Η συγκέντρωση αυτή δεν είναι «απολιτίκ», όπως σπεύδουν να διαδίδουν οι κομματικοί και συνδικαλιστικοί spin doctors. Είναι βαθύτατα λαϊκή. Μπορεί να μην υπάρχουν σαφή και προσδιορισμένα αιτήματα.. αλλά υπάρχει μία σαφέστατη Διακήρυξη. « Κύριοι είμαστε εδώ για να διαμαρτυρηθούμε γιατί αποτύχατε πλήρως». Και κάτι στο οποίο θα πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία, είναι ότι με τη συγκέντρωση αυτή βλέπουμε να παίρνει σάρκα και όστα, το άκυρο και το λευκό δεκαετιών ολόκληρων, ή ο «κανένας» των πρόσφατων δημοσκοπήσεων.
Σίγουρα τα κομματικά επιτελεία έχουν θορυβηθεί και έχουν ξαμολύσει τα παπαγαλάκια, προκειμένου να σπείρουν την ανησυχία. Πλήγμα για την Δημοκρατία , η περικύκλωση της Βουλής. Πλήγμα για την Δημοκρατία ο προπηλακισμός βουλευτών. Γιατί είδους πλήγμα μιλάμε; Tο σίγουρο είναι πως ζούμε ενδιαφέρουσες ημέρες και πως κανείς ρεαλιστής δεν πιστεύει ότι δεν θα πέσουν και μερικές ψιλές.
Την ίδια ώρα το πολιτικό σύστημα αντί να αφουγκρασθεί, κρύβεται και προκαλεί ακόμη περισσότερο. Γιατί είναι αδιανόητο η βουλευτίνα, που δεν θυμάμαι καν το όνομα της, να διαλαλεί τον τρόμο της, για το ότι πέρασε νύχτα στον Κήπο, σκόνταψε στο βοτσαλάκι, έσπασε το τακουνάκι και χτύπησε στο γονατάκι. Αυτή η κυρία αύριο θα κληθεί να ψηφίσει για τις τυχες των επόμενων γεννεών....
Η συγκέντρωση όμως δείχνει πως έχει χαθεί και κάθε εμπιστοσύνη στο υπάρχον έμψυχο πολιτικό δυναμικό. Καθημερινά αυτό διογκώνεται. Την άλλη Κυριακή μπορεί να δούμε πολύ περισσότερους. Ξεκίνησαν λίγοι, μετά ξεθάρρεψαν. Βλέπουν πως δεν είναι μόνοι τους και κάπου εκεί ράγισε το «Άσε μας μωρέ. Εγώ θα σώσω την Ελλάδα». Τώρα βλέπει κι άλλους δίπλα του. Το χαίρεται που δεν είναι κομματικοί, που είναι κάθε κοινωνικής τάξης, κάθε ηλικίας.. Η «κοινωνική» πρωτοβουλία επί της ουσίας ανανεώνεται.. Το πολιτικό σύστημα αρνείται.
Αυτό, μέχρι σήμερα μόνο ένας είχε το θάρρος και το έφερε σαν θέμα δημόσια. Ο κ. Δρούτσας. Είτε κάνει το λαγό του κ. Παπανδρέου, είτε όχι, έθεσε το πιο κρίσιμο ζήτημα. Το θέμα της σταδιακής ανανέωσης του πολιτικού δυναμικού. Γιατί μόνο έτσι θα υπάρξει μια ομαλή μετάβαση. Δεν κτίζεις σπίτι με μπάζα... Θέλεις νέα, ανθεκτικά υλικά. Άφθαρτα.
