Αποφάσισε πως οι εργαζόμενοι μιας εταιρείας, καλώς ζητούν να μην επανέλθει στην δουλειά του συνάδελφος τους, ο οποίος είχε απολυθεί επειδή ήταν φορέας του AIDS.
Να χαιρόμαστε τόσο τους συγκεκριμένους δικαστικούς λειτουργούς μας, όσο και τα συγκεκριμένα μέλη της εργατικής μας τάξης, τα οποία σίγουρα αγανακτούν και διαμαρτύρονται για την κρατική αναλγησία, αλλά για την δική τους δεν τρέχει τίποτα.
Αλήθεια σε τι κοινωνία ζούμε; Όχι πως είχα απορίες για την υποκρισία που ζει και βασιλεύει αλλά αυτό ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Και μπορώ χωρίς καμία αναστολή να πω πως δεν είναι μόνο δυστυχία του να είσαι Έλλην, όπως είχε γράψει ο Νίκος Δήμου, ώρες ώρες νειώθεις και ντροπή. Δεν θέλω να έχω καμία σχέση με αυτήν την κοινωνία όπως δεν θέλω να έχω καμία σχέση και με όλους αυτούς που την ανέχονται, την χειραγωγούν και την εκμεταλλεύονται
Γιατί δεν είναι μόνο αυτό το γεγονός. Έπεσε στην αντίληψη μου και άλλο. Το οποίο αφορά, όχι τους μικρόνοες αμόρφωτους, απληροφόρητους, δεισιδαίμονες ρατσιστές εργαζόμενους αλλά την υποτιθέμενη ελίτ αυτής της χώρας. Τους πανεπιστημιακούς μας.
Συνάδελφος τους είχε την γυναίκα του άρρωστη εδώ και χρόνια με καρκίνο. Η οποία δυστυχώς πολύ πρόσφατα έφυγε. Ο άνθρωπος αυτός, σαν καλός σύντροφος στάθηκε στο πλευρό της, ανεβαίνοντας τον Γολγοθά του.
Παράλληλα απ΄ όσο γνωρίζω δίδασκε ανελλιπώς. Και όταν έπρεπε να λείπει για να είναι στο πλευρό της, έκανε διδασκαλία με τηλεδιάσκεψη, για να μην αφήσει τους φοιτητές τους ούτε μία στιγμή. Όταν λοιπόν πολύ πρόσφατα ήρθε η στιγμή να θέσει υποψηφιότητα για να αλλάξει βαθμίδα, οι καλοί και εκλεκτοί συνάδελφοι του, οι καθ΄ όλα άμεμπτοι, και συνεπείς με τα καθήκοντα τους, τον έκοψαν λόγω απουσιών.
Βλέπετε η συνέπεια αυτού του ανθρώπου να βρίσκεται κοντά στους φοιτητές του, έστω και μέσω διδασκαλίας με τηλεδιάσκεψη, είναι κάτι το ξένο με την ελληνοπρεπή ακαδημαϊκή συνέπεια.
Και δεν θα δεχτώ ως επιχείρημα του ότι και άλλου συμβαίνουν αυτά και ΄τι άλλοι λαοί είναι σκάρτοι, για τον πολύ απλό λόγο. Εδώ ζώ και εδώ με ενδιαφέρει για το τι συμβαίνει.
Δυστυχώς η Ελλάδα σαπίζει και γίνεται λίπασμα για να ανθίζουν και να επιβιώνουν ανενόχλητοι οι κάθε λογής ανεγκέφαλοι. Είτε αυτοί είναι ρατσιστές ελληναράδες που θεωρούν το κάθε ξένο απειλή και την κάθε ξένη εν δυνάμει εκδιδόμενη. Είτε είναι μαμάδες γιαγιάδες και κάθε λογής θείτσες, που δεν θέλουν τα κέντρα απεξάρτησης στην γειτονιά τους ή τα τσιγγανόπουλα στα σχολεία.
Την ιδιοτέλεια όλων αυτών αφουγκράστηκε και έλαβε ύπόψη του ο Αρειος Πάγος μας. Στα χνάρια όλων αυτών βαδίσαν οι εντιμότατοι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι.
Τάκης Λαϊνάς