Τα τελευταία χρόνια, η στρέβλωση της αλήθειας (ή το ψέμα), είναι μια προσφιλής πρακτική – αν  και φαίνεται ότι πάντα αποτελούσε συνήθη πρακτική για ορισμένες (και ευτυχώς όχι όλες) επιχειρήσεις και κυβερνήσεις διεθνώς. Στη χώρα μας τελευταία επιχειρείται μια άδικη γενίκευση, με αποτέλεσμα να χρεώνεται η πρακτική αυτή, στο σύνολο του επιχειρηματικού και όχι μόνο κόσμου, αλλά και της κυβέρνησης και των πολιτικών συνολικά. Και ως είθισται, σε αυτή τη χώρα, η ρετσινιά, στα μάτια της κοινής γνώμης, κολλά και σε αυτούς που διόλου δεν ακολουθούν την πρακτική αυτή. Αυτό, δεν είναι δίκαιο και σωστό! Δεν είναι όλες οι επιχειρήσεις ίδιες, ούτε όλοι οι πολιτικοί, είναι ίδιοι.

Ωστόσο, υπάρχει σημαντική διαφοροποίηση στις πρακτικές που χρησιμοποιούν οι επιχειρήσεις προκειμένου να επιτύχουν το βασικό τους στόχο – δηλαδή το κέρδος – με τις πρακτικές που χρησιμοποιούν οι κυβερνήσεις για να επιτύχουν το δικό τους στόχο. Οι επιχειρήσεις γενικώς ενδιαφέρονται, πρωτίστως για τους αριθμούς, οι οποίοι μεταφράζονται σε κέρδη για αυτές και τους μετόχους τους. Πολλώ δε μάλλον, αυτές που συνηθίζουν να στρεβλώνουν την αλήθεια, και οι οποίες το επιτυγχάνουν με ανήθικα μέσα – δηλαδή με το να παρουσιάζουν χαλκευμένα - φουσκωμένα προβλεπόμενα έσοδα – για να παρασύρουν τους ανυποψίαστους επενδυτές. Βεβαίως, όλο και περισσότερες επιχειρήσεις έχουν αντιληφθεί τη σημαντικότητα του ρόλου τους ως υπεύθυνων «πολιτών» και δρουν αναλόγως.

Από την άλλη πλευρά, οι πρακτικές των κυβερνήσεων, έχουν σαν βασικό τους στόχο (ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε), την ευμάρεια των ανθρώπων που συνθέτουν τα διάφορα κοινωνικά στρώματα. Έτσι, λοιπόν, πρέπει να φροντίζουν να δίνουν κίνητρα σε αυτούς τους ανθρώπους, ώστε να συμμετέχουν στην ευνομία, την ομαλότητα της δημοκρατίας, τη διατήρηση των θεσμών, την παραγωγικότητα, την ανάπτυξη και τέλος στην πρόοδο, την προσωπική τους αλλά και του κράτους ως συνόλου. Και οι άνθρωποι, σε καμία περίπτωση δεν είναι αριθμοί, ούτε έχει το δικαίωμα κανείς να τους αντιλαμβάνεται σαν τέτοιους. Τώρα, αν υπάρχουν και κάποιοι που βάζουν πριν από τους ανθρώπους την πολιτική τους επιβίωση, αυτό δεν μπορεί να χαρακτηρίζει το σύνολο των ασχολουμένων με την πολιτική.

Αν συζητήσετε το θέμα με επιχειρηματίες, θα σας πουν, ότι όλοι είναι εναντίον της στρέβλωσης της αλήθειας. Στη θεωρία όμως, διότι στην πραγματικότητα κάποιοι εξ αυτών τη συνηθίζουν. Μπορεί η λέξη «ψέμα» να ακούγεται βαριά και να μην τους αρέσει, για αυτό και προτιμούν να χρησιμοποιούν άλλους όρους, στους οποίους δυστυχώς περιλαμβάνεται και το marketing (προφανώς από όσους δεν έχουν καμία σχέση με αυτό). Αλλά είναι σαφές, ότι κάποιοι αισθάνονται πως πρέπει να εξωραΐσουν ή να στρεβλώσουν την αλήθεια με στόχο να εξισορροπήσουν ή να διευρύνουν το πεδίο δράσης τους.

Το θέμα, είναι κατά πόσο οι κοινωνίες ανέχονται τη διαστρέβλωση της αλήθειας από όσους την ασκούν, από όποιον χώρο και αν προέρχονται, και ακόμα, αν η αλήθεια είναι μια ενσυνείδητη πολυτέλεια για τις κοινωνίες αυτές.

Είναι βέβαιο ότι κανείς δεν έχει τις σωστές απαντήσεις περί αυτού και περισσότερο εγώ. Γνωρίζω πάντως ότι κατά καιρούς κάποιοι ψεύδονται. Τώρα αν αυτό αποκαλείται από τους ίδιους marketing, ή πολιτικό marketing, ή διαπραγμάτευση και πώληση ενός οράματος, δεν το γνωρίζω. Αλλα είμαι σίγουρος, ότι δεν αποτελεί μέρος  του marketing mix.