Τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα συγκεντρώνουν τις δυνάμεις τους, εντείνοντας  τις ετοιμασίες για την μεγάλη ημέρα που ο λαός θα αποφασίσει τι τελικά προτιμάει. Ευρώπη ή όχι,  γιατί κατά την άποψη μου, αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα όσο κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ με τις 12 τον αριθμό Συνιστώσες του, προσπαθεί  ανεπιτυχώς να πείσει για το αντίθετο.

Ούτε φυσικά ο κ. Σαμαράς πείθει , αλλά σε αυτόν έλαχε ο κλήρος να ηγηθεί του φιλοευρωπαϊκού  μετώπου αφού ήρθε πρώτο κόμμα έστω και σημαντικές απώλειες. Είναι όμως πολύ λίγος να ηγηθεί τέτοιου μετώπου, κατώτερος των περιστάσεων και φυσικά ούτε η ΝΔ έχει ξεκαθαρίσει τι είναι σαν κόμμα αφού οι εξελίξεις της κρίσης την έπιασαν στον ύπνο. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ πάντως διαλαλεί με κάθε τρόπο πως είναι ευρωπαϊκό αριστερό κόμμα. Ένα κόμμα που συντάσσεται με την Ευρώπη των λαών. Ως ατράνταχτο δε επιχείρημα πολλά από τα στελέχη του συχνά πυκνά προβάλουν το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας είναι αντιπρόεδρος των αριστερών ευρωπαϊκών δυνάμεων .

Ο δε ψηφοφόρος, ο οποίος δεν έχει την πολυτέλεια να γνωρίζει ευρωπαϊκή πολιτική ιστορία,  μπορεί να γοητευτεί από μία τέτοια ιδιότητα. Είναι λογικό. Πρέπει όμως να γνωρίζει πως ο ΣΥΡΙΖΑ ουδεμία σχέση είχε με αυτό που γνωρίζουμε ως Ευρωαριστερά. Αρκεί να δει κανείς προσεκτικά τις ιδεολογικοπολιτικές πλατφόρμες που χαρακτηρίζουν την κάθε συνιστώσα. Το φάσμα είναι ευρύ, από ακραίες αριστερίστικές θέσεις μέχρι μετριοπαθείς που προσεγγίζουν την  προπολεμική σοσιαλδημοκρατία . Το διαπιστώνουμε άνετα αν παρακολουθήσουμε στελέχη που βγαίνουν να υπερασπιστούν τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην τηλεόραση. 

Σε πολύ πρόσφατη έρευνα της  Public Issue που ακτινογράφησε τον «ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ το 24% δηλώνουν Σοσιαλιστές, με Δεύτερη ισχυρότερη ομάδα τους Αντικαπιταλιστές –Αντί-Εξουσιαστές 16%, και ακολουθούν, Σοσιαλδημοκράτες με 12%, Αριστεροί ( ?) με 12%, Φιλελεύθεροι με 9% ( !), Κομμουνιστές με 6% ( !) , Εθνικιστές 3% , Συντηρητικοί 3%, Άλλο 9% ( !) . Είναι προφανές το αλαλούμ

Οι θέσεις είναι σεβαστές είτε συμφωνούμε είτε όχι, αλλά σίγουρα είναι τόσο αγεφύρωτες  που αντιλαμβάνεται κανείς ότι τέτοια πανσπερμία απόψεων θυμίζει την προεπαναστατική περίοδο στην  τσαρική Ρωσία.  Όλοι μισούσαν τον Τσάρο,  ( κατά σημερινή αναλογία το μνημόνιο και τους κακούς ανάλγητους ευρωπαίους εταίρους  που το επέβαλαν), αλλά όταν ο Τσάρος έπεσε, τότε ξεπήδησαν « τα διαφορετικά ιδεολογικά κίνητρα» επιφέροντας εξελίξεις που οδήγησαν στην επικράτηση των μπολσεβίκων.  Κάπως  έτσι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα. Εάν και  όταν   κληθεί να κυβερνήσει, τότε θα φανούν οι αδυσώπητες ιδεολογικές διαφορές ανάμεσα στις Συνιστώσες  που στην καλύτερη περίπτωση θα οδηγήσουν στην διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ και στη χειρότερη θα οδηγήσουν σε καταστροφική ακυβερνησία και εκ νέου προσφυγή στις κάλπες.   

