Ο κ. Σαμαράς, αν και από την περασμένη Δευτέρα παρουσιάζεται σαν βρεγμένη γάτα, αφού κατάφερε το 33% να το φέρει κοντά στο 19%, εύχεται να ανεβάσει το ποσοστό του και να διατηρηθεί η ΝΔι πρώτο κόμμα, ώστε να έχει ισχυρό λέγειν μετά τις επερχόμενες εκλογές. Αν έρθει πρώτο κόμμα ίσως θα κρατήσει και την θέση του σαν αρχηγός αλλιώς είναι βέβαιο πως θα τεθεί θέμα ηγεσίας. Είναι αμφίβολο όμως ότι θα καταφέρει να κάνει Κυβέρνηση. Παίζει το τελευταίο του χαρτί.
Ο κ. Βενιζέλος, που από την περασμένη Δευτέρα εμφανίζεται ως ο πατερούλης του έθνους , ελπίζει πως το ΠΑΣΟΚ πήρε μία ανάσα και έτσι θα ανακοπεί η πτώση. Δεν είναι βέβαιο ότι αυτό θα συμβεί. Μολονότι είναι πολύ κακό να χαθεί ο χώρος του κέντρου, στις επόμενες εκλογές μάλλον θα χάσει και άλλες ψήφους. Παίζει και αυτός το τελευταίο του χαρτί γιατί αν έχει και άλλες σημαντικές απώλειες και στο απομεινάρι που λέγεται ΠΑΣΟΚ θα τεθεί θέμα ηγεσίας.
Η ΔΗΜΑΡ , αν και ο κ. Κουβέλης φρόντισε να κρατήσει χαμηλά τους τόνους και να εμφανίζεται ως η φωνή της λογικής, κλέβοντας την παράσταση με την πρόταση του για Οικουμενική Κυβέρνηση, προμηνύεται να χάσει ψήφους προς όφελος του ΣΥΡΙΖΑ αλλά από την άλλη μπορεί να καλύψει απώλειες από νέες διαρροές του ΠΑΣΟΚ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του έχει τις περισσότερες πιθανότητες να βγει πρώτο, κόμμα και παίρνοντας το Bonus των 50 εδρών, να εμφανιστεί στις 18 Ιουνίου ως ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Τότε όμως, θα πρέπει να σχηματίσει κυβέρνηση και μάλλον θα τα καταφέρει γιατί κατά πάσα πιθανότητα θα στηριχτεί στις έδρες που θα έχουν κερδίσει ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ. Αλλιώς κυβέρνηση δεν κάνει.Αναρωτιέται κανείς με ποιο τρόπο και με ποιες δικαιολογίες θα προσπαθήσει τότε να προσεταιριστεί το ΠΑΣΟΚ. Τι θα έχει αλλάξει σε ένα μήνα.
Αν και τότε έχουμε πάλι μία από τα ίδια, θα επιβραβευτούν όσοι σήμερα κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ για πολιτικό τυχοδιωκτισμό, γιατί ουσιαστικά αυτός είναι που προκάλεσε τις νέες εκλογές με αποτέλεσμα να χαθεί πολύτιμος χρόνος.
Το πόσο πολύτιμος είναι ο χρόνος δεν χρειάζεται κανείς να είναι Αϊνστάιν για να το καταλάβει. Μόλις σήμερα μάθαμε πως η ύφεση στο α τρίμηνο ήταν 6,2%, το τραπεζικό σύστημα για ένα μήνα και βάλε θα εξακολουθεί να παραπαίει σφίγγοντας πιο δυνατά τη θηλιά στην αγορά και τις επιχειρήσεις, η ανεργία θα φουντώνει, τα δημόσια έσοδα λόγω της ακυβερνησίας θα καταρρέουν. Για να μην μιλήσουμε για τον πραγματικό κίνδυνο μαζικής εξόδου κεφαλαίων αφού κανείς δεν μπορεί να πει με ασφάλεια το που μπορεί να οδηγήσει η κόντρα μίας ριζοσπαστικής αριστερής κυβέρνησης με τους ευρωπαίους εταίρους.
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Οι κύριοι Δραγασάκης, Σταθάκης και Τσακαλώτος δεν αρκούν για να αντιμετωπίσουν μόνοι τους τις παραληρούσες συνιστώσες-γκρουπούσκουλα που αυτοπροσδιορίζονται αυτάρεσκα ηγέτες του Ελληνικού Μάη. Πόσο μάλλον να μεταμορφώσουν ένα κόμμα που μέχρι πρότινος ήταν κόμμα διαμαρτυρίας με 7%, σε κόμμα εξουσίας με 27%. Είναι εύλογο λοιπόν να πει κάποιος ότι είμαστε πλέον στο κενό και περιμένουμε να δούμε πως θα σκάσουμε.