Και φυσικά χτυπήθηκε ανηλέητα. Από ποιόν; Είτε από μερικά καρεκλοκένταυρα παπούδια, είτε ( και αυτό είναι ότι πιο εξοργιστικό), από τους εκπρόσωπους των πλέον σκοτείνων πολιτικών συναλλαγών. Εκπρόσωπους σαν τον κ. Πρωτόπαπα, που είναι γέννημα θρέμμα του σφικτού εναγκαλισμού και της συνδιαλλαγής του συνδικαλισμού με τα πολιτικά κόμματα. Δηλαδή ότι πιο σκοτεινό από άποψης δημοκρατικών διαδικασιών. Ο τελευταίος που θα έπρεπε να μιλήσει ήταν ο κ. Πρωτόπαπας..
Όσο για την πρόταση Δρούτσα.. ας μάθει ο κ. Πρωτόπαππας τι είπε ο απλός περιπτεράς από τον οποίο αγοράζω τις κυριακάτικες.
« Αν θέλουνε ας τους βάλουν μια ρήτρα πως όποιοι έχουν βγεί βουλευτές 10 χρόνια να μην είναι πάλι υποψήφιοι. Γιατί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, να μπορεί μόνο δέκα χρόνια; Να είναι όλοι το ίδιο. Ας τους μειώσουν στους διακόσιους, και ας γίνει η βουλευτική θητεία δύο πενταετίες». Είναι εμφανές πως ο κόσμος σκέφτεται και θέλει λύσεις.
Αλλά μήπως αυτοί που κόπτονται σήμερα για την Δημοκρατία, διαμαρτυρήθηκαν ποτέ για τα «μεσαιωνικά» δημοκρατικά αστικά μας κόμματα; Μήπως δεν ξέρουν πως λειτουργούν οι άνωθεν εντολές και αρχηγικές επιταγές; Πως βγαίνουν και πως προωθούνται οι βουλευτικές υποψηφιότητες; Πως λειτουργούν οι κομματικές οργανώσεις βάσης; Αλλά αυτό πρώτοι και καλύτεροι έπρεπε να το ξέρουν οι κομματικοί της βάσης.. Οι πολιτικοσυνδικαλιστές που καμαρώνουν στην φωτογραφίες με τους αρχηγούς και τις υπουργάρες.... Καλά τα είπε λοιπόν ο κ. Δρούτσας. Και καλό θα κάνει το πολιτικό σύστημα να προχωρήσει γρήγορα γιατί αν δεν το κάνει τότε θα κινδυνέψει πραγματικά η δημοκρατία... Τότε θα έχουμε λαϊκά «Γουδιά» που θα την χώρα δεκαετίες πίσω.
Όσο για τους «φοβισμένους» για το μέλλον της δημοκρατίας πολίτες, σας μεταφέρω τον διάλογο αυτούσιο όπως τον άκουσα μεταξύ ενός «απολιτικ» νεαρού φοιτητή και των γονιών του.
«Δεν με ενδιαφέρει, τι ψηφίζατε, πόσα φάγατε, αν τα φάγατε μαζί η χώρια. Με νειάζει που η γεννιά σας έφερε την δική μου και τις επόμενες, στο να ζήσουμε σαν το παππού και την γιαγιά, μετά τον Πόλεμο και τον Eμφύλιο. Στην φτώχεια, και στην καθημερινή αγωνία. Εσείς περάσατε καλά. Μην γκρινιάζετε. Αν δεν σας αρέσει, γυρείστε και σείς στο χωριό. Να μάθετε και σεις τι σημαίνει να ζείτε σαν τον παππού και την γιαγιά».
Γιατί όπως σχολίασε σκωπτικά ένας καλός φίλος που του μετέφερα τον διάλογο:
«Καθόλου άσχημη ιδέα, η αναμόρφωση δια της εργασίας όλων των μικροαστών που νόμισαν ότι θα γίνουν συνδαιτημόνες της ελίτ με δανεικά. Κάποια στιγμή η ελιτ θα τα ζητούσε πίσω. Επιπλέον, θα πρέπει να υποχρεωθούν να ζητήσουν συγγνώμη απο τη γη. Ναι τη γη και τους καρπούς της που εδώ και 10.000 χρόνια τρέφει γεναιόδωρα τον τόπο τούτο».