Η αντίδραση του ήταν, να αναρωτηθεί αν τα είχε μπερδέψει με τα δικά του, η ήταν αποτέλεσμα λάθους της υπαλλήλου της τραπέζης, μέχρι που την επομένη στιγμή, έλαβε ένα τηλεφώνημα από την υπάλληλο της τραπέζης, η οποία απελπισμένη, του εξήγησε το λάθος της και τον παρακάλεσε να τα επιστρέψει, έτσι ώστε, να μην έχει πρόβλημα με τον προϊστάμενο της. Φυσικά, ο φίλος μου επέστρεψε τα χρήματα, μην αντέχοντας το βάρος απόλυσης της υπαλλήλου στην συνείδηση του.

Είναι γνωστό, το ρητό, με το οποίο οι τράπεζες επικοινωνούν στους πελάτες τους την απαλλαγή τους από μια πράξη που έλαβε τέλος, και που δηλώνει ότι, «ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από το ταμείο», σκεπτόμενος αυτό, αισθάνομαι την ανάγκη να ρωτήσω, τι θα έκανε η υπάλληλος της τραπέζης στην περίπτωση που συνέβαινε το αντίθετο;

Παίρνοντας αυτό το γεγονός σαν αφορμή, δεν μπορώ, παρά να μην επισημάνω τα εξής: είναι  λίγο - πολύ, γνωστό ότι, οι κανονισμοί όλων των επιχειρήσεων αναγράφονται σε διάφορα έντυπα, η σημεία της επιχείρησης. Αυτός ο ψυχρός και άκαμπτος τρόπος διατύπωσης των διαφόρων κανονισμών, η πολιτικής των περισσότερων επιχειρήσεων, βρίσκω, ότι είναι, αν μη τι άλλο αναποτελεσματικός , για τον λόγο ότι, δεν είναι «ζωντανός», δηλαδή, στερείται- επικοινωνιακής, κατανοητικής έκφρασης

Φαντασθείτε, μια περίπτωση όπου ένας ασφαλιστικός πράκτοραςπροσπαθεί να συνάψει ένα συμβόλαιο με κάποιον, και δεν του εξηγεί αυτά που αποκαλούνται «ψιλά γράμματα» στο τέλος του συμφωνητικού, και που είναι τα πιο σημαντικά, για την καλύτερη κατανόηση και αποδοχή του συμβολαίου, από τον πελάτη του.

Το ίδιο συμβαίνει και όταν κάποιος αγοράζει ένα προϊόν από ένα κατάστημα και φεύγοντας δεν προσέχει τους όρους επιστροφής του προϊόντος. Καθώς, και στην περίπτωση που κάποιος ζήτα να πάρει ένα δάνειο από την τράπεζα του, και σ’ αυτή την περίπτωση, ο υπάλληλος δεν του κάνει σαφές τι εννοούν, τα ίδια «ψιλά γράμματα».

Σήμερα, που γινόμαστε μάρτυρες περιπτώσεων καταναλωτών, οι οποίοι βγαίνουν στα κανάλια και διαμαρτύρονται [με το δίκιο τους τις περισσότερες φορές], για άδικη συμπεριφορά από διάφορες χρηματοπιστωτικές, ασφαλιστικές, καταναλωτικές και άλλες επιχειρήσεις, χωρίς να κρίνουν την ευθύνη που φέρουν και αυτοί, όσον αφορά τις υποχρεώσεις τους, με το ίδιο σκεπτικό, οι επιχειρήσεις θα πρέπει να ξεπεράσουν αυτό που θεωρούν δεδομένο, δηλαδή, ότι είναι υποχρέωση του πελάτη να διαβάσει το συμβόλαιο η συμφωνητικό πριν το υπογράψει, και να προχωρήσουν ένα βήμα παραπάνω, κάνοντας σαφές σ’ αυτόν, το πλήρες περιεχόμενο και όρους .

Με τον τρόπο αυτό, πιστεύω ότι, στο τέλος της ημέρας, αφενός, θα έχουν, έναν ικανοποιημένο και πλήρως ενημερωμένο πελάτη, και αφετέρου, θα έχουν εξασφαλίσει επικοινωνιακά, στην συνείδηση του, την ηθική πλευρά της πώλησης του προϊόντος τους.

Πάνος Τσαγκαράκης
[email protected]