Είναι ν' απορεί κανείς, τελικά ποια είναι τα στοιχεία αυτά που συνθέτουν τις καταναλωτικές συνήθειες του σύγχρονου έλληνα; Πόσες γενιές πρέπει να περάσουν προκειμένου να αποβάλλει τα συμπλέγματα κάποιων άλλων, παλιών εποχών, που λειτούργησαν προς όφελος εκείνων που σήμερα τον εκμεταλλεύονται με μια ασύστολη ακρίβεια στα βασικά είδη πρώτης ανάγκης.

Παρακολουθώντας κανείς, τις διαστάσεις που λαμβάνει η διεθνής οικονομική κρίση, και τις επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία της χώρας μας, δεν μπορεί να μην προβληματιστεί και να αναρωτηθεί, τι θα γίνει τελικά με τις καθημερινές ανάγκες επιβίωσης του έλληνα καταναλωτή.

Το μεγαλύτερο ποσοστό των ελλήνων καταναλωτών εκ των πραγμάτων, θα στραφεί προς εναλλακτικές λύσεις όσο αφορά την κάλυψη των βασικών αναγκών του και θα αναθεωρήσει τη στάση του στα δευτερεύοντα είδη, όπως ένδυσης και διασκέδασης.

Η συμπεριφορά του σε πολλά είδη που μέχρι χθες ήταν 'πρέπει να το έχω' θα αντικατασταθεί με το αν- και κατά πόσο του είναι χρήσιμο και απαραίτητο- και ενδεχομένως να συμβιβαστεί με κάποιο φθηνότερο που μπορεί να μην έχει το γκλάμουρ του άλλου, αλλά του ικανοποιεί τη ματαιοδοξία.

Αλλά αυτό, πιστεύω ότι θα συμβεί και στους 'έχοντες και κατέχοντες' που ο τρόπος ζωής τους [κατά την άποψη τους], τους επιβάλλει να αγοράζουν ακριβά προϊόντα [premium brands], μέσω των οποίων προβάλλουν την κοινωνική τους 'καταξίωση' και τάξη. Η πραγματικότητα και η απότομη προσγείωση στις απόλυτα χρήσιμες ανάγκες της καθημερινής τους ζωής, θα έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός νέου είδους καταναλωτών, με πιο έξυπνη, πιο οικονομική συμπεριφορά.

Αυτό, το νέο είδος καταναλωτών πρωτίστως, πρέπει να προέρθει από την -τείνουσα προς εξαφάνιση- μεσαία τάξη, η οποία αποτελεί και την κινητήρια δύναμη τηςοικονομίας μας. Είναι η τάξη που πρέπει να ξεχάσει το σύνδρομο της ανασφάλειας που την οδήγησε στην καταναλωτική συνήθεια του 'βαλε ν' έχουμε' και να την αντικαταστήσει με το παράδειγμα της κυρίας που αναφέρω στην εισαγωγή του άρθρου μου.

[email protected]