Ας πάρουμε τα πράγματα ένα ένα. Μετά τα εκλογικά αποτελέσματα κάποιοι από τους ευρωπαίους κυρίως γερμανοί αξιωματούχοι, μας συνέστησαν να είμαστε συνεπείς. Δεν σταμάτησαν ούτε μία στιγμή να στέλνουν μηνύματα. Σταδιακά πήραν την σκυτάλη και άλλοι με σκληρότερες αιχμές.
Εμείς από την πλευρά μας, ούτε που δώσαμε για μία ακόμη φορά σημασία. Έχουμε σηκώσει το δικό μας μπαϊράκι και κοντεύει να περάσει μία βδομάδα και κυβέρνηση δεν έχουμε. Όσο κοντά μπορεί να είμαστε στο να δημιουργηθεί κυβέρνηση από τους «μνημονιακούς», άλλο τόσο είμαστε να πάμε σε εκλογές και να έρθουν στην κυβέρνηση οι «αντιμνημονιακοί». Ωστόσο ξαφνικά όλοι εμφανίζονται και ορκίζονται στο όνομα της Ευρώπης και όλοι θέλουν να αλλάξουν τους όρους του μνημονίου. Πείτε το επαναδιαπραγμάτευση, πείτε το απαγκίστρωση, πείτε το επανεξέταση ( Επιστολή Τσίπρα). Θεμιτό και σεβαστό.. Η Ευρώπη το πήρε το μήνυμα αλλά κατόπιν εορτής για εμάς.
Έχω την εντύπωση πως ούτε οι Ευρωπαίοι ενδιαφέρονται πλέον για το τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε. Μετά από τόσους μήνες παλινωδιών και υπαναχωρήσεων , το δικό μας πρόβλημα δεν τους αφορά όσο θέλουμε εμείς να πιστεύουμε. Έχουν τα δικά τους σοβαρότατα προβλήματα, όπως φάνηκε ξεκάθαρα από την εαρινή έκθεση για την πορεία της ευρωπαϊκής οικονομίας. Σε αυτό το πρόβλημα θα ενσκύψουν από εδώ και πέρα αδιαφορώντας πλήρως για εμάς.
Αφενός γιατί είναι πολύ καλύτερα προετοιμασμένοι αν η χώρα μας καταρρεύσει. Έχουν στήσει τους μηχανισμούς τους και τώρα οχυρώνουν τα τραπεζικά τους συστήματα. Οι άλλες χώρες που βρίσκονταν στην ίδια θέση με εμάς, έχουν προχωρήσει στα όποια μέτρα τους έχουν υποδειχθεί, ασχέτως αν η συνταγή είναι σωστή η λανθασμένη, περιμένουν , τώρα και με την εκλογή Ολάντ, να δουν τι θα γίνει στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο όσον αφορά την αλλαγή της συνταγής. Προφανώς θα είναι παρούσες και ενδεχομένως να συνδιαμορφώσουν την νέα πολιτική.
Και εμείς; Που είμαστε εμείς; Στο πουθενά. Αν δεν το καταλάβαμε , μας έστησαν στην γωνία και μας πυροβόλησαν. Προσέχουμε τι λέει η Μέρκελ, ο Μπαρόζο, ο Γιούνκερ αλλά επί της ουσίας οι αποφάσεις λαμβάνονται συλλογικά από τα θεσμικά όργανα μετά από συζήτηση. Κάπως έτσι, από τα 5,5 δισ. μας έδωσαν τα 4,2. Όσα χρειαζόμασταν για να πληρώσουμε τη δόση. Τα υπόλοιπα, που ήταν κάτι σαν κεφάλαιο κίνησης, χάθηκαν. Μην ξεχνάμε πως αυτά τα χρήματα θα διευκόλυναν τον ελληνικό δημόσιο να δώσει λίγα στους φαρμακοποιούς, λίγα στις κατασκευαστικές λίγα από δω , λίγα από εκεί. Τώρα τίποτα.
Αν είχαμε προσέξει νωρίτερα, θα είχαμε παρατηρήσει ότι πριν λίγες ημέρες και για τις τράπεζες από τα 28 που χρειάζονταν μας έδωσαν τα 18 μόνο. Χάθηκαν και από εκεί πόροι. Γιατί το έκαναν αυτό; Μα γιατί, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί αρχηγοί κομμάτων αν τους ρωτήσεις, όλοι θέλουν ένα αποτελεσματικό κράτος, με χρηστή αδιάφθορη διοίκηση που θα προκύψει μετά από μεταρρυθμίσεις ( που όλοι συμφωνούν και ευαγγελίζονται), και θα παράγει με πρωτογενή πλεονάσματα και θα φέρει την ανάπτυξη. Με ποιο τρόπο θα το καταφέρουν, όποιοι κι αν κυβερνήσουν, δεν απασχολεί πλέον τους εταίρους μας. Αποφάσισαν πιθανόν να δεχθούν καλοπροαίρετα τις εγχώριες προθέσεις και να μην παρέμβουν στα εσωτερικά μας, οδηγώντας μας με έξυπνο τρόπο προς την ελευθερία να κάνουμε ό,τι θέλουμε εντός του ευρώ και της ευρωζώνης που όλοι στην Ελλάδα, πλήν ΚΚΕ θέλουν.
Ας αλλάξουμε εσωτερικά όλους τους όρους του μνημονίου. Ας ακολουθήσουμε όποια οικονομική και δημοσιονομική πολιτική θέλουμε. Ας κάνουμε ό,τι θέλουμε, με όποια δημοκρατική εκλεγμένη κυβέρνηση θέλουμε, αρκεί να έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα. Αυτοί θα πληρώσουν έμμεσα τα δάνεια μας και εμείς μόνοι μας θα πληρώνουμε τις εσωτερικές υποχρεώσεις. Ο καθένας τα δικά του. Τι πιο λογικό, δημοκρατικό και αποτελεσματικό.
Νομίζω πως αυτό ήταν το προχθεσινό μήνυμα των ευρωπαίων που έχοντας πίστη στις ικανότητες και τις δεξιότητες της ελληνικής φυλής νομίζω πως μας δίνουν μία ευκαιρία να ανακτήσουμε μόνοι μας την αυτοπεποίθηση μας με πλήρη αξιοπρέπεια.
Άλλωστε τόσα και τόσα σενάρια κυκλοφορούν, λέτε άλλο ένα να κάνει τόση διαφορά; Αφού όποιον πολιτικό αρχηγό ρωτήσεις θα σου πει ότι θα τα καταφέρουμε.