Το νούμερο είναι τρελό και αντανακλά την τρέλα και την ανοησία που διέπει το ελληνικό κράτος. Για να αντιληφθούμε το μέγεθος ας σκεφθούμε πως με 5 δισ. κλείνει την τρύπα του στα ασφαλιστικά ταμεία για φέτος ο κ. Λοβέρδος.

Αναρωτιέμαι πως ο όποιος υπάλληλος κατέληξε σε αυτό το αστρονομικό πόσο. Προφανώς υπάρχει κάποιος τύπος στον οποίο βασίστηκε. Το ερώτημα όμως είναι, ο καλός και πανέξυπνος αυτός υπάλληλος από πού περίμενε να πάρει τα λεφτά; Εδώ η Shell και η BP έφαγαν πρόστιμα δεκάδων εκατομμυρίων και ουσιαστικά εγκατέλειψαν τη χώρα πουλώντας τις δραστηριότητες τους στα πρατήρια.

Το απίθανο απ΄ ότι ακούσαμε είναι πως το κράτος πήγε και στα δικαστήρια θεωρώντας πως η αίτηση αναστολής της εταιρείας ήταν εκπρόθεσμη. Η ανοησία δηλαδή δεν φθάνει που έγινε αλλά έπρεπε και να περιχαρακωθεί.  Έχασε τη δίκη και έτσι το πρόστιμο που θα κατεβάλετο ήταν το 10%, μέχρι να εκδικασθεί οριστικά η υπόθεση,δηλαδή 550 εκ. Όπως ήταν λογικό η εταιρεία δήλωσε αδυναμία πληρωμής, έκλεισε κι έμεινε το κράτος αμανάτι με δεσμευμένα περιουσιακά στοιχεία αγνώστου αξίας. Να μη γελιόμαστε. Μετά τον θόρυβο των ομολόγων κάτι έπρεπε να βγεί προς τα έξω για την στιβαρή και άτεγκτη δημόσια διοίκηση.

Ο ντόρος λοιπόν που ξεκίνησε είναι αν το χρέος των 5,5 δισ. διαγράφτηκε ή όχι. Ερώτημα το οποίο έρχεται να συμπληρώσει την αρχική ανοησία. Ήταν ποτέ δυνατόν να εισπραχθεί τέτοιο πρόστιμο; Ασφαλώς όχι. Μπορεί ποτέ να μένει επ’ αόριστον στα κρατικά λογιστικά βιβλία ως απαιτήσεις προς τρίτους; Όπως για παράδειγμα, οι απαιτήσεις του Ελληνικού Δημοσίου προς την Thyssen Κrupp, για το ελαττωματικό υποβρύχιο; Οπότε μάλλον δεν καταλαβαίνω τον κ. Μπέζα, που εκλήθη να απολογηθεί για το αυτονόητο λέγοντας "Εγώ δεν διέγραψα τίποτα, λες και πρόσφερε σημαντική υπηρεσία στο Eθνος.

Εδώ οι παγκόσμιοι τραπεζικοί κολοσσοί διαγράφουν κάθε τρίμηνο απίστευτα ποσά από επισφάλειες. Είναι δυνατόν στα βιβλία του κράτους να παραμένει μία τόσο ανόητη εγγραφή; Είναι δυνατόν ο κ. Σαχινίδης ή ο κ. Παπακωνσταντίνου να πηγαίνουν στην Ευρώπη και λένε “ Ξέρετε μας χρωστάει 5,5 δισ. μια χρηματιστηριακή που τη λέγανε Ακρόπολη. Αστειότητες.

Για να μην αδικούμε όμως κανέναν, αυτά όλα έπρεπε να τα σκεφτούν και οι εθνοπατέρες της Συμπολίτευσης που συνέχισαν την ανοησία, καταθέτοντας μία τέτοια ερώτηση λες και ανακάλυψαν το Μέγα Σκανδαλο. Άνευ αντικειμένου ουσιαστικά, μόνο και μόνο για να κάνουν ντόρο.

Αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως δεν πρέπει να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι της Ακρόπολης. Ούτε πως κακώς έκλεισε. Ούτε πως κακώς τους δεσμεύτηκε η περιουσία. Έφταιξαν. Να πληρώσουν. Αλλά αυτό είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τα κάνουμε την ανοησία λάβαρο.