Για παράδειγμα, είμαι από τους καταναλωτές οι οποίοι αν ζητήσουν ένα brand, σε κάποιο κατάστημα και δεν το έχει, είμαι ικανός να φύγω και να το αναζητήσω αλλού. Δεν μου αρέσει η ιδέα να συμβιβάζομαι με κάτι άλλο, είτε το έχω δοκιμάσει, είτε όχι.

Θυμάμαι, όταν, σαν φοιτητής πήγα στην Αμερική, μια καταναλωτική ευχάριστη συνήθεια που είχα στην Ελλάδα, ήταν να απολαμβάνω το καλοκαίρι ένα παγωμένο Nescafé frappé, στη Νέα Υόρκη, όμως, κανείς δεν έπινε και κανένα καφέ-μπαρ δεν τον σέρβιρε, έτσι αναγκάστικα να αγοράζω τον Nescafé συσκευασμένο και να τον φτιάχνω εγω, ώστε να μην στερηθώ τη γεύση του αγαπημένου μου καφέ. Και εδώ, θέλω να ανοίξω μια παρένθεση και να πω το εξής. [Σε προηγούμενο άρθρο μου με τον τίτλο «frappé, το συνώνυμο του Nescafé». Στο οποίο, αναρωτιόμουν -πως -και –ποιος, ήταν ο πρωτεργάτης του φραπέ στην Ελλάδα; Ένας ευγενικός αναγνώστης, φρόντισε να με ενημερώσει και να μου περιγράψει την ιστορία λύνοντας μου έτσι την απορία.

Και η οποία έχει ως εξής...

-Η δημιουργία του φραπέ ήταν τυχαία. Κατά τη διάρκεια της Διεθνούς Έκθεσης στη Θεσσαλονίκη το 1957, ο αντιπρόσωπος της ελβετικής εταιρίας Νεστλέ στην Ελλάδα Γιάννης Δρίτσας παρουσίαζε ένα νέο προϊόν για παιδιά, ένα σοκολατούχο ρόφημα που παρασκευαζόταν στιγμιαία αναμιγνύοντάς το με γάλα και χτυπώντας το με σέικερ.

 Ο Δημήτριος Βακόνδιος, υπάλληλος του Δρίτσα συνήθιζε να πίνει Nescafé που ήταν στιγμιαίος καφές και παρασκευαζόταν από την Νεστλέ.Σε ένα διάλειμμα που έκανε κατά τη διάρκεια της έκθεσης θέλησε να πιει καφέ αλλά επειδή δεν έβρισκε ζεστό νερό, σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει το σέικερ για να φτιάξει τον καφέ του με κρύο νερό. Έβαλε καφέ, ζάχαρη και νερό, τα κούνησε και δημιούργησε τον πρώτο καφέ φραπέ της ιστορίας. Μετά από χρόνια δήλωνε ότι δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει πως ένα απλό πείραμα τον οδήγησε στην εφεύρεση του διασημότερου ροφήματος στην Ελλάδα-.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η παραπάνω ιστορία και επιβεβαιώνεται στο WIKIPEDIA.

Πάνος Τσαγκαράκης
[email protected]