Αντικαθιστούμε το πάσχον άτομο, με τις λέξεις πάσχουσα χώρα και έχουμε μπροστά μας, ολόγλυφα τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο εικοσιτετράωρο κυρίως στο οικονομικό πεδίο.

Μόλις προχτές, μας υποβαθμίσανε, και μόλις προχτές μας είπαν πως η ανάπτυξη μας θα είναι κοντά στο μηδέν. Τώρα τρέχουμε να αναθεωρήσουμε τον κατ’ επίφαση προϋπολογισμό που μόλις πριν ένα μήνα ψηφίσαμε. Τι άλλαξε σε ένα μήνα, δεν το ξέρουμε, αλλά τέλος πάντων ας κάνουμε τα στραβά μάτια και ας δεχτούμε πως ξαφνικά όσοι ασχολούνται με τον προϋπολογισμό και τα οικονομικά της χώρας , είδαν το φώς.

Χαρήκαμε, έστω και διστακτικά, ακούγοντας τον υπουργό Εθνικής Οικνομίας να λέει, ‘Το ζητούμενο για εμάς δεν είναι η ευημερία των αριθμών, αλλά των πολιτών’. Σκεφτήκαμε, λίγο η κρίση και η απελπισία που έχει μπεί σε πολλά νοικοκυριά, λίγο η προεκλογική παραχολογία, έκαναν αυτή την κυβέρνηση νά αναθεωρήσει τις προτεραιότητες της. Αλλά δυστυχώς, κάθε θαύμα κρατάει τρείς ημέρες. Οι παροιμίες, δεν βγαίνουν τυχαία. Είναι απόσταγμα λαικής θυμοσοφίας.

Από τη μία λοιπόν έχουμε τον υπουργό Γεωργίας, ο οποίος παλεύει να βρεί τα 500 εκ. ευρώ για τους αγρότες, τα οποία σημειωτέον μπορεί να ακούγονται πολλά,  αλλά αν διαιρέσουμε, το ποσό, με το σύνολο των εκτάσεων, βγαίνει περίπου 650 ευρώ βοήθεια στο στρέμμα,  που δεν φθάνουν ούτε για ζήτω. Όχι μόνο αυτό αλλά κινδυνεύει νακατηγορηθεί στην ΕΕ, πως δίνει καλυμένες επιδοτήσεις, που δεν αποκλείεται να ζητηθούν κάποια στιγμή πίσω. Ως χώρα έχουμε κραταιά παράδοση, στο να επιστρέφουμε κονδύλια που διανεμήθηκαν παράτυπα.

Από την άλλη, έχουμε, ένα σύστημα υγείας, και κοινωνικών ασφαλίσεων, που έχει στην κυριολεξία βουλιάξει. Χρήματα, για εφάπαξ  δεν υπάρχουν, συμβεβλημένοι γιατροί και φαρμακοποιοί δεν πληρώνονται, προμηθευτές απειλούν με κατασχέσεις. Νοσοκομεία μέσα στα χρέη  και χωρίς προσωπικό, με μονάδες που υπολειτουργούν. Στα δημόσια έργα, που υποτίθεται πως δίνουν οξυγόνο στην ανάπτυξη, έχουμε κατασκευαστές που επίσης έχουν μήνες αν όχι χρόνια να πάρουν τα χρήματα τους.  Στην Παιδεία, έχουμε μείωση κονδυλίων, για τα πανεπιστήμια και την έρευνα.

Θα σκεφτείτε σίγουρα, πως καταστροφολογούμε. Πως είναι ανέφικτο υπό την παρούσα κρίση να βρεθούν όλα αυτά τα χρήματα και να ικανοποιηθεί πάσης φύσεως αίτημα. Θα πείτε πως όλοι πρέπει για λίγο να κάνουν υπομονή, να σηκώσουμε τα μανίκια προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την πρωτοφανή αυτή κρίση. Ε λοιπόν, θα συμφωνούσαμε απόλυτα μαζί σας, εάν μιλάγαμε για μία χώρα στην οποία πρυτανεύει η λογική. Δυστυχώς όμως δυσκολευόμαστε να την διακρίνουμε.

Οταν συμβαίνουν όλα τα ανωτέρω, όταν ψάχνουμε συνεχώς για δανεικά, όταν έχουμε φθάσει στην έσχατη λύση των λαϊκών ομολόγων, είναι ανάγκη να αγοράζουμε φρεγάτες που θα κοστίσουν τουλάχιστον τέσσερα δισ. ευρώ; Γιατί τόσο θα φθάσουν, αφού πάντα τα εξοπλιστικά ξεπερνούν κατά πολύ τις αρχικές συμφωνίες. Είναι ανάγκη να ξοδέψουμε άλλο μισό δισ. για ελικόπτερα παντός καιρού; Μόνο και μόνο γιατί κάπου κάποτε ένα ΚΥΣΕΑ, υπό άλλες συνθήκες και προϋποθέσεις το είχε αποφασίσει ;  Δεν μπορούμε να καθυστερήσουμε μερικά χρονάκια; Μήπως έχει φάει η σκουριά τις υπάρχουσες φρεγάτες και μπάζουν νερά;

Μήπως υπάρχει κάποιο μυστικό συμφωνημένο πρωτόκολο για την εφαρμογή εκ μέρους μας πρόγραμματος στήριξης της Γαλλικής και της Αμερικανικής Οικονομίας; Είμαστε στα συγκαλά μας;  Και όχι τίποτα άλλο αλλά δεν είναι και Πρωταπριλιά.

Ας το ομολογήσουμε λοιπόν μια και καλή να τελειώνουμε . Η παρούσα κατάσταση, χαρακτηρίζεται από από γενική αποδιοργάνωση, απώλεια της επαφής με την πραγματικότητα, παράδοξη συμπεριφορά και λογική ασυνέπεια.  Ο,τι δηλαδή χαρακτηρίζει και τη σχιζοφρένεια. Τουλάχιστον να ξέρουμε από τι πάσχουμε. Και στο μέλλον, μαζί με τα παιδικά εμβόλια, ας κάνουμε κι ένα εμβόλιο σεροτονίνης.  Τουλάχιστον να προστατέψουμε τις νέες γεννιές από την εθνική μας αρρώστεια.

Τάκης Λαϊνάς
[email protected]