Όσο κι αν ο κ. Τσίπρας  για να καθησυχάσει  το εκλογικό σώμα επιμένει να θεωρεί το κόμμα του εκφραστή της ευρωπαϊκής αριστεράς , καλό θα είναι το εκλογικό σώμα να γνωρίζει ότι η ελληνική Αριστερά, είτε μετριοπαθής είτε ριζοσπαστική, είτε ορθόδοξη κομμουνιστική, δεν είχε την ίδια ιστορική διαδρομή με αυτήν της Ευρώπης. Για έναν απλό λόγο. Το ιστορικό και κοινωνικό περιβάλλον που εξελίχθηκε δεν ήταν το ίδιο. Επίσης όταν ο κύριος Τσίπρας κάνει λόγο για την Ευρώπη των λαών θα πρέπει να μας εξηγεί ακριβώς και σε ποιους λαούς αναφέρεται. Σε ποιες αστικές , μεσοαστικές και εργατικές τάξεις.  Για να ξέρουμε τουλάχιστον αν αυτά που λέει έχουν στοιχειώδη συνάφεια.

Η ευρωπαϊκή αριστερά, διαμόρφωσε την πολιτική της συμπεριφορά σε αστικές ευνομούμενες Δημοκρατίες.  Σε κοινωνίες συντεταγμένες,  με δοκιμασμένα πολιτικά ήθη και στιβαρά αξιακά συστήματα. Το βλέπει κανείς ξεκάθαρα, αν για παράδειγμα παρατηρήσει την συμπεριφορά των ευρωπαϊκών συνδικαλιστικών φορέων, σε όλα σχεδόν τα ευρωπαϊκά κράτη. Συνδικαλισμός, ισχυρός, απαιτητικός , διεκδικητικός,  αλλά ταυτόχρονα  καθαρός, ηθικός, συνετός ,νουνεχής και το κυριότερο μη παρασιτικός.

Η ελληνική αριστερά και δη η Ριζοσπαστική, την οποία υποθέτει ότι εκπροσωπεί ο κ. Τσίπρας σε ποιο πολιτικό περιβάλλον και σε ποια κοινωνία σχηματίστηκε; Με ποια πρώτη ύλη έχει σχηματίσει τις τάξεις της;  

Το κομμάτι της κοινωνίας  με το οποίο  ερωτοτροπεί ο κ. Τσίπρας  τι αξιακό σύστημα διαθέτει;  Μήπως δεν είναι αυτό που έκανε τα στραβά μάτια στην σοσιαλίζουσα καρικατούρα του ΠΑΣΟΚ και εκμεταλλευόμενο την διοικητική ανυπαρξία και την διαφθορά, πλιατσικολόγησε ενσυνείδητα και με χαρακτηριστική αδιαφορία, επιδόματα και παροχές της εκάστοτε κεντρικής εξουσίας προκειμένου να ανέχεται και να αδιαφορεί.   Αλλά  μήπως δεν είναι αυτό το κομμάτι της κοινωνίας που καταφέρεται σε κάθε ευκαιρία εναντίον  του δυτικοευρωπαϊκού διαφωτισμού, με  ψευδοπατριωτικά προσχήματα;  που επαναστατεί σε κάθε καινοτόμα μεταρρύθμιση που θα έθετε σε κίνδυνο τα υποτιθέμενα  κεκτημένα του;   Και από πιο συνδικαλιστικό κίνημα και ποιες συντεχνίες ευελπιστεί να αντλήσει δύναμη ο ΣΥΡΙΖΑ;  Από τον κ. Φωτόπουλο;

Αυτό το κομμάτι της  κοινωνίας συντάχθηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ αφού σε αυτό απευθύνθηκε ο κ. Τσίπρας τάζοντας  του την επαναφορά στην εξουσία με την μορφή λαϊκής εθνεγερσίας. Εκτός και εάν ο κ. Τσίπρας  στο πίσω μέρος του μυαλού του οραματίζεται και «πολιτιστική επανάσταση» ώστε να του αποβάλει τα αρνητικά του χαρακτηριστικά αναμορφώνοντας το σαν νέος Μάο.

Κάπως έτσι και με τόσες θεμελιώδεις διαφορές, οι επικείμενες εκλογές αναπόφευκτα αποκτούν χαρακτήρα δημοψηφίσματος με ουσιαστικό ερώτημα όμως επιστροφή στην Ανατολή ή Παραμονή στη Δύση.  Το αποτέλεσμα θα το ξέρουμε στις 17 Ιουνίου.