Για να μην μείνουμε στις ευχάριστες αναμνήσεις του συντονισμού ή στην γλυκιά προσδοκία της ανάπτυξης οφείλει η Πολιτεία να παρέμβει άμεσα και αποτελεσματικά. Το άμεσα και αποτελεσματικά, ακούγεται σαν ένα γενικό και αόριστο ευχολόγιο. Στην πράξη όμως δεν είναι. Υπάρχει προηγούμενο.

Όπως στρώθηκαν όλα τα Υπουργεία στην δουλειά για να ετοιμάσουν το πρόγραμμα Σταθεροποίησης μέσα σε ένα μήνα υπό τη δαμόκλεια σπάθη του τριμερούς διευθυντηρίου, έτσι πρέπει να στρωθούν και μέσα σε ένα μήνα να ετοιμάσουν ρηξικέλευθες τομές ώστε να χαραχθεί μία εθνική στρατηγική όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη.

Η κυρία Κατσέλη, περίμενε οκτώ μήνες για να συναντηθεί με την κυρία Μπατζελή. Μισή ντροπή δική της και άλλη μισή της κυρίας Μπατζελή. Επειδή όμως δεν είναι ώρα για ντροπές, αφού κάθε στιγμή είναι πολύτιμη η μόνη αποδοτική λύση είναι  ένα ωρολόγιο πρόγραμμα.

Το ωρολόγιο πρόγραμμα αν θυμάστε, οι παλαιότεροι είναι το πρώτο αποφασιστικό βήμα που κάναμε σαν πρωτάκια στο δημοτικό για να μην χάσουμε ευθύς εξαρχής τον μπούσουλα. Το φτιάχναμε μόνοι μας. Χωρίζαμε με το χάρακα, μία σελίδα σε έξι στήλες, ( κάθε ημέρα), γράφαμε δίπλα τις ώρες) και σε κάθε τετραγωνάκι βάζαμε τα μαθήματα. Για να ξέρουμε τι έχουμε να κάνουμε και τι μας περιμένει.

Αυτό, είναι το άλφα και το ωμέγα του συντονισμού. Γιατί σε τελική ανάλυση έτσι δουλεύει το σύστημα, είτε μιλάμε για μαθητές της πρώτης δημοτικού είτε για επιτελεία Πολυεθνικών με ΑΕΠ μεγαλύτερο από αυτό της χώρας μας.

Επί τη ευκαιρία των επικεφαλής των πολυεθνικών, σε κάποιο γεύμα εργασίας, πήρα αναιδώς, το Filofax, ενός φίλου επικεφαλής, μία γαλλικής πολυεθνικής και το ξεφύλλιζα. Όχι μόνο ήταν γεμάτο από ραντεβού και σημειώσεις στα πλάγια, αλλά ήταν ενημερωμένο για τις υποχρεώσεις του μέχρι και το μεσημέρι της 21ης Ιουλίου, ημέρας στης οποίας το απόγευμα θα πάρει το αεροπλάνο για να έρθει μαζί με την οικογένεια του διακοπές στην Ελλάδα.

Τον ρώτησα αφελώς τι το θέλει, αφού έχει καμπόσους γραμματείς και φαρισαίους από κάτω του, που του κανονίζουν τα πάντα. Από τα ρούχα στο καθαριστήριο, μέχρι ραντεβού με Υπουργούς. Χαμογέλασε και είπε αφοπλιστικά «Έτσι δουλεύει ο κόσμος. Με πρόγραμμα και σημειώσεις αν θέλει να είναι αποτελεσματικός. Μην αρχίσεις τώρα τα περί αλλοτρίωσης και μη προσωπικής ζωής. Μία απλή μέθοδος είναι. »

Αυτό το περιστατικό με έβαλε σε σκέψεις στο κατά πόσο, οι δικοί μας έχουνε μέθοδο. Κατά πόσο έχουν πάρει χαρτί και μολύβι, έχουν καταγράψει τι απαιτείται  και ποια είναι τα χρονικά περιθώρια που έχουν. Που για την περίπτωση μας, όπως θα έλεγε ο επικεφαλής μιας πολυεθνικής,  « Το θέλω χθες».

Αναρωτιέμαι πόσο δύσκολο είναι ο κάθε Υπουργός να βάλει κάτω την εβδομάδα, να την χωρίσει  και στη θέση των μαθημάτων να βάλει τα μεγάλα προβλήματα και τις δράσεις του υπουργείου του και να κατανείμει "διδασκαλία διδακτέας ύλης" ανάλογα με την σπουδαιότητα.   Όσο πιο σοβαρό είναι το πρόβλημα, τόσο περισσότερες , ώρες διδασκαλίας/ενασχόλησης, να έχει εβδομαδιαίως. Πχ. Για το Υπουργείο Υγείας, δέκα ώρες τη βδομάδα το θέμα των προμηθειών. Για το Ανάπτυξης δώδεκα ώρες τη βδομάδα το θέμα της ανταγωνιστικότητας και δέκα ώρες το θέμα των τιμών. Για το Υπουργείο Περιβάλλοντος, δέκα ώρες ανανεώσιμες πηγές , δέκα ώρες απόβλητα και χωματερές. Για το Υπουργείο Εσωτερικών δέκα ώρες για τον Δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα. κοκ.

