Φυσικά πρόκειται για επιχορηγήσεις. Δηλαδή ο μικρός και πολύ μικρός επιχειρηματίας θεωρείται βέβαιο ότι θα επενδύσει προκειμένου να πάρει την επιχορήγηση η οποία μπορεί να φθάσει ως και το 40 με 45%, δηλαδή η επένδυση του πρέπει να είναι περίπου 90 με 100.000 ευρώ κατά μέσο όρο.

Τα προγράμματα αυτά όπως είπε η Υπουργός, αφορούν σε επιχειρήσεις που θέλουν να εκσυγχρονίσουν τη λειτουργία και τη διοίκησή τους, την παραγωγική τους διαδικασία, να αναβαθμίσουν την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, να εξασφαλίσουν λειτουργία με μεθόδους φιλικότερες προς το περιβάλλον, για ανάπτυξη καινοτομίας, εισαγωγή τεχνολογιών πληροφορικής και για να διατηρήσουν τη θέσεις απασχόλησης.

Αναρωτιέμαι ποιος μικρός και μικρομεσαίος επιχειρηματίας είχε σκοπό να κάνει τέτοια επένδυση. Αναρωτιέμαι αν ξέρει καν τι σημαίνει «μεταποίηση  σε νέες συνθήκες».  Αν μιλάμε για νέα επιχειρηματικότητα, με νέους που είναι πολύ πιο υποψιασμένοι για το τι σημαίνει ανταγωνιστικότητα θα το καταλάβαινα. Σε παγιωμένους όμως μικρομεσαίους οι οποίοι καλώς ή κακώς έστησαν τις δουλειές τους  εκ των ουκ άνευ και οι οποίοι αν τους κάνεις μία υπόδειξη θα εισπράξεις την απάντηση « Δεν μας αφήνεις ρε φιλαράκο που θα μας μάθεις τη δουλειά μας», πολύ αμφιβάλλω αν τα χρήματα αυτά θα πιάσουν τόπο. Φοβάμαι λοιπόν πως τα χρήματα θα σπαταληθούν μέσα από υπερτιμολογημένα επιχειρηματικά σχέδια, τα οποία επίσης είναι αμφίβολο αν θα εφαρμοστούν ποτέ. Ευτυχώς ίσως η μόνη χρησιμότητα είναι η διατήρηση των θέσεων εργασίας.

Ας υποθέσουμε όμως πως οι μικροί και οι μικρομεσαίοι είναι καλοί και σωστοί επαγγελματίες και ποτέ δεν τους πέρασε από το μυαλό να βάλουν χέρι στο μέλι αλλά το είδαν πράγματι σαν ευκαιρία να εκσυγχρονιστούν, συνειδητοποιώντας και παραδεχόμενοι ότι μέχρι τώρα έκαναν μεγάλο λάθος που δεν το είχαν κάνει εκμεταλλευόμενοι προηγούμενα εκσυγχρονιστικά προγράμματα. Θα πρέπει να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Καλά τα χρήματα της επιχορήγησης αλλά τα υπόλοιπα που θα βρεθούν; H όποια ρευστότητα, υπάρχει για μία ώρα ανάγκης. Για μία δύσκολη στιγμή ειδικά τώρα που η αγορά έχει καταποντιστεί. Θα βάλουν χέρι σε αυτά τα χρήματα για να φτιάξουν κάτι, που ενδόμυχα το θεωρούν αβέβαιο; Πολύ δύσκολα.

