Δυστυχώς όπως και κατά την εποχή των παχιών αγελάδων είχε χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα, έτσι και τώρα αδυνατεί να αφουγκραστεί το μέγεθος της οργής. Το βλέπει κανείς από το γεγονός πως θυμάται την Δημοκρατία, μόνο όταν συμβαίνει κάποια ασχήμια. Τότε σπεύδουν όλοι θορυβημένοι τάχα, να στηλιτεύσουν τα επιφαινόμενα. Και λέω τα επιφαινόμενα γιατί τα πραγματικά φαινόμενα είναι πιο βαθειά και δεν τους δίδεται η απαραίτητη σημασία.
Αλλιώς η σημερινή πολιτική αντιπαράθεση όπως την ζούμε, δεν θα αναλώνονταν μόνο στο ποιος κάνει η θα έκανε αποτελεσματική ή αναποτελεσματική διαχείριση των οικονομικών ελλειμμάτων, αλλά θα έδινε έμφαση και στο οφείλεται να γίνει με τα βαθειά και γερά θεμελιωμένα δημοκρατικά ελλείμματα. Γερά θεμελιωμένα τόσο στο πολιτικό δυναμικό όσο και στην κοινωνία.
Κατ’ αρχή είναι απαράδεκτο ακόμη και σήμερα να ακούμε στα ραδιόφωνα και να βλέπουμε στις τηλεοράσεις, μέλη του πολιτικού αυτού δυναμικού τα οποία υπηρέτησαν σε νευραλγικές θέσεις, τα οποία συνέβαλαν με τις πράξεις, παραλείψεις και ανοχή τους, στην σημερινή έκπτωση, είτε να συμπεριφέρονται υπεροπτικά σαν να μην συμβαίνει τίποτα, είτε να εξακολουθούν να τα φορτώνουν στους άλλους, είτε να υπεκφεύγουν του δικού τους μερίδιου ευθύνης αυτοχριζόμενοι θεματοφύλακες του μέλλοντος αυτής της χώρας.
Ένα ακόμη απλό παράδειγμα, για το πόσο αποκομμένοι είναι, αφορά το θέμα των εκλογών. Υπάρχουν αυτοί που θέλουν τις εκλογές για να υπάρξει νωπή λαϊκή εντολή και νομιμοποίηση των όποιων αποφάσεων και η άλλη πλευρά που δεν τις θέλει με το επιχείρημα ότι θα είναι καταστροφικές. Ως εδώ καλά. Το βέβαιο είναι πως κάποια στιγμή θα γίνουν. Είτε σύντομα, είτε αργότερα.
Αναρωτήθηκε όμως κανείς για το πως θα γίνουν οι όποιες εκλογές όποτε διεξαχθούν;
Κατ’ αρχή, με ποιο πολιτικό δυναμικό θα συμπληρωθούν οι συνδυασμοί; Το ήδη υπάρχον που κατά γενική ομολογία, πέραν κάποιων ψελλισμάτων δεν απολογήθηκε ποτέ για την κατάσταση που έφερε την χώρα;
Πως θα πείσει λοιπόν, το πολιτικό μας δυναμικό για την επιτακτικά απαιτούμενη αναγέννηση της πολιτικής; Πως θα πείσει ότι αυτό το ίδιο το πολιτικό δυναμικό που έφθασε την χώρα εδώ που την έφθασε, είναι ικανό και παρέχει τα εχέγγυα να την βγάλει από το πολιτικό και κοινωνικό αδιέξοδο και να προχωρήσει στέρεα και αποφασιστικά στην ανάταξη της;
Πως θα πείσει αυτό το πολιτικό δυναμικό που η κάθε του μερίδα αντιμάχεται λυσσαλέα την άλλη, ότι είναι ικανό να επιφέρει ομοψυχία και αλληλεγγύη ώστε πέρα από την ουκ’ άνευ δημοσιονομική πειθαρχία, να υπάρξει εθνικός αγώνας κατά της διαφθοράς, της αναξιοκρατίας, του ωχαδερφισμού;
Θα βγει λοιπόν αυτό το πολιτικό δυναμικό να διεξάγει αύριο προεκλογικό αγώνα; Με ποιες θέσεις και ποια ιδεολογήματα; Και πως θα γίνει η αντικατάσταση των φθαρμένων με άφθαρτους;
Και όταν θα πλησιάζει η ώρα της κάλπης, Θα βγουν άραγε οι υποψήφιοι- ακόμη και οι άφθαρτοι- πόρτα πόρτα; Θα περπατήσουν στις λαϊκές; Θα κάνουν συγκεντρώσεις σε ανοικτούς χώρους και πλατείες; Θα ανοίξουν πολυδάπανα προεκλογικά κέντρα, για να περνά ο κόσμος να ενημερώνεται, όπως γινότανε μέχρι σήμερα; Θα κάνουν τηλεφωνικές δημοσκοπήσεις; Και μια που ανέφερα τις τελευταίες, ίσως θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως έγκυρη μέτρηση και το κλείσιμο του τηλεφώνου στα μούτρα των δημοσκόπων, ώστε οι παραγγέλοντες να έχουν μία πλήρη εικόνα του τι πραγματικά συμβαίνει.
