Όποιον νέο αρχηγό κι αν έχει το ΠΑΣΟΚ το βέβαιο είναι πως ( αν δεν πάμε απευθείας για εκλογές) αυτός θα σχηματίσει την νέα κυβέρνηση, αφού ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να δώσει την εντολή στο πρώτο κόμμα.

Με ποιό πρόγραμμα λοιπόν θα έρθει ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ να διεκδικήσει ψήφο εμπιστοσύνης; Κατ’ αρχήν αποποιούμενος του δημοψηφίσματος, θα φέρει προς ψήφιση την συμφωνία της 26^ης Οκτωβρίου. Εδώ όμως καθίσταται αμφίβολο αν τα υπερψηφιστεί, είτε από151 είτε από 180 βουλευτές.

Αν υποθέσουμε πως την φέρνει προς ψήφιση με αυξημένη πλειοψηφία θα κάνει αυτό που έπρεπε να είχε κάνει ο κ. Παπανδρέου με το πρώτο Μνημόνιο. Να φέρει δηλαδή την ΝΔ προ των ευθυνών της. Ειδικά τώρα που οι συνθήκες είναι πολύ χειρότερες, το φορτίο στις πλάτες του κ. Σαμαρά θα είναι πολύ πιο κρίσιμο και βαρύ; Τι θα κάνει τότε;

Ειδικά όμως με την αυξημέμη πλειοψηφία θα διακινδυνεύσει ο κ. Βενιζέλος να τινάξει την όλη συμφωνία στον αέρα;  Είναι σαφές πως οι ξένοι εταίροι συδέουν την συμφωνία, με το αν θέλουμε Ευρώπη η Όχι... Τι θα γίνει λοιπόν;  Αν επιμείνει, θα ξεσηκωθεί και πάλι το δικό του το κόμμα και θα τον ρίξει νύχτα. Υπάρχουν λοχαγοί που περιμένουν να βγούν στο προσκήνιο.

Ας πούμε όμως πως ο κ. Βενιζέλος δεν παίρνει ψήφο εμπιστοσύνης και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δίνει εντολή στον κ. Σαμαρά; Τι θα κάνει αυτός: Πως θα διεκδικήσει την ψήφο εμπιστοσύνης;

Λογικά λοιπόν θα πρέπει να προκηρυχθούν εκλογές. Σε ένα μήνα. Δηλαδή αρχές Δεκεμβρίου. Άντε βγαίνει Κυβέρνηση ΝΔ. Άντε έρχεται να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης.. Με ποιό πρόγραμμα;  Και τι θα γίνει με την Συμφωνία της 26^ης Οκτωβρίου που είναι το πιο κρίσιμο προαπαιτούμενο για οποιαδήποτε κινητοποίηση των ευρωπαίων προς την διάσωση μας;

H άλλη προοπτική και ίσως το πιο πιθανό, σε περίπτωση που αποφευχθούν σε αυτή τη φάση οι εκλογές, είναι ο κ. Βενιζέλος να δεχθεί να μην είναι αυτός Πρωθυπουργός και μετά από συννενόηση να δοθεί η εντολή της ψήφου εμπιστοσύνης σε πρόσωπο, κοινής αποδοχής;

Και πάλι σε αυτή την περίπτωση, το ζητούμενο είναι τι θα κάνει ο κ. Σαμαράς. Η συμφωνία την οποία θα κληθεί να συνυπογράψει και να εγκρίνει στην Βουλή, στηρίζοντας την όποια Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, ή Σωτηρίας ( δεν έχει σημασία το πως την αποκαλούμε), είναι ακριβώς αυτή την οποία αντιμάχεται λυσσαλέα.

Εκεί λοιπόν, πως θα αντιδράσουν οι δικοί του βουλευτές; Πως θα τους πείσει ότι κρατώντας μία σκληρή και ανυποχώρητη στάση βοηθάει στο να εκτονωθεί η κατάσταση χωρίς να διακυβεύεται η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας;

Οι ξένοι είναι σαφείς. Χωρίς συμφωνία δεν υπάρχει ουτε καν έκτη δόση. Και αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να ξεχάσουμε μισθούς, και δώρα τα  Χριστούγεννα.

Προσωπικά δεν αποκλείω σε αυτήν την περίπτωση να δούμε σοβαρές εξελίξεις και στην Νέα Δημοκρατία, ( ασφαλείς πληροφορίες λένε πως υπάρχει ήδη μία ομάδα που βάζουν την εθνική συνεννόηση πάνω από το κομματικό καθήκον), ώστε και εκεί να αλλάξει η ηγεσία που με τον  πλέον πεισματικό τρόπο της επιτείνει αντί να αμβλύνει τα εκρηκτικά αδιέξοδα.

Ίσως λοιπόν να ήρθε η ώρα των η ώρα των Λοχαγών, όπως θα έλεγε κανείς. αφού στρατηγοί και οι συνταγματάρχες τα έχουν κάνει μούσκεμα. Εκτός κι αν το κίνημα αυτό  πνιγεί εν τη γενέσει του δηλαδή αν υπάρξει πλήρης μεταστροφή Σαμαρά ως προς το τι θα κάνει με την Συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου και το αν θα είναι ο κ. Παπανδρέου και όχι ο κ. Βενιζέλος αυτός που θα πάρει την πρωτοβουλία για Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας ή Σωτηρίας. Όλα παίζονται ακόμη και η σημερινή ημέρα είναι μεγάλη.

Παράλληλα όμως και αυτό θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι, ανεξάρτητα με ποιού το μέρος είμαστε ταγμένοι, ότι  επί δύο μήνες τουλάχιστον θα έχει παραλύσει η χώρα από κάθε άποψη. Όχι απλώς καμμένη γή. Κάτι πολύ χειρότερο τόσο που  και την συμφωνία της 26^ης Οκτωβρίου μόνο επαρκή δεν θα μπορεί να την χαρακτηρίσει κανείς.