Υπό κανονικές συνθήκες, αυτό θα ήταν μία βαθειά ¨αντιδημοκρατική συμπεριφορά. Αλλά υπό δημοκρατικές όμως συνθήκες και υπό συνθήκες μίας χρηστής διοίκησης, δεν θα υπήρχε αυτός ο κυκαιώνας αμοιβών που ήταν αποτέλεσμα χαϊδέματος της όποιας συντεχνιακής κλίκας. Σήμερα δυστυχώς όλοι είναι εναντίον όλων και υπάρχει αιτιολόγηση ως ένα βαθμό αφού υπάρχουν αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα.
Τα ίδια συνέβαιναν και στον Δημόσιο με τις διαφορετικές και κατά βούληση επιδοματικές υπουργικές πολιτικές, που δημιούργησαν εργαζόμενους πολλών ταχυτήτων με την ανοχή και της ΑΔΕΔΥ. Αυτά στο Δημόσιο τελειώνουν, οπότε σειρά έχει τώρα ο ευρύτερος Δημόσιος Τομέας.
Το θέμα της εξυγίανσης τους είναι θέμα εθνικής στρατηγικής και απαιτεί την μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση. Αποσπασματικές και ισοπεδωτικές λύσεις μόνο περισσότερα προβλήματα θα φέρουν., για τον απλούστατο λόγο ότι κάθε ΔΕΚΟ έχει την ιδιαιτερότητα της όσον αφορά το έργο που επιτελεί.Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι δεν θα πρέπει να χαραχθεί μία κοινή βάση αφετηρίας.
Οι εργαζόμενοι όλα αυτά τα ήξεραν. Μπορεί όπως υποστηρίζουν να διαμαρτύρονταν για τις κακοδιοικήσεις αλλά δεν διαμαρτύρονταν ούτε για τις αλλοπρόσαλλες προσλήψεις που γίνονταν με πελατειακή λογική, ούτε για τις αλλοπρόσαλλες επιδοματικές πολιτικές, ούτε για τις πλασματικές υπερωρίες, ούτε για τα ανήκουστα εκτός έδρας… Φυσικά και δεν είχαν κανέναν λόγο να ταράξουν τα ύδατα των συγκεκριμένων κακώς κειμένων αλλά οφείλουν να παραδεχτούν ότι συνέβαλαν στα μέγιστα.
Επίσης είναι σε αρκετές περιπτώσεις υπεύθυνοι για την αναβολή οποιασδήποτε απόπειρας εκσυγχρονισμού. Να θυμηθούμε τον ΟΛΠ, την Ολυμπιακή, αλλά και την ΔΕΗ όταν μπλόκαραν κάθε επιχειρησιακό σχέδιο ποιος ξέρει από πού κινούμενοι. Τώρα η ΔΕΗ τρέχει να προφτάσει και την νύφη την πληρώνει ο καταναλωτής αφού καλούμεθα από τώρα να προπληρώσουμε τα όσα θα πληρώνει η ΔΕΗ για ρύπους.
Φυσικά τεράστια ευθύνη είχαν και οι Κυβερνήσεις. Είτε γιατί δεν τολμούσαν να σπάσουν τα αποστήματα, είτε γιατί αντιμετώπιζαν τις ΔΕΚΟ χαλαρά, ως μία κεκρόπορτα για να βολεύουν ημετέρους παντός βεληνεκούς. Από τον απλό κομματικό ψηφοφόρο που ήθελε μια θεσούλα για το παιδί του, είτε προσφέροντας μία θέση σε αποτυχημένους πολιτευτές και υψηλά κομματικά στελέχη που πλαισίωσαν τις διοικήσεις τους. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους την τελευταία δεκαετία ελάχιστοι διοικητές ΔΕΚΟ και αυτοί ήσαν της ελεύθερης αγοράς, άφησαν σφραγίδα με το έργο τους.
Ευτυχώς οι απαιτήσεις του Μνημονίου αναδεικνύουν με εύγλωτο τρόπο το μέγα θέμα των ΔΕΚΟ. Οι αριθμοί είναι ανατριχιαστικοί και δεν είναι παράλογο να σκεφτεί κανείς πως σχεδόν ανατρέπουν κεντρικούς σχεδιασμούς, αφού τα ελλείμματα τους και τα χρέη τους θα αποτυπώνονται πλέον στους εθνικούς λογαριασμούς. Αυτό έπρεπε να έχει γίνει από καιρό για να ήξερε η κάθε Κυβέρνηση που πάταγε και που βρισκόταν, ωστόσο για ευνόητους λόγους αυτό δεν γινόταν αφού μόνο μέλημα ήταν το μαγείρεμα των στοιχείων.
Αν λοιπόν τα κόμματα θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν την χώρα και την κοινωνία και όχι τους εαυτούς τους για μικροκομματικά οφέλη, ας κάτσουν να συζητήσουν, χωρίς αγκιλώσεις. Να καταθέσουν συγκεκριμένες προτάσεις για κάθε μία ΔΕΚΟ αντί να παίζουν πόλεμο χαρακωμάτων. Και η μεν Αριστερά να κάτσει να αναλογιστεί πως εχθρός του λαού δεν είναι μόνο η εξουσία αλλά και οι παγιωμένες συντεχνιακές αντιλήψεις, η δε ΝΔ ας αναλογιστεί πως με παρόλες του στυλ « Σε ένα χρόνο εμείς θα είχαμε μηδενίσει τα ελλείμματα» ούτε κατά διάνοια δεν φαίνεται ικανή να αναλάβει τα ηνία της χώρας, οπότε η μόνη οδός προς την εξουσία περνάνει μέσα από την σοβαρότητα. Πρέπει όμως και η Κυβέρνηση να κινηθεί πολύ προσεκτικά. Με τον ΟΣΕ έδωσε ένα καλό δείγμα. Ας ελπίσουμε ότι θα κινηθεί αναλόγως και ψύχραιμα παρά τις πιέσεις που ασκούν οι Τροϊκανοί