Επιπροσθέτως, το δικαίωμα προώθησης των γυναικών στα ανώτερα διοικητικά σχήματα, δεν αναγνωρίζεται στο βαθμό που αναλογεί στις εργαζόμενες, με αποτέλεσμα να μην έχουν την ίδια αντιμετώπιση από τους μάνατζερ όταν έρχεται η στιγμή της προαγωγής τους, με την πλάστιγγα να γέρνει υπέρ των ανδρών. Η δικαιολογία που συνήθως προβάλλεται, είναι ότι οι γυναίκες εργαζόμενες, δεν έχουν το αυξημένο μερίδιο ευθύνης στην οικογενειακή διαχείριση που βαραίνει τους άνδρες, με αποτέλεσμα να καθίστανται λιγότερο υπεύθυνες έναντι των τελευταίων.
Αυτό τουλάχιστον συνάγεται ως συμπέρασμα, σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας, που διεξήγαγε η Academy of Management Journal, στις ΗΠΑ, και η οποία αποκαλύπτει ότι οι επικεφαλής των επιχειρήσεων γενικά, θεωρούν τις εργαζόμενες γυναίκες ως λιγότερο υπεύθυνες σε σχέση με τις οικονομικές οικογενειακές τους υποχρεώσεις. Η αντίληψη αυτή, φαίνεται να ενισχύεται από τη συνεχή διαμάχη των γυναικών με τους άνδρες, σχετικά με το ποιος έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τελικά, αν και πρόκειται για λανθασμένη αντίληψη, οδηγεί τους μάνατζερ να βλέπουν αρνητικά την αναρρίχηση των γυναικών στην ιεραρχία των επιχειρήσεων που εργάζονται, θεωρώντας, ότι είναι ακατάλληλες για την υψηλή βαθμίδα.
Οι μάνατζερ, έχουν την τάση να κατηγοριοποιούν τις γυναίκες λαμβάνοντας σαν δεδομένο, τη διαμάχη τους στο ποιος παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στο νοικοκυριό, με αποτέλεσμα να μην τις βοηθούν αφενός να αμβλύνουν τις διαφορές τους με τους άνδρες, και αφετέρου να κτίσουν πάνω στις οικογενειακές και τις εργασιακές τους εμπειρίες. Οι συγγραφείς σχετικής μελέτης για το ίδιο θέμα Jenny M. Hobbler, Sandy J. Wayne και Grace Lemmon του Πανεπιστήμιου του Illinois στο Chicago, καταλήγουν, ότι αν και οι γυναίκες έχουν αποδείξει την ικανότητα τους να ιεραρχούν τις επαγγελματικές και οικογενειακές τους υποχρεώσεις και ταυτόχρονα να αποδίδουν το ίδιο με τους άνδρες στην εργασία τους, δεν απολαμβάνουν την ισότιμη αξιολόγηση των ανωτέρων τους, ιδιαίτερα κατά τη στιγμή που κρίνουν την προαγωγή τους.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα στις ΗΠΑ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διαφέρουν. Όπως αναφέρει σχετική έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι γυναίκες της Ευρώπης, εξακολουθούν να μην έχουν πρόσβαση στις ανώτατες βαθμίδες της ιεραρχίας τόσο στην πολιτική όσο και στις επιχειρήσεις.
Ας ελπίσουμε, ότι η κατάσταση αυτή θα αλλάξει σύντομα, προς όφελος των γυναικών που προσκρούουν συχνότατα στην περίφημη γυάλινη οροφή(1), αλλά και των ίδιων των επιχειρήσεων, που σε πολλές περιπτώσεις αφήνουν μοναδικά ταλέντα ανεκμετάλλευτα, με την πικρία της απογοήτευσης, που πολλές φορές τις οδηγεί και σε αλλαγή καριέρας, αλλά και στην επιχειρηματικότητα από ανάγκη!
(1)γυάλινη οροφή αποκαλείται η διακοπή στην εξέλιξη της καριέρας των γυναικών, ακριβώς πριν φθάσουν στην κορυφή της ηγεσίας, εξαιτίας των εμποδίων που ορθώνονται και καθιστούν άνιση την περαιτέρω πρόοδό τους.