H ιστορία της Λιβύης το έδειξε με το καλύτερο δυνατό τρόπο. Όχι τόσο επειδή δεν έδειξε πυγμή απέναντι στον παράφρονα Καντάφι. Ενδεχομένως να της βγεί σε καλό και θα εξηγήσω αργότερα γιατί. Αλλά επειδή μια σειρά από ανόητες δημόσιες παρεμβάσεις έδειξαν πόσο «αδύναμη» είναι πολιτικά.
Ο Κάμερον της Αγγλίας, δήλωνε σαν παγώνι.. πως προωθεί σθεναρά την λύση του αεροπορικού αποκλεισμού και της ζώνης απαγόρευσης πτήσεων που στην πράξη σημαίνει πως θες αεροπορία ικανή να το κάνει. Την άλλη μέρα ω του θαύματος απολύει καμμιά πεντακοσαριά πιλότους της RAF.
O Σαρκοζί επιμένει πως μπορεί να προβεί σε χειρουργικές αεροπορικές επεμβάσεις και σπεύδει να αναγνωρίσει το μόρφωμα της Λιβυκής αντιπολίτευσης χωρίς να έχει συνενοηθεί με κανέναν. Προφανώς θα ήθελε να προλάβει τους άλλους μην του πάρουν την δόξα.
Οι Γερμανοί, αγρόν αγοράζουν αν και πρέπει να ομολογήσουμε ότι θα πρέπει να πάρουν έγκριση από την Βουλή και το Συνταγματικό τους Δικαστήριο πριν εμπλακούν στρατιωτικά, και επίσης θα πρέπει να ομολογήσουμε πως είναι οι πρώτοι που έτριξαν τα δόντα κόβωντας τις πληρωμές προς τον Καντάφι.Ακόμη και οι διστακτικοί Ρώσοι πάγωσαν τις εξοπλιστικές εξαγωγές τους προς το καθεστώς
Η Ευρώπη όμως έδειξε πόσο πελαγωμένη είναι και πόσο όταν πράγματι υπάρξει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα στο υπογάστριο της αδυνατεί να το χειριστεί, ομαδικά και αποτελεσματικά. Αφήστε που λογαριάζει για μία ακόμη φορά χωρίς τον ξενοδόχο, δηλαδή της ΗΠΑ και ως ένα βαθμό το ΝΑΤΟ που θα κληθούν να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά.
Και επιστρέφω στο γιατί μπορεί να της βγεί σε καλό το ότι δεν προχώρησε σε κάποια επέμβαση ακόμη.Γιατι προς το παρόν δεν υπάρχει σοβαρή εναλλακτική λύση αν φύγει ο Καντάφι. Η Λιβύη δεν έπαψε ποτέ να είναι παρά ένα μόρφωμα φυλών, ειρηνικών προς το παρόν αλλά με όρεξη να υπερισχύσουν η μία της άλλης όταν έρθει η ώρα της νομής της εξουσίας, και δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχει ένας οραματιστής Λώρενς της Αραβίας που θα τις συγκρατούσε. Οσο για την αστική τάξη, αυτή είναι σχεδόν ανύπρακτη. Αυτό το ετερόκλητο μόρφωμα, φιλοδυτικών, ισλαμιστών, νέων, γέρων, πρώην καθεστωτικών που φοβήθηκαν και εγκατέλειψαν το πλοίο, αρχηγών φυλών και ποιός ξέρει ποιών άλλων, θα κληθεί αύριο να αναλάβει τα ηνία της χώρας. Με ποιόν αρχηγό; Είδαμε τι συνέβη στο Αφγανιστάν, με τον ανεκδιήγητο Καρζάι.. Τα ίδια και χειρότερα μπορεί να συμβούν στην Λιβύη.
Είναι αλήθεια πως όντως ο Καντάφι έχει ξεπεράσει τα όρια της παραφροσύνης και παίζει το τελευταίο του χαρτί, μολονότι δείχνει όχι μόνο να κερδίζει έδαφος αλλά και να ακολουθεί τακτική καμένης γής. Ο λόγος είναι απλός. Περά από την πτώση του φοβάται μήπως η χώρα διχοτομηθεί De facto, ( μήπως ό Σρακοζί κάνει εκτός από το λιοντάρι κάνει και το λαγό;), οπότε καταστρέφει ότι πλουτοπαραγωγικό ενδέχεται να πέσει στα χέρια του νέου σχήματος αν διχοτομηθεί η χώρα.
Τι θα γίνει στο τέλος.. Κανείς δεν ξέρει.. Αν όμως γίνει επέμβαση, πέσει και στην θέση του μπεί κάποιος ανεπαρκής, με τις ευλογίες της Δύσης, τότε το μόνο σίγουρο πως όχι μόνο δεν θα σταθεροποιηθεί η κατάσταση στην Μεσόγειο αλλά η Δύση με προεξάρχουσα την Ευρώπη θα έχει δημιουργήσει ένα Αφγανιστάν στην χειρότερη περίπτωση η ή μία Παλαιστίνη ( διχασμένη μεταξύ Χαμάς και Φατάχ) στην καλύτερη, και τότε άντε να ξεμπερδέψει.
Ισως οι Γάλλοι πολίτες είναι πιο σοφοί και πιο ειλικρινείς που δεν θέλουν επέμβαση. Ισως ενδόμυχα πιστεύουν το " Άστε του Λίβυους να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους κι ας κόψουν το κεφάλι τους".