Η Αιδώς είναι συνειδησιακός μηχανισμός με αποτρεπτικό χαρακτήρα και καθρεφτίζει τον κοινωνικό έλεγχο. Ρόλος της αιδούς είναι να εμποδίσει τον πρωταγωνιστή να πραγματοποιήσει μια πράξη που θα είχε ανάρμοστο χαρακτήρα και να τον πιέσει να προκρίνει μια κοινωνικά αποδεκτή πράξη ή συμπεριφορά.
Ύβρις είναι η έλλειψη αιδούς, ιδίως όταν οι πρωταγωνιστές υιοθετούν συμπεριφορά που χαρακτηρίζεται ως αλαζονική απέναντι στους ανθρώπους και τους θεούς.
Ως τελικός προορισμός του ταξιδιού του Οδυσσέα, η Ιθάκη παίζει, φυσικά, κεντρικό ρόλο στο έπος. Το να έχεις, ωστόσο, την απαραίτητη σοφία να αναγνωρίζεις ποιός είναι ο τελικός σου προορισμός και να κρίνεις ποιά λιμάνια αποτελούν ενδιάμεσους σταθμούς στο ταξίδι της επιστροφής, είναι στοιχειώδες, ιδίως όταν έχεις το ρόλο του καπετάνιου. Διαφορετικά, η συμπεριφορά σου ελέγχεται ως άκριτη.
Στο επικό του παραλήρημα από την Ιθάκη, ο κύριος Πρωθυπουργός υπέπεσε, δυστυχώς, σταπαραπτώματα της προσβολής της νοημοσύνης μας, της ακρισίας,της έλλειψης αιδούς και της ύβρεως.
Πράγματι, σε αντίθεση με αυτά που προσπάθησε να μας κάνει να πιστέψουμε με το αφήγημά του, η 21η Αυγούστου 2018 δεν σηματοδότησε τους τίτλους τέλους του ταξιδιού αλλά την αρχή του. Οι εταίροι και δανειστές μας μάς έσωσαν από την χρεοκοπία δανείζοντάς μας 280 περίπου δις Ευρώ με τα αστεία επιτόκια των 1,2 έως 1,3%και μας έδωσαν και τη συνταγή με τις 400 τόσες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να ακολουθήσουμε, αν δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε την ίδια τραγωδία σε 5 ως 10 χρόνια από σήμερα, τώρα που βγαίνουμε στον πηγαιμό για την Ιθάκη. Διότι στο ταξίδι της επιστροφής στην κανονικότητα, οι αγορές δεν χαρίζονται.
Για αυτά όλα ο Πρωθυπουργός μας δεν έκανε κουβέντα. Η αναγνώριση των δεινών που υπέστησαν οι ασθενέστεροι είναι αναγκαία αλλά δεν είναι αρκετή. Ούτε τα βάσανά τους ετελείωσαν.Η αγνωμοσύνη προς τους ευεργέτες αποτελεί ύβρη. Η υφαρπαγή ενός ηρωικού έπους προς δημιουργία ψευδαισθήσεων στα αμπάρια αποτελεί προσβολή της νοημοσύνης των κωπηλατών.
Τα ομηρικά έπη δεν είναι αποκλειστική ιδιοκτησία κανενός. Αποτελούν ιδιοκτησία της ανθρωπότητας, η οποία τα διδάσκεται στην προσπάθειά της να εμπνευστεί και να γίνει καλύτερη.
Ηδη, με τις πράξεις και ιδίως με τις παραλείψεις μας ως χώρα και λαός έχουμε σιγά-σιγά απολέσει ένα μεγάλο τμήμα του κεφαλαίου εμπιστοσύνης που είχαμε όταν προσχωρήσαμε στην ΕΕ, μεταξύ άλλων και επειδή δεν έχουμε κριθεί ως άξιοι θεματοφύλακες των αξιών που εκφράζονται στα Ομηρικά έπη. Η καπηλεία των συμβολισμών του έπους προς ίδιον εκλογικό ή άλλο όφελος, αποτελεί ύβρη.
Βέβαια στο τέλος, οι Θεοί, όταν κρίνουν πως οι θνητοί είναι άδικοι ή διαπράττουν ύβρη, βρίσκουν πάντα τον τρόπο να παρεμβαίνουν, παύοντας, για παράδειγμα, να παρέχουν την προστασία τους στους υβριστές.