Στο τέλος της βραδιάς, όταν αποχώρησαν, πρόσεξα ένα σύννεφο καπνού να έχει αράξει ακίνητο στο κέντρο του δωματίου κάτω από το φως και, την κατά τα άλλα αχώριστη από τα πόδια μου σκυλίτσα μου, να έχει μετακομίσει στην κουζίνα δίπλα από το ανοιχτό παράθυρο  -προφανώς ενοχλημένη- αναζητώντας οξυγόνο.

Αισθάνθηκα πολύ άσχημα από την αθεράπευτη και κακή συνήθεια του εαυτού μου αλλά και των φίλων μου. Αφού ζήτησα συγγνώμη από τη σκυλίτσα μου, προσπάθησα να βρω λύτρωση από τις ενοχές που με διακατείχαν για το υπόλοιπο της βραδιάς, αναζητώντας στο διαδίκτυο κάποια μελέτη όσον αφορά το κάπνισμα και πως μπορεί να βοηθηθεί κάποιος για να το σταματήσει.

Στάθηκα τυχερός, γιατί έπεσα σε μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα και εμπεριστατωμένη μελέτη του μεγάλου Martin Lindstrom, με τίτλο «A RUSH OF BLOOD TO THE HEAD». Σας μεταφέρω ορισμένα άκρως εντυπωσιακά και ενδιαφέροντα αποσπάσματα.

Εδώ και αρκετά χρόνια, οι βιομηχανίες τσιγάρων υποχρεούται από το νόμο να προειδοποιούν τους καταναλωτές για τις σοβαρές επιπτώσεις του καπνίσματος στην υγεία τους, με εμφανή και «ωμό» [bold], σε ύφος τρόπο, στα πακέτα των τσιγάρων δηλώνοντας ότι, το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία, σκοτώνει κλπ.

Ευθείς και ξεκάθαρες προειδοποιήσεις που δύσκολα αμφισβητούνται. Όμως, αυτές χαρακτηρίζονται σαν soft προειδοποιήσεις και χρησιμοποιούνται στην Αμερική. Στις Ευρωπαϊκές αγορές, οι καπνοβιομηχανίες για να κάνουν ακόμα πιο κατανοητές τις επικίνδυνες επιπτώσεις του καπνίσματος, χρησιμοποιούν το έντονο μαύρο χρώμα σε κορνίζες με πάχος χονδρού μαρκαδόρου. Αλλά καμία από αυτές, δεν συγκρίνονται με αυτές που χρησιμοποιούνται στον Καναδά, Ταϊλάνδη, Βραζιλία και Αυστραλία, και τις οποίες σύντομα θα τις χρησιμοποιούν και οι καπνοβιομηχανίες στις χώρες –αγορές της Ευρώπης.

Είναι αποτρόπαιες, τρομακτικές αλλά πολύ αληθινές φωτογραφίες, αφού είναι παρμένες από πραγματικά γεγονότα της ζωής των ανθρώπων που πλήγηκαν από καρκίνο των πνευμόνων, γάγγραινας των ποδιών και των δακτύλων και, από ανοιχτές πληγές αποσύνθεσης δοντιών που καταλήγουν σε διάφορες μορφές καρκίνου του στόματος και του λαιμού.

Ο οποιοσδήποτε ανθρώπινος, υγιής νους που ενδιαφέρεται για την προσωπική του υγεία θα περίμενε ότι, οι απεικονίσεις αυτές θα τον αποθάρρυναν από το κάπνισμα. Και όμως, πως εξηγείτε ότι το 2006, παρά τις προειδοποιήσεις και τις διαφημιστικές και προωθητικές απαγορεύσεις, τις μαζικές κρατικές διαφημιστικές εκστρατείες κατά του καπνίσματος, οι καπνιστές παγκοσμίως κατανάλωσαν –κάπνισαν 5,763 δισεκατομμύρια τσιγάρα; Νούμερο, το οποίο δεν συμπεριλαμβάνει τις πωλησεις τσιγάρων από τα Duty Free καταστήματα και το τεράστιο παραεμπόριο της μαύρης αγοράς τσιγάρων παγκοσμίως;

Στην προσπάθεια του ο Martin Lindstrom, να μεταφέρει αυτό το παράδοξο φαινόμενο αυτοκτονίας των καπνιστών, εξιστορεί μια προσωπική του εμπειρία σε ένα ταξίδι του στην Αυστραλία όταν βρέθηκε σ’ ένα κατάστημα –κάτι σαν τα δικά μας ψιλικατζίδικα- και άκουσε τη συνομιλία ενός πελάτη που ήθελε να αγοράσει τσιγάρα, με τον υπάλληλο: άκουσον –άκουσον, «ερωτάει ο υπάλληλος τον πελάτη, θέλετε το πακέτο που απεικονίζει τον καρκίνο του πνεύμονα η εκείνο της καρδιάς ή αυτό με το πόδι; Όταν αποχώρησε ο πελάτης τον ρώτησε πόσο συχνά συμβαίνει αυτό και ο υπάλληλος του απάντησε ότι συμβαίνει στο πενήντα τοις εκατό των πελατών που αγοράζουν τσιγάρα.

Ομολογώ ότι, μετά από αυτά που διάβασα και σας μετέφερα, όχι μόνο δεν ένοιωσα καλύτερα αλλά, προβληματίστηκα ακόμα περισσότερο, τι είναι τελικά αυτό που κάνει τον άνθρωπο τόσο μαζοχιστή και πνευματικά αδιάφορο σε κάτι τόσο σημαντικό για την υγεία του;

Τελειώνοντας, θέλω να επισημάνω και να προτείνω τα εξής: είναι γεγονός ότι, όλες αυτές οι προειδοποιήσεις ακούγονται πολύ μακριά για τους νέους, αισθάνονται ότι αφορούν τους μεγάλους ότι δεν απευθύνονται σ’ αυτούς αλλά, στους ενήλικες καπνιστές οι οποίοι έτσι και αλλιώς έχουν ήδη καεί. Πως όμως προλαμβάνεται το κακό από την κάθε πολιτεία, η οποία οφείλει να προστατέψει τους νέους που αποτελούν τον πυρήνα των νεοεισερχομένων καταναλωτών- καπνιστών; αυτών των 9, 12, 15 ετώ