Υπό τις παρούσες συνθήκες, αντιλαμβάνεται κανείς πως ήδη ξεκινάμε με ένα κατά κάποιο τρόπο μικρό αλλά ενδεικτικό των καιρών δημοκρατικό έλλειμμα, που αφορά τον διάλογο μεταξύ πολιτευόμενου και εκλογικού σώματος. Γιατί κακά τα ψέματα. Πολλών, από καθαρά οργανωτική πλευρά, ο φόβος είναι πως θα βγουν και τι θα πουν στο κόσμο. Και πως θα τους αντιμετωπίσουν.
Φυσικά υπάρχουν και πολύ πιο σοβαρά δημοκρατικά ελλείμματα, όπως για παράδειγμα το να μην διαγράφονται βουλευτές από μια κοινοβουλευτική ομάδα όταν διαφωνούν σε κάτι. Πρέπει επιτέλους η καταρημαγμένη διάκριση των εξουσιών να αποκτήσει ουσιαστικό και πραγματικά δημοκρατικό περιεχόμενο.
Αλλά πρέπει και η κοινωνία και το εξ αυτής ορμώμενο εκλογικό σώμα και κυρίως οι νέοι γιατί αυτών το μέλλον διακυβεύεται, να αντιληφθούν πως η Δημοκρατία, δεν εξαντλείται με αλαζονικό τρόπο μόνο, στην αρχή της πλειοψηφίας. Άντε την κερδίσαμε και τελειώσαμε. Άντε κάναμε δημοψήφισμα και αποφασίσαμε. Πρέπει να αντιληφθούν πως είναι υποχρέωση ενός Δημοκρατικού Πολιτεύματος να αντιμάχεται συντεχνιακές πρακτικές, επιβάλλοντας ισονομία. Να αντιμάχεται την πάσης φύσεως ασυδοσία, που τις τελευταίες δεκαετίες έχει μετουσιωθεί σε «ατομική ελευθερία και δικαίωμα».
Οι ανεγκέφαλοι που συνθηματολογούν σήμερα για χούντα θα πρέπει να σωπάσουν, αλλά και όσοι κόπτονται για τη σημερινή μας Δημοκρατία να συμφιλιωθούν με το γεγονός πως και τα δημοκρατικά ελλείμματα μας έφεραν ως εδώ.
Ένα Δημοκρατικό Πολίτευμα έχει ουκ’ ολίγα, ποιοτικά χαρακτηριστικά, η στρέβλωση των οποίων, δημιουργεί βαθύτατα δημοκρατικά ελλείμματα, που επιδρούν διαβρωτικά στην συλλογική πολιτική και κοινωνική συνείδηση όσον αφορά δικαιώματα και υποχρεώσεις, τόσο των τριών εξουσιών όσο και των πολιτών. Αν δεν διορθωθούν άμεσα, όσο κι αν προσπαθούμε, είτε ως κοινωνία, είτε ως εκτελεστική εξουσία να λύσουμε τα δημοσιονομικά ελλείμματα, οι όποιες θυσίες θα πάνε στο βρόντο και σε λίγα χρόνια θα βρεθούμε πάλι στον ίδιο παρανομαστή.