Κατ αρχήν τσιμπιέσαι, αν τυχαίνει να πίνεις καφεδάκι που έχεις στη θήκη μπροστά στο ταμπλό, κινδυνεύεις να πνιγείς, να στραβοκαταπιείς και να λερωθείς... Αφού περάσει η πρώτη έκπληξη  αντιδράς με ένα "Εδώ ο κόσμος χάνεται κι ο δήμαρχος χτενίζεται".

Αν το αναφωνίσεις δυνατά με ανοιχτό παράθυρο, σε κοιτάνε από τα διπλανά αυτοκίνητα σαν να είσαι ούφο και εάν τους απαντήσεις με νοήματα .. Μπήτς Βόλευ στο Σύνταγμα  (αφού κατάφερες να κρατήσεις το αυτοκίνητο σε ευθεία) και συνεχίσεις "σε λίγο  και χειμερινό Σκι στο Λυκαβηττό ή στου Στρέφη" ανεβάζουν τα παράθυρά τους, κατεβάζουν τις ασφάλειες και προσπαθούν να απομακρυνθούν από το δικό σου αυτοκίνητο, γκαζόνοντας και με επικίνδυνες σφήνες...

Μην ανησυχείτε όμως. δεν είστε τρελός. Αυτοί είναι νέοι και δεν θυμούνται το αλήστου μνήμης΄πολιτικό σύνθημα... Θάλασσα στα Τρίκαλα....


Μην προσπαθήσετε να καταλάβετε προς τι ο άρτος και τα θεάματα.. του Δημάρχου. Είναι πολλές οι εξηγήσεις. Μία για παράδειγμα είναι πως θέλησε να προστατέψει αυτήν την εβδομάδα την Πλατεία Συντάγματος από διαδηλωσίες που στρέφονται προς τη Βουλή και φωνάζουν διάφορα.. Ποιος τους δίνει σημασία, όταν  έχει μπροστά στου καλλίγραμμα οπίσθια αθλητριών, ή γραμμομένα σώματα αθλητών… που σε συνδυασμό με τη ζέστη και το “bodyheat”, συντρίβουν κάθε άλλη επαναστατική διάθεση.

Από την άλλη μπορεί ο δήμαρχος να θέλησε να δείξει στους τουρίστες που περιδιαβαίνουν την πλατεία, ότι όλα είναι μέλι γάλα. Πως δεν δίνουμε σημασία σε ευτελή θέματα όπως περικοπές μισθών και συντάξεων, ότι αυτά είναι τετριμμένες banalities, και πως εμάς, σαν λαό δεν μας σκιάζουν αυτά.

Μπορεί όμως να είναι και ένα πείραμα. Σήμερα αθλήματα στην άμμο στο Σύνταγμα, αύριο κάτι άλλο. Υπάρχουν έντονες φήμες οτι συντόμως θα κάνουμε και σκι στο Λυκαβηττό ( δύσκολη πίστα) και σε μία ακόμη  πίστα στου Στρέφη (ήπιας κατάβασης). Με γνώμωνα την ρήση "Ακολουθείστε το χρήμα" δεν αποκλείεται, να ανακαλύψουμε πως αραβικά κεφάλαια, επενδύουν ( αυτή τη δύσκολη εποχή για τη χώρα) στην τουριστική ανάπλαση της Αθήνας. Πιθανόν να είναι τα ίδια που έφτιαξαν την πίστα με χιόνι στην έρημο του Ντουμπάι.

Πέρα από την πλάκα, ο Δήμαρχος μας έκανε και χαμογελάσαμε. Έτσι ξεχαστήκαμε για λίγο. Το θέμα όμως είναι, πως δεν είχε τέτοιο σκοπό. Κι εκεί αρχίζουν τα δύσκολα, με τις αντοχές μας, τόσο απέναντι στην μαύρη καθημερινότητα μας, όσο και απέναντι του, αφού μας θεωρεί ιθαγενείς και προσπαθεί να μας ξεγελάσει με χάντρες και καθρεφτάκια.