρίση. Διότι, έτσι οι εταίροι και δανειστές μας έχασαν την εμπιστοσύνη τους στη χώρα μας. Αν υποψιαζόντουσαν τότε ότι από την Άνοιξη του 2014 θα αθετούσαμε τις υποσχέσεις μας, θα είχαν άραγε δεχθεί να μειώσουν το χρέος μας; Διότι αυτοί πάντα γνώριζαν ότι χωρίς μεταρρυθμίσεις το χρέος μας βιώσιμο δεν θα γινόταν.
Και τώρα; Τώρα οι εταίροι μας βλέπουν ότι ένα μήνα μετά από ένα ελπιδοφόρο ανασχηματισμό, ο Πρωθυπουργός άρχισε να βαδίζει και πάλι στα σίγουρα χνάρια του λαϊκισμού.
Λέτε εσείς ότι οι εταίροι μας δεν αντιλαμβάνονται πως η Κυβέρνηση εξήγγειλε το μέτρο αυτό για ....να τιμωρήσει τους κακούς δανειστές μας που δεν μείωσαν ακόμη περισσότερο το χρέος θεωρώντας ότι η εξαγγελία αυτή θα ενίσχυε ταυτόχρονα και τη «διαπραγματευτική της θέση»;
Και πως θα αντιδράσουν; Λέτε να υποκύψουν στα καμώματα της παρούσας μας Κυβέρνησης; Η μήπως θα σκεφθούν πάλι ότι αντί να σηκώσει τα μανίκια της και ν’ ασχοληθεί με τα πραγματικά προβλήματα του τόπου, η Κυβέρνησή μας προτιμά να ξοδεύει τα δάνειά τους πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Δεν αποκλείεται όμως και να σκεφθούν με θαυμασμό « για κοίτα τους ρε σύ, όταν θέλουν να είναι αποτελεσματικοί και να μοιράσουν σε χρόνο ρεκόρ τα δανεικά που τους δίνουμε, πως τρέχουν οι άτιμοι, έ;». Αυτό όμως είναι άλλου Παππά Ευαγγέλιο.