Ας μην είμαστε όμως εντελώς απαισιόδοξοι. Κάποιοι, οι 6000 που είπε η υπουργός, θα το κάνουν. Ως έξυπνοι όμως δεν θα αρμέξουν όλο το σεντούκι τους, αλλά θα πάνε να πάρουν κάποιο δάνειο από τις τράπεζες. Ακούγεται σαν ανέκδοτο, γιατί όλοι ξέρουμε πως ο δανεισμός αφενός έχει σφίξει πολύ, αφετέρου ποιος σε δανείζει αυτή την εποχή για αόριστα μη παραγωγικά βιώσιμα σχέδια; Επίσης για να πάρεις δάνειο πρέπει να είσαι καλός πελάτης, συνεπής και καλοπληρωτής και φυσικά να μην κινδυνεύεις να μπεις στον Τειρεσία. Αυτά τα θέματα έχουν ρυθμιστεί; Έχουν ερωτηθεί οι τράπεζες;

Και πέραν τούτων, για να μπεις σε τέτοιο πρόγραμμα πρέπει να πάρεις ασφαλιστική ενημερότητα, φορολογική ενημερότητα. Πόσο εύκολο είναι αυτό, όταν όλοι χρωστάνε παντού και η θηλιά σφίγγει κάθε μέρα. Α το ξεχάσαμε. Θα πάρουν δάνειο από το ΤΕΜΠΕ

Αλλά υπάρχει και ένα άλλο σοβαρό ζήτημα. Από τα 275 εκ. τα 60 θα δοθούν για περιβαλλοντολογικές δράσεις. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό πρακτικά, αφού μιλάμε για πολύ μικρές και μικρές επιχειρήσεις; Να διαχειρίζονται τα απόβλητα τους χρησιμοποιώντας ανακυκλώσιμες σακούλες σκουπιδιών ; Να αγοράσουν μηχανολογικό εξοπλισμό ενεργειακής κλάσης Α; Να βάλουν λάμπες οικονομίας; Αυτό το να εξασφαλίσουν λειτουργία με μεθόδους φιλικότερες προς το περιβάλλον, ακούγεται πολύ γενικό και αόριστο. Και το κυριότερο, αφού πρόκειται για δράση για το περιβάλλον γιατί παρουσιάζεται έτσι ξεκούδουνο στο ΕΣΠΑ και δεν εντάσσεται σε ένα ευρύτερο σχέδιο ευρύτερου εκσυγχρονισμού;

Με όλα τα ανωτέρω, πολύ φοβάμαι πως τα χρήματα αυτά θα κατασπαταληθούν.  Μόνο και μόνο  προκειμένου να φανεί πως κάτι κινείται προς αναπτυξιακή κατεύθυνση, η Υπουργός τα έφερε χωρίς σκέψη και μελέτη και χωρίς ενημέρωση των ενδιαφερομένων για το τι σημαίνουν πρακτικά αυτές οι δράσεις πέρα από τη χρηματική ωφέλεια. Χωρίς καν να έχει ξεκινήσει η περιβόητη διαβούλευση για το τι σημαίνει ανταγωνιστικότητα, έννοια η οποία σημειωτέον, είναι από ισχνή έως ανύπαρκτη στις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Και τελευταίο και φαρμακερό. Ακόμη κι αν κάποιοι ενταχθούν και βάλουν από το κομπόδεμα τους και δανειστούν, πότε θα πάρουν την επιχορήγηση; Στα προηγούμενα ανάλογα σχέδια δράσης, πολλοί απ' όσους έλαβαν μέρος, ακόμη να συνέλθουν από το στραπατσάρισμα της ρευστότητας τους, αφού δέσμευσαν πόρους και κεφάλαια, δανείστηκαν και μετά έκαναν ως και δύο χρόνια να πάρουν την επιχορήγηση. Πολλοί, εδώ και δύο χρόνια δεν έχουν πάρει φράγκο ακόμη.

Θα αναρωτηθείτε.. Μα καλά δεν πρέπει να γίνει τίποτα; Να τους αφήσουμε στην τύχη τους; Από το τίποτα κάτι δεν είναι και αυτό; Λογικές σκέψεις, αλλά για δουλέψουν και να αποδώσουν αυτά πρέπει πρώτα να έχει επιλύσει χίλια μύρια όσα άλλα προβλήματα που είναι πολύ πιο άμεσα. Αλλιώς για μία ακόμη φορά χτίζουμε στην άμμο.