Από τις πιο σοβαρές όμως παιδαγωγικές πρακτικές ήταν τα διαλλείματα.  ¨Οταν όλοι βγαίναμε στην αυλή, να παίξουμε και να μιλήσουμε με τους συμμαθητές μας. Ας βάλουν λοιπόν στο πρόγραμμα τους αντί για διάλλειμα την λέξη συνάντηση με συναρμόδιους.

Παράδειγμα. κάθε βδομάδα, ως τα τέλη Ιουλίου η κυρία Κατσέλη, να βλέπει για μια ωρίτσα ή δύο ωρίτσες κάθε μέρα και από έναν αρμόδιο υπουργό. Τη Δευτέρα τον κ. Ρέππα για τα βυτιοφόρα. Την Τρίτη τον κ. Γερουλάνο για τον Τουρισμό και τον Κύριο Λοβέρδο για τις τιμές των φαρμάκων.  την Τετάρτη, την Κυρία Μπατζελή για τα τρόφιμα και την κυρία Ξενογιαννακοπούλου για τις προμήθειες και την Πέμπτη την Κυρία Μπιρμπίλη για τα ενεργειακά κόστη, και όλοι μαζί ας βλέπουν κάθε Παρασκευή τον Κύριο Πάγκαλο που υποτίθεται εποπτεύει και αξιολογεί το κυβερνητικό έργο, να του λένε τι κάνανε όλη τη βδομάδα. Και ο κύριος Πάγκαλος ας βλέπει τον Πρωθυπουργό μια ωρίτσα κάθε Σάββατο να του εξηγεί τα πεπραγμένα. Αν δεν μπορεί να τον δει ας του μιλάει στο τηλέφωνο ή ας κάνουνε Videocall. Ένα PC με μια καμερούλα σήμερα ούτε χίλια ευρώ δεν κοστίζει. Να μην σας πω πως όλοι οι Υπουργοί, Υφυπουργοί, Γραμματείς και Διευθυντές πρέπει να είναι εφοδιασμένοι με κάτι τέτοιο. Φυσικά μια ωρίτσα την ημέρα όλοι οι Υπουργοί ας κάνουν μία σύκσεψη με τους Υφυπουργούς και Γενικούς Γραμματείς τους. Οχτώμιση με εννιάμιση για παράδειγμα. Τι έχουμε, πως προχωράμε, που κολήσαμε, πως ξεκολάμε.. κλπ κλπ.

Όσο για τα Υπουργικά Συμβούλια στο ωρολόγιο υπουργικό εβδομαδιαίο πρόγραμμα ας πάρουν την θέση του εκκλησιασμού,(που είχαμε παλιά),  Έτσι κι αλλιώς τις ίδιες και τις ίδιες νουθεσίες ακούνε από τον Πρωθυπουργό.

Μπορεί να σας φαίνεται η όλη ιστορία αστεία και ενδεχομένως δύσκολη. δεν είναι καθόλου. Για έναν πολύ απλό λόγο. Κατ' αρχήν βρίσκονται στο γραφείο τους από το πρωί ως το βράδυ. Άρα ξεπερνούν κατά πολύ το σχολικό ωρολόγιο πρόγραμμα που ήταν ένα πεντάωρο. Έτσι μπορούν να προγραμματίσουν και να παρακολουθούν πολλά πράγματα  ώστε να προχωράνε αντί να λιμνάζουν. Επίσης όλοι ανεξαιρέτως οι ανωτέρω, από κάτω τους έχουν στρατιές συμβούλων, διευθυντών, στελεχών, υπαλλήλων που μπορούν άνετα να ξενυχτήσουν για ένα μήνα να τελειώνουν με τις εκκρεμότητες κι ας μην πάρουν υπερωρίες.

Οι Υπουργοί μας, το μόνο που έχουν να κάνουν, είναι να αγοράσουν ένα ημερολόγιο και πριν κοιμηθούν βλέπουν τι έχουν για την επόμενη μέρα, ώστε να τηρούν αυστηρά τα προγράμματα τους αντί να βαδίζουν ευκαιριακά κατά το δοκούν.

ΥΓ: Αυτό ισχύει και για όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Δεν ήταν έτοιμοι στην προγραμματισμένη συνάντηση; δηλαδή αδιάβστοι στο μάθημα;  Sorry προχωράμε παρακάτω και χωρίς εσάς. Ασ' είχατε στρωθεί και σεις στη δουλειά αντί να κωλυσιεργείτε εντέχνως